Fréttablaðið - 26.09.2015, Qupperneq 26

Ég er eiginlega orðinn svona skrítni karlinn á hjólinu, ég hjóla allt sem ég fer,“ segir Steinn Ármann hlæjandi þegar við hitt-
umst á Súfistanum í Hafnarfirði
rétt fyrir hádegi í miðri viku. Það
er vel við hæfi að hittast í hjarta
Hafnarfjarðar enda hefur hann búið
hér í firðinum nánast alla sína ævi.
Hann kom til fundarins á hjóli og er
íklæddur hjólaklæðnaði með buff
um hálsinn. Hreystin holdi klædd
myndu einhverjir segja og kannski
viðeigandi þar sem líf hans hefur
á undanförnu ári tekið miklum
breytingum. Hann er töluvert betur
á sig kominn í dag en hann var á
svipuðum tíma fyrir ári.
Þann 10. september í fyrra setti
hann nefnilega tappann í flöskuna
og kvaddi Bakkus, samferðamann
til margra ára. Þá hafði hann fyrir
löngu gert sér grein fyrir því að
áfengisneyslan stjórnaði lífi hans
en sjálfsblekkingin var sterk. „Þetta
hafði auðvitað mikil áhrif. Ég fékk
lítið að gera. Ég hélt ég væri að fela
þetta en ég var dagdrykkjumaður,
það var mitt mynstur,“ segir hann.
„Þetta er helvíti lúmskur sjúkdómur
og maður er ansi góður að ljúga að
sér. Þessi fræga mýta: Ég ætla að
hætta að drekka á morgun. Menn
lifa ansi lengi á því.“
Áfengið var númer eitt og allt hitt
kom á eftir. „Ég hugsaði ekki um
neitt annað en hvenær ég gæti fengið
mér í glas næst. Þetta er bara þessi
klassíska saga sem er alveg sönn, ég
faldi vín úti um allt. Ég laug og var
óheiðarlegur. Svo einangrast maður
og það var eiginlega ekkert orðið að
gera hjá mér,“ segir hann og heldur
áfram: „Undir það síðasta var ég far-
inn að reyna að stjórna þessu, stjórna
magninu, og ef ég þurfti að gera eitt-
hvað, að reyna að mæta ódrukkinn
eða þunnur, sem getur nú stundum
verið verra þegar maður er svona
langt leiddur, þynnkan var orðin
alveg skelfileg. Ég fékk líka alveg
ofboðsleg fráhvörf. Þá var bara beðið
eftir því að klára þetta verkefni sem
ég var að gera, svo bara beint í Ríkið
að kaupa sér nokkra bjóra.“
Praktísk ákvörðun að verða leikari
Steinn Ármann er einn þekktasti
grínisti landsins og á að baki langan
feril sem leikari og skemmtikraftur.
Um tvítugt lá leiðin í Leiklistarskól-
ann en þó eiginlega fyrir hálfgerða
tilviljun. „Þetta var mjög praktísk
ákvörðun. Ég vissi að ég gæti þetta,
þetta væri svona þægileg innivinna.
Ég hafði hrökklast úr Flensborg, átti
tvo áfanga eftir en var samt búinn
með tíu annir. Það var spurning á
þessum tíma um annaðhvort að
fara í Leiklistarskólann eða verða
smiður en ég var alltaf með annan
fótinn í smíðinni frá 16 ára aldri. Ég
sá síðan auglýsingu frá Leiklistar-
skólanum og ákvað að sækja um.“
Steinn hafði þá leikið í leikritum í
Flensborg auk þess sem vinirnir úr
Hafnarfirði með þeim Davíð Þór
Jónssyni fremstum í flokki, höfðu
gert stuttmyndir. „Ein myndin sem
við gerðum fékk gullverðlaun á
samnorrænni kvikmyndahátíð. Við
vorum fyrstu Íslendingarnir til þess
að fá gullverðlaun í kvikmyndagerð,
það er aldrei minnst á það,“ segir
hann hlæjandi. Hann hafði einnig
leikið í leikritum í Flensborg.
Árin í Leiklistarskólanum voru
strembin en skemmtileg. „Stund-
um var ég rétt að ná síðasta strætó
heim í Hafnarfjörðinn. Við vorum
oft langt fram á kvöld í skólanum og
lærðum mikið.“
Steinn útskrifaðist úr skólanum
árið 1989. Eftir útskrift fór hann fljót-
lega út í skemmtanabransann en var
lítið í leikhúsunum. „Það var þannig
Ég var orðinn
Steinn Ármann segir líf sitt hafa stjórnast af áfengisneyslu sinni. Það hafi allt snúist um hvenær hann gæti fengið sér í glas og allt hitt hafi verið aukaatriði. Fréttablaðið/SteFÁn
↣
Viktoría
Hermannsdóttir
viktoria@frettabladid.is
dagdrykkjumaður
Steinn Ármann Magnússon sagði skilið við áfengi fyrir rúmi ári en hann segir það hafa
stjórnað lífi sínu og að eflaust hafi hann misst af fullt af tækifærum þar sem fólk var
hætt að treysta honum. Hann var farinn að íhuga að gerast útigangsmaður en á undan-
förnu ári hefur líf hans gjörbreyst og nú lítur hann framtíðina björtum augum.
að ég fékk ekki það sem ég vildi og
vildi ekki þegar ég fékk. Fyrst lang-
aði mig ofboðslega mikið að vera í
Þjóðleikhúsinu. Fékk nokkur tæki-
færi þar en ekki fastráðningu. Var
í Spaugstofusýningu, svo í Gleði-
spilinu, var með hlutverk hjá Guð-
jóni Pedersen í Rómeó og Júlíu. Ég
vandaði mig alveg ofboðslega. Kunni
textann langfyrstur af öllum, ætlaði
að leika í Þjóðleikhúsinu en það gekk
ekki og ég fékk ekki fastráðningu.“
brjálað að gera í skemmtibransanum
Á þessum tíma var hann einnig að
vinna í leikmunadeild Sjónvarpsins
og var farinn að vera með uppistand,
einn þeirra fyrstu hérlendis. Fljótlega
naut hann mikilla vinsælda. „Ég var
byrjaður að vera með uppistand
svona í anda Eddie Murphy og fleiri
góðra. Mér var svo boðið að vera með
útvarpsþátt á Aðalstöðinni. Ég fékk
Davíð Þór með mér í það líka og þá
varð til útvarpsþátturinn Radíus sem
gekk í 3-4 ár og var óskilgetið foreldri
Górillunnar sem var morgun þáttur
á Aðalstöðinni og X-inu. Þetta var
svona útvarpstímabilið og þá hafði
ég engan áhuga á að vera í leikhús-
inu.“
Þeir Davíð Þór voru vinsælir og
milli þess sem þeir stýrðu útvarps-
þættinum skemmtu þeir um helgar.
„Á þessum tíma var mikil þörf á
endurnýjum í þessum bransa. Við
vorum hálfpartinn frumkvöðlar í
þessu. Dónalegri og kjaftforari en
áður hafði tíðkast. Það var ekki um
auðugan garð að gresja í þessu gríni
þannig að það varð alveg ofboðslega
mikið að gera hjá okkur. Í dag hefur
þetta breyst. Það er orðið jafnvel
smá vesen að koma sér inn í þennan
bransa. Nú kemur einhver nýr fram
og allir vilja hann. Þetta er svo fljótt
að breytast. “
Skemmtanabransinn tók sinn
toll. „Þetta tók svolítið á mig. Ég
gerði þetta líka svolítið vitlaust,
þetta fór illa með okkur báða, við
enduðum báðir í meðferð. Bæði
var það vinnutíminn og síðan var
maður alltaf innan um fólk sem
var að skemmta sér og yfirleitt með
áfengi. Og við báðir veikir fyrir
Ég hugSaði ekki uM neitt
annað en hvenær Ég
gæti fengið MÉr í glaS
næSt. Þetta er bara
ÞeSSi klaSSíSka Saga SeM
er alveg Sönn, Ég faldi
vín úti uM allt. Ég laug
og var óheiðarlegur.
Ég var farinn að Skoða
ruSlatunnugeyMSlur
og var bara farinn
að íhuga að verða
útigangS Maður. hið
róMantíSka líf, Sofa
bara úti og Því fylgdi
engin Ábyrgð.
2 6 . s e p t e m b e r 2 0 1 5 L A U G A r D A G U r26 h e L G i n ∙ F r É t t A b L A ð i ð