Morgunblaðið - 02.11.2019, Síða 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. NÓVEMBER 2019
Lárus Dagur Pálsson, eða
Lalli eins og við kölluðum hann,
var á 9. áratug síðustu aldar stór
hluti af mótunarárum okkar, þá
ungra drengja fæddra árið 1982
á Sauðárkróki. Hann hóf að
þjálfa okkur í körfubolta hjá
Tindastól veturinn 1993-93 þeg-
ar við vorum í 6. bekk og sýndi
strax að hann hafði brennandi
áhuga á starfi sínu sem þjálfari.
Vegna náms Lalla sunnan heiða
varð árs hlé á kynnum okkar
sem hófust aftur þegar við
drengirnir vorum komnir í 8.
bekk og þjálfaði hann okkur tvo
næstu vetur á árunum 1995-97.
Nokkrir drengir úr þessum hópi
æfðu síðan og spiluðu með Lalla
í meistaraflokki síðar á ferlinum.
Það var mikil gæfa fyrir hóp-
inn okkar að fá þessa miklu fyr-
irmynd sem þjálfara. Þá var
Lalli einnig á sínu fyrsta tímabili
sem leikmaður meistaraflokks
Tindastóls og litum við upp til
hans. Það má segja að fyrir okk-
ur ungu drengina varð hann viti í
ölduróti unglingsáranna. Hann
gaf mikið af sér, var hreinskipt-
inn og sanngjarn. Gat tekið hart
á þeim sem ekki stóðu sína plikt,
án þess þó að brjóta niður og
hafði einnig þann mikilvæga eig-
inleika að geta byggt upp sjálfs-
traust leikmanna með vel
ígrunduðu hrósi á réttum stað og
á réttum tíma.
Eins og lög gera ráð fyrir
gekk mikið á hjá hópi 14-15 ára
drengja en Lalli var yfirleitt
sallarólegur, dansaði með í
gleðinni sem réði ríkjum í
keppnisferðalögum og náði með
þeirri aðferð að halda þokka-
legum aga á mannskapnum. Það
var nú örugglega ekki létt verk,
þar sem árgangurinn er stór og
margir lífsfjörugir innan okkar
raða. Vorum við 16-18 strákar
sem æfðum með árgangi 1982 á
þessum árum. Lalli náði að halda
hópnum okkar saman með því að
fara ekki í manngreinaálit og
velja eingöngu tólf manna lið í
keppnisferðalög, eins og þjálfar-
ar annarra liða gerðu, heldur
fengu allir sem æfðu að fara með
í keppnisferðalög og allir komu
við sögu í leikjunum. Þessi
ákvörðun Lalla styrkti félagslega
stöðu og sjálfsmynd margra á
þessum viðkvæma aldri ásamt
því að efla samheldni hópsins.
Öllum fannst þeir vera hluti af
liðsheildinni. Hægt er að fullyrða
öllum þessum árum seinna að
Lalli hafi aukið sjálfstraust og
liðsvitund margra ungra manna
sem ella hefðu hætt fyrr í körfu-
bolta og þar með misst af þeim
félagsþroska sem íþróttir gefa
ungu fólki.
Minnumst við Lalla með þakk-
læti og hlýhug. Sendum fjöl-
skyldu hans innilegar samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd körfuboltadrengja
Sauðárkróks fæddra 1982,
Ágúst, Bjarni, Björn, Helgi
Freyr og Stefán Fr.
Það er með miklum trega sem
ég kveð góðan dreng, Lárus Dag
Pálsson. Til að byrja með kynnt-
umst við Lárus í gegnum lög-
mannsstörf mín fyrir lítið félag
sem hann stóð fyrir, þótt við
hefðum að vísu orðið hvor á ann-
ars vegi áður. Þessi kynni þróuð-
ust smátt og smátt í góðan vin-
skap. Áttum við sameiginlegt
áhugamál í hestamennsku þar
sem oft gáfust góðar samveru-
stundir utan vinnu. Bæði í reið-
mennsku og hirðingu hrossa
sinna var metnaður og snyrti-
mennska Lárusar áberandi.
Hann átti hóp gæðinga með heil-
steypt og gott yfirbragð. Margar
góðar minningar eru úr lengri og
skemmri hestaferðum í meira en
áratug. Fékk hver ferð gjarnan
sérstakt heiti, vegna einhvers
óvænts eða skemmtilegs atviks
sem kom upp á, s.s. Ballerínan
2009, þegar við hlógum svo mikið
að við hreinlega grétum, eða þá
Vinkilkjölur, sem átti að verða
snemmsumarsferð bjartsýnis-
manna yfir Kjöl en breyttist á
síðustu stundu í ferð um Uxa-
hryggi vegna óhagstæðrar veðr-
áttu og ófærðar á Kili. Nú síðast
í sumar vorum við í hópi Reið-
manna syndanna í ferð yfir Kjöl.
Lárus hafði góðan húmor. Sá
húmor er góður sem engan meið-
ir. Hann gat t.d. birst í því að
maður ætlaði loksins að fara að
manna sig upp í að fara að járna
heldur erfitt og leiðinlegt hross
en kom þá að því járnuðu sér til
nokkurrar furðu og mikils léttis.
Hafði Lárus unun af því að
„láta kasta toppi“, eins og kallað
er, á góðum velli á vel þjálfuðum
hesti. Það var á slíkum stundum
sem oft náðist spjall um per-
sónulegri málefni. Skynjaði
maður þá hversu mikilvæg eig-
inkonan og börnin voru honum
og hvað velferð þeirra var hon-
um ofarlega í huga; að reyna að
skapa sér tíma með fjölskyld-
unni og eiga með henni gæða-
stundir og kenna börnunum á
lífið var nokkuð sem hann mat
mjög mikils. Það vissi maður að
honum þótti miður hvað þröngt
gat orðið um slíkar stundir. Það
hefur verið mér mikill fengur að
kynnast því sómafólki sem að
þeim standa og vinum þess.
Frá því ég kynntist Lárusi og
reyndar áður var hann alltaf
tilbúinn að taka að sér stór og
krefjandi verkefni. Var hann
framkvæmdastjóri a.m.k.
tveggja Landsmóta hestamanna-
félaga; í annað skipti við sér-
staklega erfiðar aðstæður þar
sem menn þurftu að hafa sig alla
við til þess að veðurhamur hefði
ekki fólk og fénað með sér á
brott, eða í það minnsta tjöld og
annað lauslegt. Við hörmulegt
fráfall góðs vinar og samstarfs-
manns hans, Gunnlaugs Krist-
jánssonar, fyrir fjórum árum,
var Lárus Dagur skyndilega orð-
inn stjórnandi stórrar samstæðu
fyrirtækja undir merkjum Eign-
arhaldsfélagsins Hornsteins ehf.
Gat hann haldið áfram þeirri
miklu uppbyggingu sem Gunn-
laugur hafði stýrt, reyndar með
mikilvægum stuðningi Lárusar
alla tíð.
Sem þátttakandi í viðskiptalíf-
inu hafði Lárus marga góða kosti
til að bera; var næmur á eig-
inleika og þarfir viðskiptavina
sinna og átti gott með að ávinna
sér traust þeirra og starfsfóks
síns með sinni hógværð en þó
festu. Hann setti sig einstaklega
vel inn í málin og var sínu starfs-
fólki mikil stoð. Þar sem ég
starfaði náið með Lárusi vissi ég
að honum farnaðist einstaklega
vel í þeim rekstri og tel mig ekki
vera að ljóstra upp neinum
leyndarmálum varðandi það. Ég
veit líka að eigendur þeirra fé-
laga sem hann stýrði höfðu mikl-
ar mætur á hans starfi og
árangri. Ég veit að ég er meðal
margra sem vildu hafa sagt hon-
um oftar hversu vel hann stóð
sig. Þótt ég geti ekki sagt honum
það sjálfum núna þá vil ég segja
það öllum að hann stóð sig með
miklum sóma þessi mikli öðling-
ur.
Megi Anna Sif, Páll Ísak, Ingi-
mar Albert og Kolfinna Katla og
ekki síður foreldrar og systur
finna styrk til þess að takast á
við erfiða tíma. Megi Lárus Dag-
ur hvíla í friði.
Arnór Halldórsson
Hafstað.
Það var harmafregn sem okk-
ur í áhöfninni á dýpkunarskipinu
Dísu barst þann 19. október.
Lárus Dagur Pálsson, fram-
kvæmdastjóri Björgunar, var
látinn aðeins 46 ára að aldri.
Við í áhöfninni minnumst Lár-
usar með miklum hlýhug, hann
var góður yfirmaður sem fylgd-
ist vel með starfseminni og kom
fram við starfsfólk sem jafn-
ingja. Eins og gengur og gerist
voru menn ekki alltaf sammála
um alla hluti en þá voru málin
rædd og leitað lausna. Lárus
Dagur var störfum hlaðinn en
vildi samt alltaf leggja sitt af
mörkum til að koma hlutunum
áfram og gerði það vel.
Við kveðjum þennan vin okk-
ar með sorg í hjarta og sendum
fjölskyldu og öðrum aðstandend-
um hans okkar dýpstu samúðar-
kveðjur á þessum erfiðu tímum.
Megi minningin um góðan mann
lifa.
Fyrir hönd áhafnarinnar á
dýpkunarskipinu Dísu,
Óttar Jónsson.
Mér er orða vant. Minninga-
brotin eru óteljandi frá barn-
æsku og mig langar að skrifa um
þau öll. En ég á erfitt með að
koma þeim á blað, hvað þá í orð.
Skólaárin, íþróttirnar, samveran
og vináttan. Lítil brot, sem ein-
hvern veginn hafa fallið í skugg-
ann af þeim sem eru í stóra sam-
henginu, ryðja sér leið og setjast
að í hugskoti og hjarta. Litlu
hlutirnir í lífinu. Og það segir
mér að vináttan risti djúpt.
Jafnvel þó að stundum hafi
orðið lengra á milli funda í seinni
tíð var alltaf eins og við hefðum
hist í gær þegar kom að sam-
verustund. Hláturinn ómar í
kollinum, sögurnar og samtölin.
Og það þurfti ekki alltaf heldur
að tala. Það var líka gott að
þegja með vini sínum. Það hent-
aði mér oft afar vel, kannski
okkur báðum, og þá var það
bara þannig. Trúnaður og trygg-
lyndi eru orð sem leita sífellt á
mig. Og það einkenndi vináttu
okkar Lárusar. Á milli okkar var
strengur sem mun aldrei slitna.
Ég vil þakka vini mínum fyrir
lífið okkar saman. Þakka fyrir
samfylgdina og fölskvalausa
tryggð. Þakka honum og Önnu
Sif fyrir hlýhug í garð okkar
Þórgunnar.
Vinmargur ljúflingur er fall-
inn frá. Við Þórgunnur vottum
Önnu Sif, börnunum og góðum
fjölskyldum þeirra okkar dýpstu
samúð. Hugurinn er alltaf hjá
þeim.
Við vitum fyrir víst að við er-
um ekki eilíf. Okkar brottfar-
ardagur kemur.
En þangað til verðum við að
trúa að líf okkar hafi tilgang.
Alltaf.
Að okkar sé þörf. Alls staðar.
Að við skiptum máli. Alla
daga.
Höldum áfram að læra á lífið.
Einhvern veginn.
Og síðan hittumst við aftur á
ný. Einhvers staðar.
Þinn vinur,
Sveinn Arnar
Sæmundsson.
Í dag kveðjum við kæran vin
og samstarfsfélaga, Lárus Dag
Pálsson.
Lárus Dagur var engum líkur,
miklum hæfileikum gæddur og
skapgóður, alinn upp í Skaga-
firði við íþróttir og hesta-
mennsku. Hann var afburðafor-
stjóri sem kunni fræðin upp á
hár, enda blómstruðu fyrirtækin
sem hann rak. Við kynntumst
Lárusi fyrst sem fjármálastjóra
BM Vallár og fyrir um fjórum
árum varð hann svo forstjóri
Eignarhaldsfélagsins Horn-
steins, forstjóri Björgunar og
stjórnarformaður Sementsverk-
smiðjunnar og BM Vallár.
Innan fyrirtækjanna var Lár-
us afar vel liðinn og honum var
annt um samstarfsfólk sitt.
Hann var kröfuharður en skipti
ekki skapi og var duglegur að
hrósa öðrum. Þegar vandamál
steðjuðu að stóð hann þétt við
bakið á sínu fólki og hjálpaði því
á hvern þann hátt sem hann gat.
Hann taldi það til dæmis ekki
eftir sér að þeysa upp á fjöll til
að hjálpa til við að leita að
steypuefnum. „Það koma alltaf
upp einhver mál og erfið verk-
efni í stóru fyrirtæki,“ sagði
Lárus stundum og ýmis krefj-
andi mál tókst hann á við af
heiðarleika og dugnaði. Öll verk-
efni voru auðveldari ef Lárus
var með og enginn var betri en
hann í flóknum samningalotum.
Fyrirtækin eru að hluta til í
eigu Heidelberg Cement og þar
naut Lárus Dagur einnig mik-
illar virðingar frá upphafi og var
vel liðinn, bæði faglega og per-
sónulega. Ekki spillti að aðal-
forstjóri fyrirtækisins er hesta-
maður, en þar var Lárus aldeilis
á heimvelli.
Við kynntumst Lárusi líka
sem miklum fjölskyldumanni,
börnin voru augasteinar hans og
glaðnaði ávallt yfir honum þegar
þau bar á góma. Hann lagði
áherslu á fjölskylduvænt um-
hverfi á vinnustaðnum og ef sím-
inn hringdi á fundum brýndi
hann fyrir manni að athuga
hvort þetta væri fjölskyldumeð-
limur því þá væri sjálfsagt að
svara.
Við erum harmi slegin yfir
fráfalli Lárusar Dags, sam-
starfsfélaga okkar og vinar.
Minningar um góðan, hjartahlýj-
an og einlægan mann með ein-
staka kímnigáfu munu lifa um
ókomna tíð. Minnumst við ferða
til útlanda, hestaleiðangra og
ekki síst hins daglega amsturs
og spjallsins í hádeginu þar sem
Lárus, kátur og hress, tók fullan
þátt í að greina fótboltaleiki
helgarinnar og stöðu Liverpool
eða önnur grafalvarleg málefni.
Við sendum fjölskyldu hans
og öðrum ástvinum okkar
dýpstu samúðarkveðjur. Guð
blessi minningu Lárusar Dags
Pálssonar.
Fyrir hönd starfsfólks Horn-
steins, BM Vallár, Björgunar og
Sementsverksmiðjunnar:
Andri Geir Guðjónsson,
Einar Einarsson, Elsa
Hrönn Sveinsdóttir, Gunnar
H. Sigurðsson, Eysteinn
Dofrason, Sveinbjörn
Guðmundsson, Pétur
Hans Pétursson, Gunnar
Þór Ólafsson, Björn Davíð
Þorsteinsson.
Við skyndilegt fráfall Lárusar
Dags rifjast upp okkar fyrstu
kynni sem eru þó ekki löng.
Kynni okkar byrjuðu fyrir rúm-
um fjórum árum þegar veikindi
fóru að herja á Gunnlaug Krist-
jánsson, sem var þá forstjóri
Björgunar og Hornsteins, en
Lárus Dagur var þá hans hægri
hönd.
Gunnlaugur féll frá í septem-
ber 2015 og tók Lárus þá strax
við öllum þeim störfum sem
Gulli hafði haft undir höndum.
Örlögin höguðu því þannig að
aðeins nokkrum vikum seinna,
eða 2. október 2015, sökk Perl-
an, skip Björgunar, við bryggju í
Reykjavík. Næstu dagar og vik-
ur urðu að löngum dögum, and-
vökunóttum og miklum áhyggj-
um, en sem betur fer náðist
Perlan á flot þótt ónýt væri.
Engin mannskaði varð við þetta
slys, sem var aðalmálið. Þessi at-
burður varð til þess að milli okk-
ar skapaðist traust og vinátta.
Lárus stóð sig afar vel við þessa
frumraun sem forstjóri Björg-
unar og í þeim krefjandi verk-
efnum sem á eftir fóru.
Lárus Dagur var mjög heil-
steyptur og heiðarlegur maður
sem mátti ekkert aumt sjá.
Hann hélt fjölskyldunni utan við
vinnuna þannig að því miður hef
ég ekki kynnst henni.
Lárus var mikill hestamaður,
húmorískur og glettinn, en gat
stundum verið dálítið þrár.
Ég vil þakka Lárusi Degi fyr-
ir þann tíma sem við unnum
saman, en ófá voru símtölin,
stundum oft á dag. Þeir voru
líka margir fundirnir, sem oft á
tíðum voru utan við hefðbundna
stjórnarfundi, þar sem ræða
þurfti um ýmis mál, ekki síst
málefni Björgunar.
Ég bið Önnu konu hans, börn-
um, foreldrum, systkinum,
tengdafjölskyldu og öðrum ætt-
ingjum og vinum guðs blessunar.
Megi minning Lárusar Dags
lifa á meðal okkar.
Með þökk og virðingu.
Þorsteinn Vilhelmsson,
stjórnarformaður
Björgunar.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUNNAR KARLSSON
sagnfræðingur og prófessor emeritus
lést á hjartadeild Landspítalans
28. október. Útförin fer fram frá
Dómkirkjunni mánudaginn 4. nóvember klukkan 12.
Silja Aðalsteinsdóttir
Sif Gunnarsdóttir Ómar Sigurbergsson
Sigþrúður Gunnarsdóttir Jón Yngvi Jóhannsson
Elísabet Gunnarsdóttir Sighvatur Arnmundsson
Áróra, Valgerður, Silja, Steinunn, Arnmundur,
Aðalsteinn, Ragnar Þorlákur
Innilegar þakkir til ykkar allra sem sýnduð
okkur fjölskyldunni samúð, hlýju og
vinarhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns, föður, tengdaföður og afa,
FRIÐRIKS GUNNARSSONAR
Sólbraut 18, Seltjarnarnesi.
Sheena Gunnarsson
Unnur Berglind Friðriksd. Björgvin Schram
Auður Ingunn Friðriksdóttir Ásmar Örn Brynjólfsson
Guðrún Friðriksdóttir Guðmundur Ellert Hauksson
Gunnar Friðriksson
og fjölskyldur
Ástkær dóttir mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og systir,
RAGNHEIÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Bala, Þykkvabæ,
lést í faðmi barna sinna miðvikudaginn 30.
október. Útförin fer fram frá Hábæjarkirkju í
Þykkvabæ laugardaginn 9. nóvember klukkan 14.
Svava Þuríður Árnadóttir
Málfríður R. O. Einarsdóttir Rúnar Finnsson
Rakel Svava Einarsdóttir Hjörtur Buck Einarsson
Jón Þór Einarsson Elva Dögg Kristjánsdóttir
Ingvar Karl Ingason Heiða Björk Guðjónsdóttir
María Sigurrós Ingadóttir Hallgrímur Hreiðarsson
barnabörn og systkini
Við þökkum auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ELÍASAR HERGEIRSSONAR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á
Hjúkrunarheimilinu Sóltúni fyrir einstaka
umönnun og hlýtt viðmót.
Valgerður Anna Jónasdóttir
Hergeir Elíasson Rósa Guðmundsdóttir
Margrét Elíasdóttir Hermann Hauksson
Ragnheiður Elíasdóttir Sigurður Egill Þorvaldsson
Jónas Elíasson Arna Sigurðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
 Fleiri minningargreinar
um Lárus Dag Pálsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.