Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2015, Blaðsíða 12

Fagið04/05
Meiri tími í beina hjúkrun
Virginia Mason-sjúkrahúsið í Seattle í Bandaríkjunum er komið
hvað lengst í að þróa straumlínustjórnun í heilbrigðisþjónustu. Þar
hafa hjúkrunarfræðingar í framlínu tekið aðferðafræði straumlínu-
stjórnunar fagnandi. Sem dæmi má nefna að legudeildarþjónusta
hefur verið endurskipulögð þannig að nú verja hjúkrunarfræðingar
mun meiri tíma í beina hjúkrun, þ.e. þeir eru meira við rúm
sjúklings. Tímamælingar, sem framkvæmdar voru á legudeildum
skurðlækningasviðs á Landspítala haustið 2013, sýndu að hjúkrunar-
fræðingar verja fjórðung af tíma sínum í beina hjúkrun. Annar tími
hjúkrunarfræðinga fer í óbeina hjúkrun, lyfjagjafir, lyfjatiltekt, ýmis
konar deildarvinnu, skráningu og aðra viðveru. Einnig kom í ljós að
hjúkrunarfræðingar ganga umtalsverðar vegalengdir á hverri vakt.
Þessar niðurstöður eru í samræmi við rannsókn Helgu Bragadóttur
sem framkvæmd var á Landspítalanum vorið 2008 og fjallað var um í
grein sem birtist í fyrsta tölublaði
Tímarits hjúkrunarfræðinga árið
2012 (Þættir sem hafa áhrif á
vinnu hjúkrunarfræðinga og
sjúkraliða á bráðalegudeildum).
En hvað veldur og hvað er til
ráða? Skipulag legudeilda hefur
áhrif á störf hjúkrunarfræðinga.
Gangar eru langir sem veldur
því að mikið af tíma hjúkrunar-
fræðinga fer í að ganga til og
frá stofu sjúklings til að ná í lyf
og hjúkrunarvöru. Á Virginia
Mason-sjúkrahúsinu var legudeildum breytt þannig að útbúnar voru
vinnustöðvar (geographic cells) í nálægð við stofur sjúklinga. Einnig
var skoðað hvaða vörur hjúkrunarfræðingar notuðu mest við dagleg
störf sín. Þetta reyndust vera sjö vörur og var þeim því komið fyrir
inni á öllum stofum. Hjúkrunarfræðingar hafa því allt við hendina og
geta með þessum einföldu aðgerðum varið meiri tíma með sjúkling-
um sínum.
Þá var skýrslugjöf við vaktaskipti (rapporti) hjúkrunarfræðinga
breytt. Á Virginia Mason- sjúkrahúsinu fór mikill tími í að fjalla um
Hjúkrunarfræðingarnir
ákváðu að færa skýrslu-
gjöfina að rúmi sjúklings og
verja þannig auknum tíma
með sjúklingnum og gefa
honum færi á að taka virk-
an þátt í umönnun sinni.