Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2015, Page 39

Fólkið02/06
Í aðdraganda sameiningar hjúkrunarfélaganna tveggja 1994
var ákveðið að sameina tímaritin sem þá voru til, Tímarit Félags
háskólamenntaðra hjúkrunarfræðinga og Hjúkrun, tímarit
Hjúkrunarfélags Íslands. Auglýst var eftir ritstjóra og fyrir valinu varð
Þorgerður Ragnarsdóttir, þá nýkomin heim eftir Bandaríkjadvöl þar
sem hún lauk meistaranámi í fjölmiðlafræði.
þorgErður HaFði starfað við hjúkrun í átta ár, bæði hér á landi
og í Danmörku, þegar hún ákvað að fara í fjölmiðlafræði sem þá
var byrjað að kenna við HÍ. „Ég hef alltaf haft áhuga á miðlun, bæði
fréttamiðlun og því hvernig heilbrigðisupplýsingum er komið til fólks,
hvernig fólk leitar upplýsinga og vinnur úr þeim. Meðan ég var í
fjölmiðlafræðinni sá ég auglýsta Fulbright-styrki og sótti um. Ég fékk
styrk og lauk tveimur árum síðar meistaraprófi í fjölmiðlafræði frá
háskólanum í Madison í Wisconsin-ríki,“ segir Þorgerður. Í náminu
reyndi hún að tengja námsefnið við heilbrigðismiðlun. Stuttu eftir
heimkomuna var auglýst staða ritstjóra á nýju blaði sem átti að koma
á laggirnar við sameiningu hjúkrunarfélaganna. Þorgerður sótti um
og fékk starfið. „Fyrst þegar ég kom til starfa á Suðurlandsbraut var
ekki búið að sameina félögin og þá var Vilborg Ingólfsdóttir formaður
Hjúkrunarfélags Íslands, sem þar var þegar til húsa. Ásta Möller
var þá formaður Félags háskólamenntaðra hjúkrunarfræðinga. Eftir
sameiningu félaganna tók Ásta við formennsku í nýstofnuðu Félagi
íslenskra hjúkrunarfræðinga. Það var mjög gott að vinna á skrifstofu
félagsins og góður andi. Það var hugur í hjúkrunarfræðingum eftir
sameiningu félaganna og Ásta öflugur formaður,“ segir hún.
Blaðið í mótun
Ritstjórnarstefna nýja blaðsins mótaðist smám saman. „Þegar ég var
ráðin voru uppi hugmyndir um að gefa út fræðiblað með ritrýndum
greinum. Það þótti tímabært að hafa hreint fagblað sem bæði félögin
stæðu að. Það var auglýst eftir greinum en svo bara leið og beið og
greinarnar bárust mjög treglega. Þá voru aðrir tímar og mun færri
hjúkrunarfræðingar með meistara- og doktorspróf en nú er. Það voru
því fáir um að skrifa fræðilegar greinar til ritrýni. Líklega voru þessar
hugmyndir um útgáfu aðeins ótímabærar. Samt tókst á endanum
að safna greinum í fyrsta tölublaðið sem gefið var út undir nýjum