Gríma - 01.11.1929, Blaðsíða 94

74
ÆFISAGA GUÐRÚNAR KETILSD6TTUR
heiði og beið hún dauðann af þessu. Versnaði nú
Ulugi, því að hann var bæði þræll og fantur að öllu,
nema bara við stelpuflennur, sem hann var í tygjum
við. Kom þá Jón minn og ól eg hann upp; líktist
hann mér að ráðvendni. Fórum við að Hofi og átt-
um við 14 gimbrar hvítar og kvígu rauðhjálmótta.
Hann fór með það allt inn í kaupstað í sínar bölv-
aðar skuldir og sagði eg þá skilið við hann. Tók
hann af mér fötin; hann var í 50 ríkisdala skuld;
þau hlupu á 20 ríkisdali og hafði hann til góða 16
ríkisdali, og þá hafði hann handa Kristjönu, því að
hann elti hana eins og dilkur. Dável var Jón minn
konfirmeraður, en lapþunnir voru grautarnir þar
og engan prjónshnapp fékk hann þar, fyrir utan
mat sinn. Fór eg þá ein með barnið út að Barði í
Fljótum og var þar um nóttina. Þorsteinn leitaði
ásta við mig, en eg beit hann af mér. Guðmundur 1
Hamarkoti vildi það einnig, en eg var ráðvandari en
svo, að eg væri hverjum strák að vilja. Lá eg þá úti
í Klaufabrekkum vorlanga nóttina í sólskini og
sunnanvindi, aðkomin dauða. Guðbjörg gaf mér
svartabrauð og endurnærði mig. — Fór eg þá í
Eyjafjörðinn minn og gekk vel. Vistaðist eg á
Stórahóli1 og var þar í mesta yfirlæti. Fór eg til
grasa þaðan norður að Mývatni. Þá var eg falleg
að sjá, með rauða diska í kinnunum og hvíta tauma
niður með nefinu, bláeyg og smáeyg og hafinbrýnd,
brúkaði vænan fald og rauðan skýluklút um höfuð-
ið og borðalagða hempu yfir þverar herðarnar, og
allt var eftir þessu. Þá var eg þéruð af öllum og
sagt; »Komið þér sælar! Sælar verið þér!« En nú
1 = Espihóli.