Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1999, Síða 5

Guðrún Erla Gunnarsdóttir, hjúkrunarforstjóri:
HU GRENNIN G AR
Hver vill mig? Hvar get ég búið?
Erindi flutt á málþingi hjúkrunarfræðinga á sviði endurhæfingar 8. apríl sl.
Einstaklingur með helftar-
lömun eða langvinnan hröm-
unarsjúkdóm er fullendur-
hæfður og þarf nú að flytjast í fasta
búsetu, þar sem hann fær þjónustu
allan sólarhring-
inn. Oftar en
ekki þegar um
langvinna sjúk-
dóma er að ræða
er fjölskylda
hinsfatlaðaorð-
in, ekki bara
uppgefin heldur
yfirkomin af
þreytu og álagi.
Við segjum
samt, nú er komið því að þið finnið
fyrir hann búsetu. Hér getur hann ekki
verið í svo dýru plássi. Hversu oft
hafið þið ekki sagt þetta og ég heyrt?.
Það hringir síminn hjá mér og spurt
er, getur hann ekki komið inn strax.
Aðstæður eru kannaðar og reynt að
leysa málin á viðunandi hátt, svo sem
með skammtímavistun svo þessi
einstaklingur geti metið, er þetta
staður þar sem ég get hugsað mér að
búa á miðað við núverandi aðstæður
mínar?
Það gleðilega í dag er að nú hefur
fólk í þessari aðstöðu val, það getur
valið á milli þess að flytjast á Sjálfs-
bjargarheimilið eða í Skógarbæ.
Þetta hélt ég, er ég byrjaði að skrá
þessar hugrenningar. Því miður, svo
er ekki, ef þú átt lögheimili utan
Reykjavíkur, þá er eingöngu hægt að
sækja um á Sjálfsbjargarheimilinu.
Við sem erum svo lánsöm að vera
ekki í þessari aðstöðu og erum
hér, ákveðum einn góðan veðurdag að
kaupa okkur ný híbýli, við förum í
fínu fötin og skoðum fasteignir, lítum
yfir markaðinn og veljum og höfnum.
Bingó, við fundum eignina okkar og
hér ætlum við að búa, gerum kaup-
tilboð og svo framvegis.
I dag eigum við að koma eins fram
við þá einstaklinga sem eru í bú-
setuleit en þurfa þjónustu, við eigum
að bjóða þeim á staðinn, koma og
skoða og velja og hafna, með því móti
vinnurn við faglega.
Ég verð ótrúlega oft vör við það
að sá hópur sem hér er í salnum og
starfar við það að skrifa umsóknir um
búsetu fyrir þann hreyfihamlaða sem
þarf þjónustuna, hefur í raun og veru
ekki hugmynd um, á hvaða staði það
er að sækja um búsetu fyrir einstakl-
inginn. í kjölfar umsóknarinnar er
hringt og spurt. Er ekki að koma að
því að hann Jón komist á hjúkrunar-
deildina hjá ykkur þama í Hátúni? Ég
segi: Hér er engin hjúkrunardeild,
hvað ert þú að meina, hefur þú aldrei
komið hingað? Skrifaðir þú umsókn-
ina ?
Er það virkilega svo að þú hafir
verið að ræða um framtíðarbúsetu
þessa einstaklings og hafðir aldrei á
staðinn komið? Er þetta ekki virð-
ingarleysi við þennan einstakling?
Er ekki tímabært að við vinnum
faglega á þessu sviði sem öðrum, og
kynnum okkur þá staði sem sótt er um
á og séum þá í stakk búin til þess að
meta kosti þeirra og galla með þeim
einstaklingi sem er þjónustunnar
þurfi? Er ekki rétt að við séum fær
um að ræða kosti og galla búsetunnar
fyrir þennan einstakling. Ef við vitum
bara hérumbil hvar í borginni staður-
inn er hljóta svör okkar að vera tak-
mörkuð.
Hvað fínnst ykkur?
Sjálfsbjargarheimilið er í Hátúni
12 í Reykjavík, ætlað hreyfihöml-
uðum, rekið á föstum fjárlögum en í
eigu Sjálfsbjargar landssambands
fatlaðra. Ibúar heimilisins eru 39 og
þar af höfum við 2 skammtímavistun-
arrými fyrir þá sem búa heima hjá sér,
ef ættingi sem um hann hugsar þarf
til dæmis að leita sérlækninga, leggj-
ast inná sjúkrahús, eða komast loksins
í sumarfrí, eða bara hvíla sig. Við
rekum líka endurhæfingaríbúð, sem
er mjög fullkomin, einnig er dagvist
með mörgum góðum tilboðum fyrir
hreyfihamlaða í húsinu, þar gefst
íbúum heimilisins kostur á að eyða
hluta af deginum. Stjá sjúkraþjálfun
er einkarekin af sjúkraþjálfurum og
er einnig til húsa í Hátúni 12. Smá-
vegis kynning á heimilinu, en ég ætla
að nota þetta gullna tækifæri hér og
bjóða fundarmenn velkomna í heim-
sókn. Það myndi gleðja mig sérstak-
lega að taka á móti ykkur til þess að
hægt væri að koma betur til móts við
okkar skjólstæðinga. Það eina sem
þið þurfið að gera er að hringja í
Hátún 12, fá símasamband við mig og
við mælum okkur mót. Enn og aftur
velkomin.
Eftir lestur þessarar ágætu skýrslu
til heilbrigðis og tryggingaráðherra
um sjúkrahúsmál frá faghópi heil-
brigðisráðherra, sem geymir margar
mjög góðar hugmyndir, sá ég strax í
huga mér að það myndaðist flöskuháls
í endurhæfingunni. Er ekki staðan sú
að gleymst hefur að huga að rýmum í
framhaldi af dvölinni á Reykjalundi?
Sennilega hefur það ekki verið hlut-
verk nefndarinnar að fjalla um fram-
haldið eða þá sem ekki endurhæfast
og þurfa fasta búsetu.
Þar kreppir
skórinn að
Finnst mér því áhugavert að huga
að nýjum byggingarstað þar sem
sérbýli með stofu, svefnherbergi og
baði allt á einni hæð, með útgöngu út
í sérgarð fyrir hvern og einn ásamt
síðan sameiginlegu rými væri ákjós-
anlegasti kosturinn. I tengslum við
slrka byggingu væri einnig hægt að
hugsa sér sambýli í nágrenninu. Þann-
ig höfum við aukið val fyrir hreyfi-
hamlaða. Reykjavík fer senn að teygja
anga sína að Esjurótum og teldi ég
afar áhugavert að huga þar að slíkum
framkvæmdum.
Guðrún Erla Gunnarsdóttir
Guðrún Erla
Gunnarsdóttir
fréttabréf öryrkjabandalagsins
5