Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1999, Side 53

Kærkomin sending
Iapnlbyrjun fékk ritstjóri ágæta sendingu austan frá Hveragerði frá
góðvini Fréttabréfsins, Þórhalli Hróðmarssyni kennara. Bréfkorn
hans fylgir hér með orðrétt.
“Tilefni þessara skrifa eru tvenn:
Annað er að það sem ég hleraði í horninu á bls. 45
í síðasta tölublaði Fréttabréfsins um metinginn í
hjónakomunum minnti mig á kviðling sem ég gerði
fyrir þorrablót í vetur.
Hitt er að í sama tölublaði upplýsti ritstjórinn
að lítið bærist af óumbeðnu efni.
Af framangreindum ástæðum datt mér sem sagt
í hug að senda þér áðumefndan kviðling. Ef hjónakornin sem um ræðir
hafa verið þú og konan þín mun ég sýna því fullan skilning.”
Og svo kom þetta ágæta litla ljóð:
Minni kvenna
Að Adam gæti ailt eins verið kona.
Ýmsir leyfa sér að bulla svona.
Víst þótt margir vilji þetta meina,
ég veit það kemur hreint ekki til greina.
“Þótt hafir, Drottinn, hundinn gert að apa
og hljóti æfing meistarann að skapa,
að hoppa beint í hápunkt sköpulagsins
hefði verið strembin skipun dagsins.
Ef falleg kona fyrsti væri maður,
fjarska hefðir þú þá orðið glaður,
ó, Drottinn minn ég veit þú hefðir varla
verið að fúska við að gera karla.”
Þórhallur Hróðmarsson.
E.s. Kærar þakkir Þórhallur og þú sérð það hér svart á hvítu að ég
var ekki hikandi við að birta þetta allt smbr. athugasemdina í lok
bréfsins.
Hlerað í hornum
Sú litla varð svo reið við mömmu sína
að hún sagði: “Þegar þú deyrð
mamma þá fæ ég mér kók og snakk.”
+++
Kerling ein sagði: “Það sem hefur
aldrei gerst áður getur alltaf gerst
aftur.”
+++
Bakarameistari einn danskur var ætíð
í heimabæ sínum kallaður bager-
mester Jörgensen. Hann var tljótfær
og leit stórt á sig. Einn morguninn
þegar hann er að flýta sér er konan
hans að skúra og kallar til hans að fara
frá, því gólfið sé blautt. Þá fýkur í
bakarameistarann svo hann gengur að
fötunni, sparkar í hana svo allt hellist
niður og segir hvasst um leið: “Tror
du kone at bagermester Jörgensen vil
lade víkja sér úr vegi for en helvedes
skolpefade?”
+++
tír skýrslu: 8 hættu vegna heilsu-
leysis þar af tvær konur vegna
barnsburðar.
+++
Maður einn dó og fór beint í neðri
staðinn. Þar voru eðlilega hinar ýmsu
refsingar í gangi og honum boðið að
velja. Hann leit í kiingum sig og sá
þá gamlan karl sitja með sannkallaða
þokkadís í fanginu sem lét mjög vel
að honum. “Ég vil fá svona refsingu
eins og hann”, var hann fljótur að
Lækningalauf
Sigurlaugs
Formálsorð iðrandi ritstjóra: Sér
til mikillar skelfingar sá ritstjóri
það að fyrirsögn á fögru ljóði Sig-
urlaugs Elíassonar í síðasta blaði hafði
lent hið næsta ljóðinu sjálfu með sama
letri í þokkabót og þannig í raun
runnið saman við ljóðið og engin
fyrirsögn orðið. Þó ritstjóri hafi í
handriti gengið vendilega frá þessu á
réttan hátt tekur hann eðlilega alla
ábyrgð á sig á þessum ofurleiðu mis-
tökum og biður skáldið auðmjúklega
afsökunar á svo ótækri meðferð. En
Ijóðið sjálft með sinni hugnæmu
fyrirsögn hér birt á ný.
Lækningalauf
Krukkan með Ijónslappanum
lífgar þó altént
upp á hilluna,
gefur kofaþilinu
græðandi styrk.
En jafnsléttan orðin mér
nógu drjúg fyrir fæti,
illfærukynnin
endurnýja ég ekki.
Telaufið
hef ég tínt mér
meira til gamans
horfi á krukkuna,
hita víst ekki
teið í sumar.
Sigurlaugur Elíasson
segja. Þá sagði Satan: “Þetta er ekki
hans refsing heldur hennar.”
+++
Litla stúlkan togaði í kjól mömmu
sinnar og spurði hana svo: “Gaf pabbi
þér þennan kjól?” “O, nei hann pabbi
þinn gaf mér hann nú ekki og ef ég
hefði nú alltaf unað við það sem hann
hefur gefið mér, þá ætti ég ekki einu
sinni þig.”
Svör við gátum bls. 46
1. Sjálfan sig í of miklum hita.
2. Ellin.
3. Bergmálið.
4. Þakskeggið.
5. Ekkert.
6. Jurt.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
53