Íþróttablaðið - 01.02.1983, Side 33

Elísabet Vilhjálmsdóttir
; j Þótt Elísabet sé komin af því skeiði sem aimennt er talið hið
besta fyrir íþróttafólk hefur hún stöðugt verið að bæta árangur
sinn og sannar rækilega hvað hægt erað gera ef viljl og atorka
er fyrir hendi. Myndir er tekin er Magnús Hreggviðsson stjórn-
arformaður Frjáls framtaks hf. afhenti henni verðlaun sín.
kvennaflokki á 18 metra
færi. Skotið er 60 skotum í
keppninni, hægt að fá 10 stig
fyrir skot sem hæfir miðpunkt
eða alls 600 stig. Elísabet hlaut
482 stig — átti ellefu skot í
miðpunkt. í keppni hefur hún
mest náð 14 skotum í mið-
punkt. Hún hefur unnið
marga aðra sigra í bogfimi, frá
því hún vann þann fyrsta 1980
er hún hóf að æfa bogfimi.
í fyrra var Elísabet einnig 2.
á íslandsmóti í boccia og tók
einnig þátt í borðtennis-
keppni, þar hún m.a. keppti
„upp fyrir sig“ þ.e. keppti sitj-
andi við standandi keppinaut.
Fötluðum er ætíð heimilt að
„keppa upp fyrir sig“.
— Æfingaaðstaðan okkar í
bogfimi er heldur slæm. Við
fengum að æfa 4 sinnum í
viku í anddyri Laugardals-
hallar. En tíminn frá 3.30—7
var óhentugur. Sumaræfingar
fengust í Baldurshaga kl. 1—3
á daginn — enn verri tími.
Ósk fatlaða bogfimifólksins er
að fá æfingar að kvöldlagi, og
íþróttamaður fatlaðra
1977: Hörður Barðdal, ÍFR
1978: Arnór Pétursson, ÍFR
1979: Edda Bergmann, ÍFR
1980: Sigurrós Karlsdóttir, Ak.
1981: Amór Pétursson, ÍFR
1982: Elíasbet Vilhjálmss., ÍFR
ekki minna en 3 tíma í senn,
því þann tíma tekur að skjóta
60 skotum. Æfingaaðstaðan í
boccia og borðtennis er góð í
Hagaskóla. Þar eru fjögur
borðtennisborð en biðin
stundum löng því margir vilja
æfa. En ég hef náð miklum
framförum í borðtennis á
stuttum tíma.
— Æfingaaðstaðan verður
varla fullkomin fyrr en ÍF fær
eigið íþróttahús. Það hús er
búið að teikna. Þar vonast ég
til að fá fullkomna útiaðstöðu
fyrir bogfimi en utanhúss er
keppt á 30—90 metra færi.
Elísabet æfði sund og
keppti í þeirri grein áður en
hún varð fyrir bílslysi 1978 og
varð að hætta i íþróttum í 2 ár.
— Og þú ætlar að æfa af
fullum krafti áfram?
— Já, það geri ég. Ég von-
ast til að komast á Norður-
landamót í Finnlandi í mars.
Þar mæti ég fötluðu bogfimi-
fólki sem æft hefur árum
saman, en ég á bara tvö
æfingaár að baki.
— Ég er þakklát fyrir þau
tækifæri sem ég hef fengið í
íþróttunum, þó ég hafi talað
um slæma aðstöðu á ýmsum
sviðum. Við erum þakklát
fyrir það sem við fáum. Sjálf
er ég montin yfir því að ég get
sýnt eldra fólki að með skyn-
samlegri þjálfun má ná
ánægjulegum árangri. Mér
líður miklu betur við íþrótta-
iðkun, en að taka þátt í
saumaklúbbi eða öðru slíku,
sagði „íþróttamaður fatlaðra
1982“ sem þrátt fyrir alla
erfiðleika leggur bjartsýn út á
sjöunda áratuginn.
—A.St.
33