Íþróttablaðið - 01.06.1991, Qupperneq 25

STEFNI AÐ ÞVÍ
AÐ KOMAST í HÓP
ÞEIRRA BESTU
Texti: Lúðvík Örn Steinarsson
Myndir: Gunnar Gunnarsson
Það eru ekki algild sannindi að
þurfa að byrja á unga aldri í íþróttum
til að ná góðum árangri. Þess eru
mörg dæmi að menn hafa byrjað að
æfa keppnisíþróttir um tvítugt og
náð samt framúrskarandi árangri í
samkeppni við þá sem byrjað hafa
mun fyrr. Einn þessara íþróttamanna
er Martha Ernstdóttir hlaupakona.
Martha hljóp eins og aðrir krakkar
þegar hún var lítil, í brennibolta,
fallinni spýtu og öðrum götuleikjum,
en hún byrjaði ekki að æfa hlaup af
nokkurri alvöru fyrr en árið 1985 -
þá tvítug. Á þeim sex árum, sem liðin
eru frá því að Martha hóf hlaupaæf-
ingar reglulega, hefur hún náð að
skipa sér sess sem einn allra fremsti
langhlaupari íslendinga og hún er
íþróttamaður sem setur markið hátt.
En hvernig ætli Mörthu finnist að
vera hlaupari á íslandi?
„Það má eiginlega segja að það
ráðist mikið af veðri og vindum
hvernig það er að vera hlaupari á
íslandi. Síðastliðinn vetur var t.d.
mjög snjóléttur og því gátum við æft
mikið, en þvíhefurekki alltafveriðtil
að dreifa á veturna. Oft hefur maður
þurft að vaða í snjó upp að hnjám.
Annað atriði, sem vert er að tína til er
fjarlægð íslands frá öðrum löndum,
en mjög dýrt getur verið að ferðast
héðan til annarra landa, eins og flest-
ir vita, og það getur haft mikið að
segja um framfarir hlaupara að fá að
hlaupa á erlendri grund í góðu veðri
og fá nýja andstæðinga. Nú ef snjó-
þungir vetur og dýr ferðalög eru dreg-
in frá held ég að það sé bara nokkuð
gott að vera hlaupari á íslandi - alla-
vega er ég ánægð."
Eru aðstæðurnar svona góðar?
„Við langhlauparar hlaupum nátt-
úrlega mest úti þannigað þaðer varla
hægt að tala um aðstöðuleysi hjá
okkur. Við höfum haft aðgang að
Kringlunni á veturna. Svo erum við
náttúrlega í lyftingum og fleiru þ.h.
en eins og gefur að skilja er engri
hlaupabraut til að dreifa innanhúss
hér sem hentar okkur."
Hvernig hefur þér gengið í hlaup-
um?
„Mér hefur gengið nokkuð vel í
hlaupunum síðan ég byrjaði. Ég sigr-
aði í mínu fyrsta 1500 m hlaupi árið
1984 og varð þriðja í 800 m. Eftir
þessi hlaup fór ég til Danmerkur og
var þar í hálft ár, en að þeirri dvöl
lokinni hóf ég reglulegar æfingar og
keppnir. í nóvember 1986 varð ég
síðan ófrísk og eignaðist strák í ágúst-
mánuði 1987.
Ég hef ekki tekið það saman til
hversu margra verðlauna ég hef unn-
ið, en þau eru nokkuð mörg. Ég á
íslandsmet í 5.000 m hlaupi og
hálfmaraþoni."
SPRETTHLAUP EKKI
MÍN STERKA HLIÐ
Ertu ekki nægilega spretthörð fyrir
styttri hlaupin?
„Spretthlaup hafa aldrei verið mín
sterka hlið og ég hef einfaldlega ekki
haft nægilegan styrk til þess að vera
sterk í styttri hlaupum. Síðastliðinn
vetur æfði ég þó nokkuð upp þennan
styrk og hefur hraðinn vonandi aukist
við það."
Hvað fer í gegnum huga lang-
hlaupara á þeim langa tíma sem
hlaupin taka?
„Þegar ég er í keppni er það mikil-
vægast af öllu að missa ekki einbeit-
inguna. Maður verður að hugsa já-
kvætt því fari maður að segja við
sjálfan sig: „Úff, rosalega er þetta erf-
itt - ég kemst aldrei í mark," fer kraft-
urinn í það að hugsa um hvað hlaup-
ið sé erfitt en ekki í hlaupið sjálft. Ég
fylgist reglulega með tímanum með-
an ég hleyp og maður spáir mikið í
hvernig tíminn er hverju sinni,
hvernig gekk síðasta km og fleira í
þeim dúr.
En þegarmaðureráæfingu ogáað
hlaupa langt, fer ekki púðrið í ein-
beitinguna, heldur er maður bara að
kjafta við hlaupafélagana og hafa
það skemmtilegt."
Voru ekki einhver vandræði með
skráningu þína á heimsmeistaramót-
inu í mars sl.?
„Það hefur alltaf gengið snurðu-
laust að senda eina manneskju á
þetta mót í stað þess að senda hei It I ið
til keppni eins og reglur kveða á um.
En fyrir síðasta mót gerði Alþjóða
frjálsíþróttasambandið athugasemd
við þetta þannig að ég komst ekki út.
Ég held að það sé ekki hægt að finna
neinn einn blóraböggul vegna þess-
ara mistaka. Auðvitað var ég svekkt
yfir því að komastekki á mótið, en ég
erfi þetta ekki við neinn."
VONAST TIL AÐ
GETA HLAUPIÐ í
REYKJAVÍKUR-
MARAÞONINU
Hvernig lýst þér á Reykjavíkur-
25