Fréttablaðið - 22.08.2020, Blaðsíða 23

ÞAÐ VAR SVO GOTT AÐ
FINNA HVAÐ FÓLK ER
GOTT – EKKI SÍST ÞEGAR
MAÐUR HAFÐI UPPLIFAÐ
FÓLK BREGÐAST MANNI
SVONA ROSALEGA.“
Sigga segir að hlutverk sitt í dragsýningunni hafi hjálpað sér að taka líkama
sinn, sem henni fannst hafa brugðist sér, í sátt. MYND/LILJA JÓNS
Sigga og Bjarni hafa lengi komið fram sem söngleikjaparið Viggó og Víóletta og undirbúa nú sýningu í Þjóðleikhúskjallaranum.FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
„Við erum aftur á móti bæði með
mikla reynslu á bakinu. Við vorum
fullorðin þegar við kynntumst,
þetta var ekkert fyrsta sambandið
okkar og við áttuðum okkur fljótt á
því að við vildum vera saman.
Nói dó í janúar og í mars plataði
Bjarni Snæbjörnsson, vinur minn og
samstarfsfélagi, mig á spunanám-
skeið með Improv Ísland og þegar
við ákváðum að fara út í söngleikja-
spuna um vorið þá fékk ég Kalla
með. Við áttum því eitthvað annað
sameiginlegt á þessum tíma en sorg-
ina og það hjálpaði okkur mikið.“
Biðin eftir barni löng
Fyrsta barnið kom fljótt en það tók
lengri tíma í annað sinn. „Biðin eftir
henni var alveg rosalega löng. Ég
missti fóstur tvisvar sinnum fyrsta
árið eftir fæðingu Nóa. Sú upplifun
henti mér algjörlega aftur á byrj-
unarreit.
Þegar ég missti fóstur í seinna
skiptið vorum við Kalli að keppa
saman í Söngvakeppni Sjónvarpsins
þar sem miklar kröfur eru gerðar til
manns og ég viðurkenni að ég var
mjög tætt. Ég var sem betur fer með
gott fólk í kringum mig og ég er svo
heppin að vera með lítinn innri
mónólóg sem þýðir að þá segi ég
mjög oft upphátt það sem ég er að
hugsa, sem ég held að hjálpi mikið.
Maður hleður meira á sig með því að
halda inni. Ég losa um spennu með
því að tala út í eitt. Og að syngja auð-
vitað, það er margsannað að það er
gott fyrir sálina.“
Sigga segist einnig búa að þeirri
sáru reynslu að hafa misst tæp-
lega tvítugan bróður sinn úr heila-
himnubólgu þegar hún var aðeins
17 ára. „Í framhaldi hafa margir úr
vinahóp okkar fallið frá, eins undar-
legt og það er. Sá vinahópur er mjög
sterkur og reynslan þar hefur kennt
okkur öllum að það er hægt að leita
hver til annars.“
Mikilvægt að biðja um hjálp
„Það er mikilvægt að leita sér
hjálpar – að taka upp símann og
biðja fólk um hjálp. Á þessum erfiða
tíma, þegar við misstum Nóa Hrafn,
var magnað að finna hversu margir
grípa mann, fólk kom og þreif fyrir
okkur og var boðið og búið með öll
verkefni. Vinir okkar og kunningjar
í tónlistarheiminum, útfararstjóri
og veitingamaður voru svo örlát og
gáfu vinnuna sína við jarðarförina.
Kalli fékk að halda aðeins utan um
skipulagið, sem hjálpaði honum að
vinna úr sorginni, á meðan ég var að
jafna mig eftir fæðinguna. Það var
svo gott að finna hvað fólk er gott –
ekki síst þegar maður hafði upplifað
fólk bregðast manni svona rosalega.
Það var mér dýrmætt þegar for-
stjóri Landspítalans, Páll Matthías-
son, kom í viðtal á RÚV og sagði:
„Við brugðumst þessu fólki.“ Það
var risastór plástur fyrir mig. Fólk
fattar ekki hversu mikilvægt það er
að viðurkenna mistök, hvar sem það
er, í stjórnmálum eða öðru.
Þetta snýst ekki um að vinna
slaginn eins og lögfræðingur okkar
benti á núna þegar við fengum þetta
sáttaboð. Við hefðum getað haldið
áfram að berjast, en hvers virði er
tími manns og hvers virði er friður-
inn?
Það verður aldrei sagt að við
höfum ekki barist fyrir barninu
okkar. Við urðum að taka slaginn,
fyrir hann og fyrir hin börnin
okkar. Það að fá viðurkenningu á
afglöpum í starfi skipti okkur máli.“
Líkaminn enn í áfalli
Sigga fór í gegnum glasameðferð til
að eignast dóttur sína sem nú er eins
og hálfs árs gömul. „Það er í raun
ekki vitað hvers vegna það gekk
svona illa fyrir mig að verða ólétt.
Mín kenning er sú að líkami minn
hafi enn verið í áfalli. Ég átti fullt af
eggjum en ekkert gekk.
Við ákváðum því að fara í glasa-
frjóvgun, bæði hafði ég misst tvisvar
og var komin yfir fertugt og þar
með meiri líkur á fósturgöllum. Í
glasameðferð eru ekki settir upp
fósturvísar nema allar líkur séu á
því að þeir séu í lagi, eins mikið og
hægt er að vita á því frumstigi. Það
fengust þrír fósturvísar og Rán er sá
þriðji sem var settur upp.“
Það var því töluvert haft fyrir
dótturinni langþráðu sem Sigga
gekk með 42 ára gömul. Hún segir
það hafa verið góða tilfinningu
að verða barnshafandi en því hafi
einnig fylgt mikil hræðsla.
„Ég er stöðugt hrædd um að ein-
hver verði fyrir bíl eða að von sé
á slæmum fréttum þegar síminn
hringir. Ég er algjör öryggisfíkill
þó ég hafi verið kærulaus fyrir. Ég
fann að ég kveið hverri mæðra-
skoðun, en ég var í áhættumeð-
göngu og það var hugsað um mig
eins og drottningu. Ég valdi að fara
í keisaraskurð í þetta skiptið og fékk
óskaljósmóðurina og dásamlegan
fæðingarlækni,“ útskýrir Sigga en
bæði meðganga og fæðing gengu vel.
Sköpunarkrafturinn tók við sér
„Það var ólýsanleg tilfinning að fá
hana í fangið í fyrsta sinn. Hún fyllir
ekkert upp í gatið hans, en henni
fylgir svo mikil gleði og það hefur
allt gengið svo vel með hana. Ég er
brjálæðislega þakklát fyrir það. Ég
fann að um leið og hún kom þá var
svo gaman að vera til og sköpunar-
krafturinn fór aftur í gang.“
Sigga hefur í gegnum tíðina troðið
upp ásamt vini sínum Bjarna Snæ-
björnssyni, undir sviðsnöfnunum
Viggó og Víóletta. „Hann hefur
einnig gengið í gegnum ýmislegt á
undanförnum árum og við höfðum
reynt að koma saman og gera eitt-
hvað sem ekki gekk. Núna allt í einu
fór það aftur í gang og við erum að
vinna að nýrri sýningu í Þjóðleik-
húskjallaranum í vetur. Við erum að
gera framhald af sjálfshjálparsöng-
leik um hversu fyndið er að sópa
öllum vandamálum undir teppið.“
Firring að díla ekki við hlutina
„Við verðum að sjá hvað það er
mikil firring í því að díla ekki við
hlutina. Ég hef gert margt kómískt í
slíkum aðstæðum, öskrað í símann
á fasteignasala og hugsað eftir á
hversu barnaleg ég get verið, málað
skrattann á vegginn og grenjað á
skrítnum stöðum. Það er mikilvægt
að hugsa til þess að fólk er að ganga
í gegnum ýmislegt, og dæma ekkert
endilega þann sem er dónalegur við
mann í Bónus.
Ég fór líka aftur í spunann. Ég
myndi ekki segja að ég sé komin yfir
sorgina, en ég er búin að finna ein-
hverja skúffu fyrir hana. Það gerðist
mikið sem breytti líðaninni til hins
betra og það eru ekki þessi þyngsl
yfir mér lengur. Rán fæddist, við
f luttum og skiptum um umhverfi
og málinu lauk og mér fór allt í einu
að finnast gaman aftur.“
Dragið valdeflandi
Sigga segir áfallið hafa haft áhrif
á hana sem sviðslistamann. „Mér
fannst ég einhvern veginn hafa
brugðist hlutverki mínu sem kona.
Þetta er mjög ólógísk tilfinning en
ég hef lesið svipaða hluti um konur
sem hafa misst fóstur eða börnin
sín. Móðureðlið er svo „primal“. Að
fjölga mannkyninu er svo „primal“
en svo geturðu það ekki. Líkaminn
brást mér svo mikið og svo ítrekað.
Ég þoldi hann ekki. Það var eitthvað
að honum.
Svo fékk ég símtal frá Cameron
vini mínum sem bað mig að taka
þátt í dragsýningu. Ég skildi ekk-
ert hvað hann vildi og hélt að hann
væri að biðja mig að vera í karla-
dragi þar til hann útskýrði fyrir
mér að hann og f leiri væru að setja
upp mjög prófessjónal dans-kabar-
ettsýningu í Tjarnarbíói og vildu fá
mig til að leika eina drottninguna í
sýningunni Endurminningar Val-
kyrju.
Kvenlíkamanum fagnað
Áður en ég vissi af var eins og skrúf-
að hefði verið frá krana. Við gengum
um fyrir framan spegla í þröngum
fötum og háum hælum og í fyrstu
þoldi ég mig ekki. En strákarnir
voru svo peppandi, þeim fannst ég
svo heppin að vera með þennan
líkama, brjóst og rass.
Þarna var kvenlíkamanum fagn-
að. Drag er svo mikil snilld hvað
þetta varðar. Ég mæli með að allar
konur prófi að fara í drag þó það
sé bara í einn dag. Mér finnst svo
mikilvægt að fólk finni valdeflingu
og maður þarf að finna sína leið að
því. Dæmi eru um að konur sem
hafa orðið fyrir kynferðisof beldi
finni valdef lingu og styrk í eigin
líkama með því að fara í drag og vera
drottningar á sviði.
Ég tók sjálfa mig í sátt og fann að
það var ekkert að mér. Auðvitað er
maður geggjaður! Kalli kom líka
inn í þetta og við sömdum tónlist
saman svo þetta endaði nánast í
söngleik og við erum að bíða eftir
að fá að sýna þetta aftur, sjáum
hvað gerist.“
Kvörtun í 16 liðum
Viðtal sem Sigríður og eigin­
maður hennar Karl Olgeirsson
tónlistarmaður veittu Kastljósi
RÚV í ágúst 2016 er mörgum
minnisstætt, en þar fóru þau yfir
atburðarásina sem olli dauða
sonar þeirra, Nóa Hrafns, í janúar
2015. Eftir að Nói Hrafn lést fimm
daga gamall vegna súrefnisskorts
í fæðingu, lögðu þau hjónin fram
kvörtun til Landlæknis vegna
meintra mistaka starfsfólks
spítalans sem valdið hefðu and­
láti drengsins.
Kvörtunin var í 16 liðum og tók
meðal annars til rangrar með­
ferðar og rangs áhættumats,
skorts á viðbrögðum, ófull­
nægjandi skráninga og þess að
gögn hefðu glatast. Meðal annars
kvörtuðu þau yfir framkomu ljós­
mæðranna og að ekki hefði verið
orðið við ítrekuðum beiðnum
þeirra um samtal við lækni, eða
að gripið yrði inn í fæðinguna.
Landlæknir tók undir 13
kvörtunaratriðanna og var niður­
staða hans að „heilbrigðisstarfs­
mönnum hafi orðið á vanræksla
og mistök sem ollu óaftur­
kræfum heilaskaða drengsins
og urðu honum að aldurtila. Auk
þess sýndu heilbrigðisstarfs­
menn foreldrunum ótilhlýðilega
framkomu.“
Í framhaldi af niðurstöðu Land­
læknis hófst lögreglurannsókn
haustið 2016 þar sem fimm heil­
brigðisstarfsmenn höfðu réttar­
stöðu sakbornings. Þremur árum
síðar var þeirri rannsókn enn
ekki lokið og ríkislögmaður hafði
engu svarað í fjögur ár og fór því
svo að Sigríður og Karl stefndu
Landspítalanum til greiðslu
miska­ og skaðabóta vegna at­
viksins sem svo var fallist á með
sátt í upphafi árs.
H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð 23L A U G A R D A G U R 2 2 . Á G Ú S T 2 0 2 0