Morgunblaðið - 09.01.2020, Blaðsíða 45

MINNINGAR 45
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. JANÚAR 2020
✝ Ásgeir MagnúsSæmundsson,
tónlistarmaður og
matreiðslumeistari,
fæddist í Reykjavík
29. nóvember 1964.
Hann andaðist á
heimili sínu 15.
desember 2019.
Foreldrar hans
eru Sæmundur
Pálsson, lögreglu-
varðstjóri og húsa-
smíðameistari, f. 31. júlí 1936,
og Ásgerður Ásgeirsdóttir hús-
móðir, f. 11. mars 1942. Systur
Ásgeirs eru Arna Sigríður, f.
10. september 1959, Hildur
Vera, f. 7. júní 1961, og Theó-
dóra Svanhildur, f.
25. september
1969.
Ásgeir var
kvæntur Önnu Sig-
rúnu Auðunsdóttur
tannsmiði, f. 23.
janúar 1970. Dæt-
ur Ásgeirs og
Önnu eru: 1) Sonja,
f. 19. október 1992,
unnusti hennar er
Andri Rafn Yeo-
man. 2) Ásgerður, f. 18. júlí
1997, unnusti hennar er Anton
Jónas Illugason.
Útför Ásgeirs fer fram frá
Neskirkju í dag, 9. janúar 2020,
klukkan 13.
Geiri skilur eftir sig stórt skarð.
Hann fór allt of fljótt. Söknuður-
inn er erfiður en hann kallar líka
fram hlýju og þakklæti. Þakklæti
fyrir að hafa fengið að eiga hann
sem vin. Minningarnar eru hlýjar.
Flestir unglingar í hljómsveit
kannast við æfingar í köldum bíl-
skúrum innan um sumardekk og
skóflur. Að basla við ónýtar snúr-
ur og brotna kjuða. Eftir dágóðan
skerf af slíku var það ævintýri lík-
ast að koma á æfingu í Sörlaskjól-
ið. Skúrinn var miklu frekar
hljómsveitar-drauma-einbýli en
einhver bílskúr. Sæmi og Ása
höfðu breytt honum í íbúð þar sem
Geiri bjó og varð þá líka okkar
annað heimili. Okkar sem fengu
að taka þátt í ævintýrinu með hon-
um. Þetta var á öðru plani og í
raun töfrum líkast. Hljómsveitin
hans, Pax Vobis, hafði búið sér til
stíl og hljóðheim sem var einstak-
ur og galdurinn sem Geiri bjó til í
samskiptum við vini sína var að
sama skapi ómótstæðilegur.
Þarna varð til einhvers konar ari-
stókrasía sem aðeins innvígðir
báru skynbragð á. Við bjuggum til
tónlist, borðuðum dýrðlegan mat
sem Geiri eldaði og drukkum
rauðvín með. Hlógum og spunn-
um upp karaktera og senur,
hlustuðum á músík. Fórum út á
lífið eða í bíó til þess að koma aftur
í Skjólið. Hlusta meira, tala og
borða afganga.
Geiri bar einstakt skynbragð á
hið óræða sem stundum erfitt er
að orða. Hljóð, bragð, húmor og
stemningu. Með honum urðu öll
loftnet virk. Svona þegjandi sam-
komulag um samskipti á öðru
plani. Að finna merkingu í litlu
hlutunum og pikka upp húmorinn
í flestu sem varð á vegi. Hann var
töffari en með mýkt, næmi og blik
í auga. Hann dró þetta næmi fram
í vinum sínum sem flestir stukku
fegins hendi á vagninn. Að mega
vera mjúkir og listrænir. Það var
ekki annað hægt en að dragast að
honum. Ég var líka iðulega mætt-
ur til að hitta hann í einhverju eld-
húsinu. Hann að klára vakt og við
á leið að bralla eitthvað. Fyrst
vildi hann nú gefa mér eina dýr-
indis ommelettu eða pasta, sem ég
borðaði með bestu lyst meðan
hann fór lokaumferð með tuskuna,
því hann gekk alltaf óaðfinnanlega
frá.
Geiri var einstakur sögumaður
og eftirherma. Eitt sinn lýsti hann
því á ótrúlega fyndinn og fallegan
hátt hvernig hann, 11 eða 12 ára,
dró skólafélaga sína heim í það
sem hann kallaði rokkleik. Það
fólst í að stelast í fataskáp og
snyrtivörur Ásu, móður hans,
hlusta á tónlist og mæma svo fyrir
framan spegilinn. Þetta lagðist
misvel í strákana og þegar einn
gafst upp velti Ásgeir lengi fyrir
sér hver í bekknum væri líkleg-
astur að halda þetta út. Sá sem
varð fyrir valinu fann sig heldur
ekki í hlutverkinu, reif af sér slæð-
urnar og hljóp grátandi út með
maskarann út á kinn. Ásgeir gerði
sér ungur grein fyrir kraftinum og
fegurðinni í tónlistinni. Hann vissi
hvert leiðinni var heitið og nógu
fylginn sér til að komast þangað.
Við sem vorum nógu heppin að
vera boðið með í leikinn höfum
notið þess síðan. Hann gerði þetta
með hjartanu og gáraði þannig
vatn okkar hinna.
Hann hafði í svo ríkum mæli
það sem flesta listamenn dreymir
um, innsæið og beina tengingu við
eterinn.
Það var ekki skrítið að Geiri og
Anna skyldu falla hvort fyrir öðru.
Ómótstæðilega falleg bæði og
virtust strax skynja hvort annað
svo djúpt. Sama fallega hlýja blik-
ið og húmorinn. Geira leið enda
hvergi betur en með Önnu og síð-
an dætrum þeirra, Sonju og Ásu,
sem hann elskaði af öllu hjarta.
Hann breyttist við að eignast þær.
Varð t.a.m. afskaplega flughrædd-
ur. Tilhugsunin um að vera þeim
ekki stoð og stytta var óbærileg.
Geiri var heimakær, vildi vera
heima með þeim, kannski með gít-
ar eða bók í hendi, en það togaði
líka í hann að fylgja þessari köllun,
tónlistinni, og þessi togstreita tók
á. Geiri er einn af fáum vinum
mínum sem hafa sagt mér til
syndanna. Hann gerði það þannig
að ég tók mark á því, tók mér tak
og er honum ævinlega þakklátur
fyrir. Ég vildi að ég hefði reynst
honum jafn vel þegar á reyndi.
Geiri fór alltof fljótt. Ég hugsa
til hans þegar ég bæti ríflega við af
hvítlauk eða lauma smá sírópi eða
hnetusmjöri í rétti. Fyrst og
fremst hugsa ég þó til hans þegar
ég þarf að treysta innsæinu og
gera hlutina með hjartanu.
Minningin um einstakan dreng
lifir.
Ég votta Önnu, Sonju og Ásu,
öðrum aðstandendum og vinum
mína dýpstu samúð.
Styrmir Sigurðsson.
Það er erfitt og sárt að kveðja
kæran vin hinstu kveðju, vin sem
yfirgaf jarðvistina í blóma lífsins,
allt of snemma. Það er stutt síðan
ég hitti síðast Geira Sæm á heimili
hans. Hann barðist á þessu ári við
illvígan sjúkdóm, ekki var þó á
honum að finna nokkurt hik um að
sigrast á þessu erfiða verkefni og
raunverulegu ógn. Það var fjar-
lægt, óraunverulegt, að á næsta
leiti væri lífið allt. Síðustu mán-
uðina í veikindum sínum vann
hann eftir því sem heilsa og að-
stæður leyfðu í lagasmíðum og
upptökum með góðum vinum sín-
um. Hann gaf meðal annars út
nýtt lag í lok nóvember síðastlið-
ins, á afmælisdaginn sinn. Fram-
undan áttu stórir hlutir að gerast,
útgáfa plötu og tónleikar á næsta
ári voru á meðal umræðuefna, af
nægum lagasmíðum og efni er að
taka úr smiðju Geira, enda af-
kastamikill höfundur. Það birti yf-
ir mér að sjá og finna kraftinn og
auðmýktina í Geira þrátt fyrir
veikindin. Finna birtuna, skugg-
ana og allt litrófið, og sköpunina,
sem ég þekkti svo vel og var svo
smitandi, hvetjandi og um leið
gleðileg og gefandi í öllu okkar
samstarfi og vináttu í gegnum ár-
in. Í nóvember síðastliðnum rædd-
um við um að fara út að borða
ásamt eiginkonum og gera okkur
dagamun af sérstöku tilefni. Sú
fagnaðarstund þarf að bíða um
sinn.
Ég varð þeirrar lukku aðnjót-
andi að skrifa fyrir og með Geira
marga texta við lög hans, einkum
á plötunni Jörð sem kom út árið
1991. Þær mörgu stundir sem við
áttum saman almennt, og ekki síst
við textasmíðar og frágang á lög-
um hans, lifa í minningunni og
varðveitast, ómetanlegar, hann
við hljóðfærið og ég að pára með
penna. Geiri skilur mikið eftir sig í
víðasta skilningi, sannur vinur.
Ásgeir lærði og starfaði sem
matreiðslumeistari og var rómað-
ur sem afbragðskokkur. Þekkt-
astur er hann þó fyrir störf sín á
tónlistarsviðinu. Einstakur laga-
höfundur og textasmiður, söngv-
ari og hljóðfæraleikari. Allt sem
hann tók að sér lék hreinlega í
höndunum á honum, metnaður og
fagmennska var hans eiginleiki.
Ég votta Önnu, dætrum þeirra
Sonju og Ásgerði, fjölskyldunni
allri og ástvinum mína dýpstu
samúð.
Óðinn Helgi.
Sæmundur Pálsson vinur minn
stakk upp á því við Ásgeir son sinn
að hann leitaði til mín þegar
hljómsveitin Pax Vobis hætti.
Hann var byrjaður á fyrstu sóló-
plötu sinni og þurfti stuðning við
að klára hana. Sæmi rokk var
landsfrægur dansari og lögreglu-
þjónn sem hafði m.a. verið lífvörð-
ur bandaríska skákmeistarans
Bobbys Fischers. Við hittumst
reglulega og það fór jafnan vel á
með okkur. Geiri Sæm, eins og Ás-
geir var kallaður, var líkur föður
sínum að mörgu leyti. Hann var
heilsteyptur, bauð af sér góðan
þokka og tónlistin var honum í
blóð borin. Hann spilaði á gítar og
hljómborð og hafði allt með sér.
Ég féll fyrir tónlistinni sem hann
leyfði mér að heyra. Það verður að
segjast eins og er að ég var hand-
viss um að hann ætti eftir að
leggja heiminn að fótum sér. Það
var öllu kostað til og kom platan
Fíllinn út fyrir jólin 1987 eftir að
hafa verið í smíðum í heilt ár. Gít-
arleikur Kristjáns Edelstein og
bassaleikur Skúla Sverrissonar
voru í lykilhlutverki á plötunni, en
Skúli og Geiri höfðu báðir verið í
Pax Vobis. Platan fékk fína dóma
og lagið Rauður bíll vakti athygli
og féll vel að tíðarandanum. Þetta
var góð frumraun og full ástæða
til að halda samstarfinu áfram.
Geiri gerði plötuna Er ást í tungl-
inu árið eftir með hljómsveitinni
Hunangstunglinu. Þar kom vinur
hans, Þorvaldur Bjarni Þorvalds-
son, mjög mikið við sögu. Á þess-
ari plötu var lagið Froðan sem
margir þekkja og fékk platan góð-
ar viðtökur hér heima. Geiri og fé-
lagar unnu að enskri útgáfu með
breskum upptökustjóra og var
stefnan tekin á að koma plötunni á
alþjóðamarkað. Þrátt fyrir tals-
verðan áhuga varð ekkert af út-
gáfu ensku plötunnar. Það var
ekki fyrr en þremur árum seinna
sem platan Jörð var gefin út. Þar
fjallaði Geiri m.a. um umhverfis-
mál sem voru ekki mjög ofarlega á
baugi á þessum tíma. Áður en
breiðskífan var gefin út kom lagið
Sterinn á sumarsafnplötu og hitti
beint í mark. Stórfyrirtækið A&M
Records hafði mikinn áhuga á að
vinna frekar með honum en Geiri
kaus að söðla um, fór í matreiðsl-
unám og varð einn besti kokkur
landsins.
Geiri hætti aldrei að fást við
tónlist og það hefði verið spenn-
andi að sjá hann blómstra enn
frekar á því sviði. Það var gott að
vinna með þessum einlæga,
trausta og tilfinningaríka tónlist-
armanni og minningarnar eru
góðar. Ég þakka fyrir góð kynni
og votta eiginkonu hans og börn-
um, foreldrum, systkinum og öðr-
um ættingjum og vinum mína
dýpstu samúð. Megi góður guð
styrkja þau á sorgarstundu.
Jón Ólafsson.
Það er sárt að kveðja vin minn
hann Ásgeir M. Sæmundsson, eða
Geira Sæm eins og hann var ávallt
kallaður. Aldrei hefði mér dottið
til hugar að ég myndi kveðja hann
en ekki öfugt. Geiri var ungur og
upprennandi strákur, og sannar-
lega mikill töffari, þegar við
kynntumst á veitingastaðnum
Arnarhóli þar sem hann lærði
matreiðslu undir minni leiðsögn,
einn af fyrstu nemunum sem ég
tók undir minn væng á þeim stað.
Það var strax ljóst í upphafi að
Geiri væri hæfileikaríkur í eldhús-
inu, eins og raunar svo mörgu
öðru sem hann tók sér fyrir hend-
ur. Maturinn hans, líkt og tónlist-
in, var framreiddur af ástríðu sem
átti sér fá takmörk. Bragðskynið
hans Geira var einstakt og þá sér-
staklega þegar kom að sósugerð
en þar hafði hann meðfædda nátt-
úruhæfileika og stóðu fáir honum
jafnfætis á því sviði. Svo var líka
bara hrein unun að vera í eldhús-
inu þegar Geiri var þar, ásamt
strákunum, enda vart hægt að
biðja um skemmtilegri félagsskap.
Jákvæða orkan og húmorinn (að
ógleymdum söngnum) sem fylgdu
nærveru hans voru smitandi og
snertu alla í kringum hann.
Ég verð ætíð þakklátur fyrir
þær mörgu góðu stundir sem ég
átti með Geira í gegnum árin, ým-
ist í eldhúsinu eða á KR-vellinum.
Það er engin spurning að minn-
ingin um Geira mun lengi lifa,
bæði í þeirri ljúfu og fallegu tónlist
sem hann skapaði allt fram á síð-
asta dag sem og í sögum af þess-
um merka manni sem lifði lífinu til
fulls.
Fjölskyldu hans færi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur,
skarðið sem Geiri skilur eftir sig
er stórt og hugur minn er hjá hans
nánustu á þessum erfiðu tímum.
Skúli Hansen.
Kveðja frá KR
Fallinn er frá, langt um aldur
fram, góður drengur og félagi, Ás-
geir Magnús Sæmundsson eða
Geiri Sæm. eins og hann var alltaf
kallaður. Geiri var einstaklega
ljúfur og góður félagi, hógvær og
lítillátur. Við Geiri vorum jafn-
aldrar, skólabræður í Mela- og
Hagaskóla og ekki síst KR-ingar.
Geiri æfði með yngri flokkum KR
í fótbolta og seinna með Old boys
KR. Hann var lunkinn fótbolta-
maður.
Fljótlega kom í ljós að tónlistin
átt hug hans, Geiri Sæm. varð
landsþekktur tónlistarmaður og
töffarinn í árganginum. En Geiri
var mikill KR-ingur, studdi alltaf
vel við félagið sitt og lét sig ekki
vanta á leiki félagsins. Í gegnum
tíðina höfum við í 64-árganginum
alltaf átt okkar samastað á KR-
vellinum, um tíu strákar, þar hef-
ur Geiri ekki látið sig vanta og
hans verður sárt saknað á pöllun-
um.
Ég hitti Geira nokkrum sinnum
í sumar eftir að hann veiktist og
hann gladdist mjög yfir velgengni
félagsins síns. Hann var líka mikill
Liverpool-maður líkt og margir
KR-ingar, en sterk tengsl eru
milli þessara tveggja félaga þar
sem þau léku saman sína fyrstu
leiki í Evrópukeppni árið 1964,
fæðingarárið hans Geira. Við Geiri
ræddum stuttlega saman á Fa-
cebook fyrir nokkrum vikum. Til
stóð að nokkrir Old boys-félagar
úr KR myndu hittast á Rauða
ljóninu og horfa saman á Liver-
pool leika, því miður átti Geiri ekki
heimangengt. En við vorum sam-
mála um að yfirburðir Liverpool í
vetur væru svipaðir og KR-liðsins
í sumar.
Að leiðarlokum vil ég fyrir hönd
Knattspyrnufélags Reykjavíkur
þakka Geira fyrir samfylgdina og
ræktarsemina við félagið okkar,
hans verður sárt saknað. Eigin-
konu Geira, Önnu Sigrúnu Auð-
unsdóttur, dætrum þeirra og öll-
um aðstandendum sendum við
KR-ingar okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Gylfi Dalmann Aðalsteinsson,
formaður KR.
Kveðja frá Baraflokknum
Ásgeir Magnús Sæmundsson,
„Geiri frændi“, hefur kvatt okkur.
Við strákarnir kynntumst Geira í
gegnum Ásgeir Jónsson, söngvara
Baraflokksins, en þeir Ásgeirarn-
ir voru systrasynir.
Geiri var ein af stórum stjörn-
um níunda áratugarins í íslenskri
tónlist. Hann átti flottan feril,
bæði sóló og með hljómsveitum
sínum eins og Pax Vobis og Hun-
angstunglinu.
Geiri var einkar hæfileikaríkur
tónlistarmaður með mikla útgeisl-
un og sviðssjarma.
Við í Baraflokknum vorum svo
heppnir að fá Geira til liðs við okk-
ur þegar við tókum upp á því að
koma saman á ný og halda tón-
leika.
Geiri varð í raun nýr fullgildur
liðsmaður. Við nutum þess að hitt-
ast á æfingum og spila saman en
það var mikill fengur að fá Geira í
bandið.Þar bætti hann við hljóm-
borði og léði líka bandinu sína
flottu rödd.
Það var frábært að spila með
Geira. Hann var ljúfur og
skemmtilegur félagi, frábær tón-
listarmaður sem við syrgjum nú
og kveðjum með söknuði.
Við sendum innilegar samúðar-
kveðjur til Önnu og fjölskyldu.
Ásgeir Jónsson
Þór Freysson
Baldvin H. Sigurðsson
Jón Arnar Freysson
Sigfús Örn Óttarsson.
Í dag verður vinur minn, Ásgeir
Magnús Sæmundsson, borinn til
grafar.
Geira kynntist ég fyrst þegar
ég gekk til liðs við hljómsveitina
Pax Vobis. Það reyndist mér mik-
ið gæfuspor. Geiri, Skúli, Þorvald-
ur og Þorsteinn Jónsson hljóm-
borðsleikari tóku mér opnum
örmum og tókst með okkur vin-
átta sem hefur verið mér ómetan-
leg.
Við Geiri unnum síðan saman
næstu fimm árin eða svo í ýmsum
verkefnum og aldrei varð okkur
sundurorða. Geiri var hæfileika-
ríkur og einstaklega hlýr. Honum
var annt um menn og dýr, mikill
friðarsinni og sá beint í gegnum
hvers kyns loddaraskap.
Á vormánuðum hringdi Geiri í
mig og sagði mér frá veikindum
sínum. Það var nokkuð ljóst hvert
stefndi. Æðruleysið og sálarstyrk-
urinn sem kom í ljós við þessar að-
stæður var lýsandi fyrir Geira.
Hann hafði enn máttinn til að gefa
af sér, dreyma og skapa fram á
síðustu stundu, sem kom allt of
fljótt. Hans verður sárt saknað.
Ég votta fjölskyldu og vinum
innilega samúð.
Pax Vobiscum.
Þorsteinn Gunnarsson.
Ásgeir Magnús
Sæmundsson
✝ Guðjón Har-aldsson fæddist
á Akranesi 24. febr-
úar 1936. Hann lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 26.
desember 2019.
Foreldrar hans
voru hjónin Har-
aldur Gísli Bjarna-
son, f. 8. janúar
1905, d. 1998, og
Sigríður Þorbjörg
Guðjónsdóttir, f. 10. október
1910, d. 1995. Guðjón var elstur
þriggja systkina; Bjarnfríður, f.
16. mars 1940, d. 2018, og Ólöf
Jóna, f. 15. febrúar 1946.
Guðjón kvæntist 2. desember
1972 eftirlifandi eiginkonu
sinni, Herdísi
Magnúsdóttur, f.
1. janúar 1941.
Börn Þeirra eru:
1. Drengur, fædd-
ur andvana 1963.
2. Jón Magnús, f.
27. febrúar 1965.
3. Stúlka, fædd
andvana 22. mars
1967. 4. Sigríður,
f. 22. mars 1967,
gift Brynjólfi Sig-
urvinnssyni. Börn þeirra eru
Helga Dís, f. 19. janúar 2001,
og Arnar Freyr, f. 29. janúar
2005.
Útför Guðjóns fer fram frá
Akraneskirkju í dag, 9. janúar
2020, klukkan 13.
Þá er komið að leiðarlokum
pabbi minn. Ég vil þakka þér fyr-
ir allt sem þú hefur gert fyrir mig
í gegnum árin. Fyrir alla snún-
ingana með mig þegar ég var
yngri og seinna þegar ég var
kominn með bílpróf þá var alltaf
sjálfsagt mál að fá bílinn þinn lán-
aðan. Þú varst einnig alltaf tilbú-
inn að hjálpa ef á þurfti að halda.
Aðaláhugamálið þitt var að
hugsa um kindurnar sem þú áttir.
Þú gast dundað þér tímunum
saman í kringum þær eða við að
dytta að fjárhúsunum. Eftir að
þú veiktist alvarlega árið 2012
gast þú ekki lengur sinnt kind-
unum. Þú varst þakklátur fyrir
að aðrir tóku að sér að hugsa um
kindurnar þínar þannig að þú
gast fylgst með þeim áfram.
Bless pabbi minn.
Þinn sonur
Jón Magnús.
Guðjón Haraldsson
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Við önnumst alla þætti undirbúnings og
framkvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbús-
skiptin. Við þjónum með virðingu og umhyggju
að leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Ellert Ingason,
umsjón sálmaskrár
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna