Morgunblaðið - 29.02.2020, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. FEBRÚAR 2020
✝ Erling Sören-sen fæddist á
Ísafirði 24. sept.
1929. Hann lést 19.
febrúar 2020 á
hjúkrunarheim-
ilinu Eyri á Ísa-
firði. Foreldrar
hans voru Arne
Sörensen úrsmið-
ur, fæddur 5. des.
1899, dáinn 21.
janúar 1973, og
Sigríður Árnadóttir, fædd 2.
feb. 1906, dáin 9. apríl 1977.
Systkini Erlings eru Jens
Christian Sörensen, fæddur 21.
nóv. 1932, Sólveig Sörensen,
fædd 24. des. 1934, Erna Sören-
sen, fædd 14. okt. 1936, Árni
Sörensen, fæddur 1. apríl 1947.
3. nóv. 1950 giftist Erling Arn-
sem loftskeytamaður og símrit-
ari á loftskeytastöðinni á Ísa-
firði. Á árunum 1957 til 1961
byggði Erling hús fyrir fjöl-
skylduna á Engjavegi 25 með-
fram starfi sínu á loftskeyta-
stöðinni. Erling og Arnfríður
bjuggu á Engjaveginum til árs-
ins 2013 en þá fluttu þau á Hlíf
2. Árið 1975 tekur hann við
starfi umdæmisstjóra Pósts og
síma og er í því starfi til ársins
1996, þá 66 ára gamall. Hann
starfar síðan við tónlistaskól-
ann á Ísafirði til ársins 2000.
Erling starfaði við tónlistar-
kennslu meðfram aðalstarfi
lengst af sinni starfsævi. Einn-
ig spilaði hann og söng með
Lúðrasveit Ísafjarðar, Kamm-
ersveit Vestfjarða, kalakórnum
Erni, Sunnukórnum og kirkju-
kór Ísafjarðarkirkju.
Útför Erlings verður frá Ísa-
fjarðarkirkju í dag, 29. janúar
2020, klukkan 14.
fríði V. Hermanns-
dóttur frá Skálavík
í Mjóafirði. Börn
Erlings og Arn-
fríðar eru Sigríður
Svanhildur Sören-
sen, fædd 29. ágúst
1951, gift Unnari
Þór Jensen, Sveinn
Hermann Sören-
sen, fæddur 5. febr-
úar 1955, giftur
Guðbjörgu Jóns-
dóttur, Árni Sörensen, fæddur
9. júní 1957, giftur Guðnýju
Snorradóttur. Hrafnhildur
Sörensen, fædd 26. janúar
1965, gift Gesti Ívari Elíassyni.
Barnabörnin eru 12, barna-
barnabörnin 19 og barnabarna-
barnabörnin 3. Erling lærði til
loftskeytamanns og starfaði
Mín fyrsta minning er frá því
daginn sem við fluttum á Engja-
veg 25, þá var ég 4 ára. Ég man að
ég sat á pallinum á vörubílnum
hjá Jónasi Guðbjörns, mági pabba
sem flutti fyrir okkur búslóðina
frá Aðalstræti 22 og upp á Engja-
veg. Pabbi hafði verið að byggja
húsið sjálfur í frítíma sínum frá
því árið sem ég fæddist 1957 og til
ársins 1961. Pabbi vann á vöktum
á loftskeytastöðinni á þessum ár-
um og var ekki mikið heima og
uppeldið lenti mest á mömmu.
Ein af æskuminningunum var
þegar ég fór með pabba um helg-
ar að heimsækja afa og ömmu í
Odda og margar helgarnar fórum
við með þeim í sumarbústaðinn
inni í skógi þar sem afi og amma
höfðu byggt lítið hús og gróður-
sett mikið af alls konar trjám og
runnum. Einnig voru þau með
matjurtagarð þarna og bestar
fannst mér radísurnar hennar
ömmu. Oftar en ekki voru systk-
inabörn pabba og systur hans
þarna líka og oft mikið fjör. Ég
man að við fórum líka öll í berja-
mó út í Múla með ömmu. Pabbi
var mikill grúskari, hann var t.d.
sjálflærður í músík, lærði sjálfur
nótur og hann byrjaði sinn tón-
listarferil á mandólín sem er enn
til og fór síðan yfir í þverflautu.
Pabbi spilaði með Lúðrasveit Ísa-
fjarðar meðan hún var og hét.
Pabbi kenndi líka lengi við Tón-
listarskólann á Ísafirði og kenndi
nemendum sínum þá heima.
Hann var líka í kórum. Einu sinni
fór hann að stunda jóga, hafði
keypt kennslubók og fór að
stunda þetta einn inni í herbergi,
ekki man ég hversu lengi hann
stundaði þessar jógaæfingar sín-
ar. Þegar ég var að alast upp áttu
pabbi og mamma ekki bíl, það er
ekki fyrr en ég kemst á unglings-
ár að þau eignast bíl og fyrstu bíl-
arnir voru VW-bjalla. Pabbi færði
sig síðan yfir í Toyota og var eftir
það alltaf á Toyota-bílum, þeir
voru bestir, sagði hann. Pabbi var
alltaf kletturinn í fjölskyldunni,
hann kunni að leysa flest mál og
það voru margir sem leituðu til
hans og alltaf tókst honum að
greiða úr öllu. Pabbi hefur reynst
mér og minni fjölskyldu vel, ég
hef alltaf getað leitað til hans ef
eitthvað hefur bjátað á og alltaf
tók hann manni vel. Pabbi átti
mjög auðvelt með að tileinka sér
nýjungar og hann grúskaði mikið
í tölvunni og hann las mikið, hann
las bækur á ensku, dönsku og
eitthvað á þýsku, hann hafði lært
eitthvað í þýsku líka þegar hann
vann á loftskeytastöðinni, hann
þurfti að vera í samskiptum við
enska og þýska togara á þeim ár-
um. Ég man að í brælum var mik-
ið af erlendum togurum í höfninni
á Ísafirði. Pabbi var orðinn léleg-
ur til heilsunnar síðustu árin, það
var honum erfitt, sjónin var orðin
léleg og hann gat ekki lengur lesið
eða verið í tölvu. Pabbi var búinn
að eiga gott líf og veikindin sem
drógu hann til dauða stóðu stutt.
Hann fékk hægt andlát, mikil
værð yfir honum. Elsku pabbi,
takk fyrir allt.
Þinn sonur,
Árni Sörensen.
Það var í maí 1979 sem ég flutti
til Ísafjarðar með Árna mínum og
bjuggum við á heimili foreldra
hans á Engjavegi 25 fyrstu mán-
uðina okkar saman.
Erling Sörensen, tengdaföður
minn, hitti ég þá fyrsta sinni. Ég
upplifði strax hversu sterkan per-
sónuleika hann hafði að geyma.
Eftir að við Árni keyptum okk-
ur íbúð varð það fastur liður að
fara í kaffi á Engjaveginn á
sunnudögum. Þá voru yfirleitt
fleiri systkini í hópnum og mikið
líf og fjör. Það var alltaf svo gott
að koma á heimili þeirra tengda-
foreldra minna. Allt svo fínt hjá
þeim, látlaust, einfalt, smekklegt
og þægilegt. Það var engin óregla
á hlutunum hjá þeim, allt í röð og
reglu. Erling var natinn við heim-
ilisstörfin, hjálpaði til við alla hluti
og þau Adda voru sem eitt hvað
það snertir. Erling var greindur
maður og mikill grúskari. Hann
var fljótur að tileinka sér nýjung-
ar svo sem tölvutæknina og var
meðal annars á þeim tíma að læra
spænsku á netinu en talaði líka
ensku og dönsku og gat bjargað
sér í þýsku. Við Erling áttum það
sameiginlegt að hafa unun af tón-
list. Honum fannst mikið til þess
koma að unga tengdadóttirin
hafði sungið með blönduðum kór
og kirkjukór, en Erling á tuga ára
farsælan feril í tónlist, kórum,
kammersveit, lúðrasveit og fleira
auk þess sem hann tók nemendur
heim til sín og kenndi þeim á
þverflautu og blokkflautu. Hann
var sjálfmenntaður á hljóðfæri og
þverflautan var hans sérgrein.
Þegar ég hugsa til baka koma
orðin nægjusemi og jafnaðargeð
upp í hugann um það sem ein-
kenndi Erling, það var ekkert
bruðl, engin yfirborðsmennska,
það var ekki gasprað um hluti, allt
sagt og metið af yfirvegun og
skynsemi. Erling fannst gott að
vera einn og hafði alltaf nóg að
gera við tónlist, lestur bóka,
grúska í tölvunni og einnig spilaði
hann golf. Hann var frímúrari og
setti sig ofur vel inn í allt það sem
hann tók sér fyrir hendur. Hann
var stoð og stytta fjölskyldunnar
og gott til hans að leita með allt
sem upp á kom. Hann var stoltur
af hópnum sínum og fylgdist vel
með barnabörnunum vaxa úr
grasi. Árið 1988 fluttum við Árni
til Reykjavíkur og minnkaði þá
sambandið eins og gengur. Alltaf
var þó jafn gott að koma á Engja-
veginn í heimsóknum okkar vest-
ur. Árið 2013 fluttu þau Adda og
Erling á Hlíf 2 í íbúð fyrir aldraða.
Það var mikill léttir fyrir þau að
losna við umhirðu húss og lóðar
en að sama skapi söknuður að
fara úr húsinu sem hann byggði
sjálfur fyrir fjölskylduna og hafði
búið í síðan 1961.
Genginn er góður maður, mað-
ur sem náði tæpum 70 árum í
hjónabandi með Öddu sinni.
Elsku Adda, nú hefur Erling
fengið hvíldina, sáttur við guð og
menn. Elsku Hrafnhildur og
Gestur, takk innilega fyrir ykkar
miklu umönnun, ég votta ykkur
og öllum aðstandendum innilega
samúð.
Minning um góðan mann lifir.
Hvíl í friði, elsku Erling.
Þín tengdadóttir,
Guðný Snorradóttir.
Erling bróðir okkar var ljúfur
og dagfarsprúður maður. Hann
naut virðingar samferða- og sam-
starfsfólk síns. Strax á ungum
aldri heillaðist hann af tónlist, við
munum hann með eyrað við út-
varpið þegar flutt var klassísk
tónlist sem hann mátti ekki missa
af. Tónlist var hans áhugamál alla
tíð, hann lék á mandólín og síðar á
þverflautu, hann kenndi við Tón-
listarskóla Ísafjarðar, stjórnaði
lúðrasveit, söng í Karlakór Ísa-
fjarðar og Sunnukórnum.
Hann las mikið sem unglingur
og þá gjarnan bækur fyrir full-
orðna og var mikið spjallað um
þær, enda áhugi á bókum mikill á
okkar heimili. Hann var virkur í
skátafélaginu Einherja og á full-
orðinsárum þátttakandi í Frímúr-
arareglunni á Ísafirði.
Erling starfaði hjá Pósti og
síma eftir að hann hafði lokið prófi
frá Loftskeytaskóla Íslands.
Hann var lengi umdæmisstjóri
Pósts og síma á Vestfjörðum, var
hann vel liðinn og virtur af sam-
starfsfólki sínu.
Erling sýndi mikinn dugnað
þegar hann byggði hús fjölskyld-
unnar á Engjavegi 25. Hann hafði
ekki mikið stundað erfiðisvinnu
fram að þessu og dáðumst við að
dugnaði hans og elju við byggingu
þessa myndarlega húss.
Sælureitur fjölskyldunnar var
inni í Skógi, þar sem foreldrar
okkar höfðu byggt sumarhús og
ræktað fallegan garð. Um helgar
og á góðviðrisdögum safnaðist öll
fjölskyldan þar saman, eigum við
margar góðar minningar um Er-
ling og Öddu þar með börnin sín
fjögur, þar var oft mikið fjör þeg-
ar öll barnabörnin voru þar sam-
ankomin.
Erling gat með stolti sagt við
okkur systkinin Aldrei fór ég suð-
ur, en hann var sá eini af okkur
sem hélt tryggð við heimahagana,
stoltur Ísfirðingur alla tíð og lét
okkur gjarnan heyra það hvað
það væri mikið betra að búa fyrir
vestan en í Reykjavík.
Erling hafði lengi glímt við
veikindi og voru síðustu ár honum
oft erfið.
Við systkinin minnumst hans
sem góðs bróður.
Við sendum Öddu og fjölskyldu
samúðarkveðjur.
Jens, Sólveig, Erna og Árni.
Í dag verður kær vinur og sam-
starfsmaður, Erling Sörensen,
kvaddur í hinsta sinn frá Ísafjarð-
arkirkju.
Erling kom snemma við sögu í
tónlistarlífi Ísfirðinga og Tónlist-
arskóla Ísafjarðar. Mér er ekki
kunnugt um hvernig hann komst
fyrst í tæri við þverflautu sem var
hans aðalhljóðfæri, en það hefur
verið nokkuð snemma því hann
var farinn að kenna á flautu við
skólann árið 1964. Þá sótti ég
undirrituð einmitt tíma hjá hon-
um í einn vetur og tók strax ást-
fóstri við þetta yndislega hljóð-
færi. Þegar við Jónas fluttumst til
Ísafjarðar sótti hann tíma hjá
Jónasi og úr varð samstarf og vin-
átta sem hélst alla tíð og aldrei
bar skugga á. Erling kenndi í
mörg ár við skólann, reyndar með
talsverðum hléum vegna anna við
aðalstarf sitt hjá Símanum. Hann
var ákaflega natinn, vandaður og
samviskusamur kennari og vin-
sæll meðal nemenda sinna. Hann
var glúrinn að finna skemmtileg
lög til æfinga og átti mjög gott
nótnabókasafn sem hann færði
skólanum að gjöf fyrir nokkrum
árum. Erling var einstaklega lip-
ur og þægilegur í viðmóti og naut
virðingar og vinsælda meðal allra
starfsmanna skólans. Hann tók
líka virkan þátt í tónlistarlífinu,
lék með Kammersveit Vestfjarða
sem var starfandi á Ísafirði á 8. og
9. áratug síðustu aldar, tók þátt í
kennaratónleikum og kom fram á
ótal tónlistarviðburðum á Ísafirði.
Erling var félagi í lúðrasveitum
og mörgum kórum bæjarins, en
tók helst ekki þátt nema tónlistin
sem æfð var félli að hans smekk.
Hann hlýddi mikið á tónlist og var
mikill fagurkeri, einkum voru í
uppáhaldi sígild barokkverk og
tók hann þátt í flutningi margra
slíkra verka fyrir vestan.
Ég sendi Öddu og afkomend-
um Erlings innilegar samúðar-
kveðjur, um leið og ég þakka fyrir
hið mikla framlag hans til tónlist-
arlífsins og tónlistaruppeldis á
Ísafirði. Blessuð sé minning hans.
Sigríður Ragnarsdóttir,
fv. skólastjóri Tónlistarskóla
Ísafjarðar.
Erling Sörensen
Sálm. 10.14
biblian.is
Þú gefur gaum að
mæðu og böli og
tekur það í hönd
þér. Hinn bágstaddi
felur þér málefni
sitt, þér sem hjálpar
munaðarlausum.
Elsku pabbi, fósturpabbi, tengdapabbi, afi
og langafi,
GARÐAR INGVARSSON
hagfræðingur,
Suðurlandsbraut 70A,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 25. febrúar á Landspítalanum í Fossvogi.
Útförin fer fram frá Hallgrímskirkju þriðjudaginn
10. mars klukkan 13. Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir,
en þeim sem vilja minnast Garðars bendum við á SOS
Barnaþorp
Karen, Sigríður Anna,
Ingvar og Ingibjörg Elísabet Garðarsbörn
tengdabörn, fósturbörn, barnabörn og barnabarnabörn
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GÍSLI EYJÓLFSSON
húsasmíðameistari,
Kristnibraut 2,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
25. febrúar.
Sigríður Ragnheiður Guðnadóttir
Elísabet Gísladóttir Arnór Valdimarsson
Sigríður Gísladóttir Gísli Ólafsson
Eyjólfur Gíslason Þórey Guðlaugsdóttir
barnabörn, makar þeirra og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARÍA INGVARSDÓTTIR,
lést á heimili sínu í Seljahlíð 15. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Ragnar M. Halldórsson
María Jórunn Þráinsdóttir Ragnar Frímann Ragnarsson
Hulda Helga Þráinsdóttir Sigþór Árnason
barnabörn og barnabarnabarn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGIBJÖRG HÓLM VIGFÚSDÓTTIR,
Grundarstíg 9, Sauðárkróki,
verður jarðsungin frá Sauðárkrókskirkju
föstudaginn 6. mars klukkan 14.
Ásta Einarsdóttir Guðmundur Valdimarsson
Jóhannes Jóhannesson Sveinfríður Jónsdóttir
Jenný Inga Eiðsdóttir Sigurður Gunnlaugsson
Ágúst Brynjar Eiðsson
barnabörn og langömmubörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
FRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Kríulandi 8, Garði,
lést á Torrevieja á Spáni sunnudaginn
23. febrúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Auðunn Karlsson
Sigurjón Haraldsson Guðný Anna Annasdóttir
Bjarni Auðunsson Sigurrós Jónasdóttir
og aðrir aðstandendur
Ástkær eiginmaður minn,
THOR B. EGGERTSSON
rafeindavirki,
Sóleyjarima 15, Reykjavík,
lést á Landspítala við Hringbraut
22. febrúar.
Útför fer fram frá Háteigskirkju fimmtudaginn 5. mars
klukkan 13.
Fyrir hönd aðstandenda,
Margrét Skarphéðinsdóttir