Morgunblaðið - 29.02.2020, Page 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. FEBRÚAR 2020
Farinn er góður
drengur.
Ég kynntist
Helga er ég kom inn
í kennslustofu 2.
bekkjar A í Menntaskóla Akur-
eyrar.
Ég mætti með þeim síðustu í
bekknum. Ég leit yfir stofuna og
sá í öftustu röð sat ljóshærður
drengur. Mér leist vel á hann.
Hann bauð af sér vinsemd og
góðan þokka. Ég gekk að borðin
og spurði. „Má ég sitja hér“. Svar
kom hlýtt og brosandi. „Já,
gjörðu svo vel.“ Ég þakkaði fyrir
og kynnti mig. Hann svaraði
glaðlega með sínu nafni. Eftir
þetta var eins og við hefðum
Helgi K.
Hjálmsson
✝ Helgi K.Hjálmsson
fæddist 24. ágúst
1929. Hann lést 15.
febrúar 2020. Útför
Helga fór fram 28.
febrúar 2020.
þekkst í þó nokkurn
tíma. Slíkur maður
var þessi drengur.
Við sátum saman
ásamt þriðja jafn-
ingja út öll árin í
skólanum. Við lás-
um saman undir
gagnfræðapróf. Þar
var margt rætt og
var Helgi afar fast-
ur í sínum skoðun-
um. Sem allar voru
þjóðinni upp til uppörvunar.
Aldrei heyrði ég hann hallmæla
nokkrum manni. Hann virtist
fullur af manngæðum.
Hann fann viðverustað handa
okkur hjónum með tvö börn er ég
fékk að ljúka kennaraprófi eftir
einn vetur. Þetta gat þessi snjalli
drengur gert sem öðrum reynd-
ist ómögulegt. Þar var ætíð gam-
an að fara á skemmtanir með
Helga og frú. Aldrei annað en
gleði og gaman.
Helgi, ég þakka þér innilega
fyrir þær stundir er við áttum
saman. Ég sakna þín en það er
bara sjálfselska. Ég vona að ég
hitti þig fljótalega.
Ingibjörg, okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Árni Einarsson og
Jakobína Björnsdóttir.
Fallinn er frá góður vinur
minn, brautryðjandi og áhrifa-
valdur, Helgi K. Hjálmsson, fyrr-
verandi forstjóri Tollvöru-
geymslunnar hf. (TVG). Ég átti
þeim forréttindum að fagna að
hefja mín fyrstu skref í flutning-
um undir leiðsögn Helga árið
1990. Sá undirbúningur varð mér
gott veganesti fyrir það sem
seinna tók við bæði hér á landi
sem erlendis. Tími okkar saman
var mér afar dýrmætur og ég er
óendanlega þakklátur Helga fyr-
ir að hafa sett traust sitt á mig á
sínum tíma. Að hefja starfsferil
sinn sem óreyndur nýútskrifaður
ungur maður og fá leiðsögn jafns
trausts og víðsýns manns eins og
Helga var himnasending fyrir
mig. Ekkert er tilviljunum háð
myndi einhver segja þegar leiðir
manna liggja saman.
Þrátt fyrir slitrótt samband
var alltaf sterkur þráður á milli
okkar Helga. Við Helgi vorum í
tölvusambandi ekki alls fyrir
löngu og það samtal lýsti Helga
afar vel og sýndi vel hve mikið
æðruleysi hans var þegar kallið
nálgaðist við enda þessa lífskeiðs.
Ég spurði hann frétta og streng-
urinn á milli okkar í orðaskiptum
varð lengri en venjulega og með-
al annars sagði Helgi þegar ég
spurði hann út í heilsuna og af-
mælið:
„Ég renndi mér yfir níutíu ára
línuna þann 24. ágúst og fékk
nánasta skyldfólk í heimsókn. Ég
er á miklum lyfjum bæði vegna
krabba og hjarta en annars hef
ég það bara gott og á góða konu
sem hugsar vel um mig.“
Helgi var alla tíð mjög trúaður
maður og gaf kirkjunnar starfi og
málefnum eldri borgara mikið af
sínum frítíma og sýndi trú sína og
staðfestu alltaf í verki. Hann
sinnti alltaf öllum í kringum sig
einstaklega vel með náungakær-
leika að leiðarljósi. Án nokkurs
vafa á hann öruggt sæti í hásæti
sálnanna hjá æðri máttarvöldum
og mun sinna sínu leiðbeinanda-
hlutverki þaðan.
Guð blessi minningu þessa
góða manns og vinar og megi Guð
varðveita sálu hans og hugga
konu hans Ingibjörgu, börn
þeirra Björn, Sigríði og Helga
Steinar, maka og barnabörn í
sorg þeirra en minningin um góð-
an mann lifir um ókomin ár.
Gylfi Sigfússon.
Kveðja frá Rótarý-
klúbbnum Görðum
Horfinn er af lífsins sviði Helgi
K. Hjálmsson. Helgi var einn af
stofnfélögum í Rótarýklúbbnum
Görðum í Garðabæ árið 1965. Öll
árin sem klúbburinn hefur starf-
að hefur Helgi verið virkur félagi
og gegnt trúnaðarstörfum, m.a.
sem forseti klúbbsins og Paul
Harris-félagi. Helgi var mjög
atorkusamur maður. Fyrir utan
að gegna ábyrgðarhlutverkum í
atvinnulífi lét hann gott af sér
leiða í ýmsu félagsstarfi, ekki síst
fyrir sveitarfélagið Garðabæ.
Hann var um árabil formaður
Landssambands eldri borgara og
í stjórn Félags eldri borgara í
Garðabæ. Hann var frumkvöðull
og hvatamaður að stofnun Bygg-
ingarfélags eldri borgara í
Garðabæ. Þá var hann ötull í
starfi í þágu Garðasóknar.
Margs er að minnast, en fyrir
hönd okkar Rótarýfélaga ber
fyrst og fremst að þakka störf
hans og þá vináttu sem hann
sýndi félögum sínum í hvívetna.
Helgi verður okkur ávallt minn-
isstæður fyrir dugnað, fé-
lagslyndi og heiðarleika.
Blessuð sé minning Helga K.
Hjálmssonar. Fjölskyldu hans er
vottuð dýpsta samúð.
F.h. Rótarýklúbbsins Görðum,
Bjarni Þór Þórólfsson
forseti.
Við fráfall Helga K. Hjálms-
sonar hefur þjóðkirkjan og leik-
mannahreyfingin í heild sinni
misst mikilvægan bandamann
kirkju og trúmála. Það er margs
að minnast hjá okkur sem störf-
uðu með honum innan leik-
mannahreyfingarinnar. Engum
duldist að þar fór maður sem var
brennandi í andanum, einlægur
trúmaður og sannur í því sem
hann tók sér fyrir hendur og
gerði það vel. Um langt árabil
kom Helgi mikið að kirkjumálum
og málefnum aldraðra.
Hann var einlægur kirkjunnar
maður, ötull talsmaður hennar og
vildi henni og veg hennar hið
besta. Hann var formaður sókn-
arnefndar Garðakirkju, sat í hér-
aðsnefnd Kjalarnesprófasts-
dæmis og á kirkjuþingi þar sem
leikmannahreyfingin átti góðan
mann innanborðs. Hann lét mjög
að sér kveða á vettvangi leik-
manna innan kirkjunnar.
Kirkjan átti þar meðal annars
góðan og öflugan liðsmann í
skipulags- og fjármálum þar sem
Helgi var. Hann var fyrsti for-
maður leikmannaráðs þjóðkirkj-
unnar.
Duldist engum sem honum
kynntust í starfi Leikmanna-
hreyfingarinnar að þar átti kirkj-
an sterkan og góðan bandamann
þar sem Helgi var í forsæti um
árabil.
Hann talaði máli leikmannsins
innan þjóðkirkjunnar og vísaði
veginn til eflingar leikmanna.
Helgi var tillögugóður maður í
öllum málum og glöggur, hafði
góða yfirsýn yfir mál, fylginn sér
og fastur fyrir ef með þurfti.
Hann hafði sterkar skoðanir,
en hlustaði á sjónarmið annarra
og virti í hvívetna.
Það fór ekki fram hjá neinum
sem kynntust Helga K. Hjálms-
syni í lifanda lífi að þar fór heill
maður og sannur í því sem hon-
um var treyst fyrir hvort heldur
innan kirkjunnar eða í hinu ver-
aldlega vafstri.
Helgi K. Hjálmsson er kvadd-
ur með virðingu og þökk. Guð
blessi minningu hans.
Samúðarkveðjur til eftirlifandi
eiginkonu og fjölskyldu.
F.h. Leikmannastefnu og leik-
mannaráðs,
Magnhildur
Sigurbjörnsdóttir.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi, langafi og langalangafi,
GÍSLI KRISTJÁNSSON
skipstjóri,
Móabúð, Grundarfirði,
lést föstudaginn 28. febrúar á Dvalarheimilinu Jaðri Ólafsvík.
Lilja Finnbogadóttir
Kristín Gísladóttir Ómar Antonsson
Sturlaugur Laxdal Gíslason Helga Þórný Albertsdóttir
Guðrún Gísladóttir Unnar Leifsson
Hafdís Gísladóttir Einar Sveinn Ólafsson
Katrín Gísladóttir Jóhann Rúnar Kristinsson
börn, barnabörn og barnabarnabörn
Þegar Berglind,
dóttir Dóra vinar
míns, hringdi í mig
um hádegisbilið mánudaginn 17.
febrúar sl. spurði ég hana
strax: „Er þetta símtalið?“ Hún
játti því og var sem sé að til-
kynna mér þá sorgarfregn að
æskuvinur minn, Halldór Snorri
Gunnarsson eins og hann hét
fullu nafni, væri látinn eftir
stutta en erfiða baráttu við
krabbamein. Ég ætla ekki að
fara yfir æviferil Dóra en lang-
ar að minnast á nokkur atriði
sem tengjast vináttu okkar.
Ekki er hægt að skrifa um
Dóra án þess að geta um eig-
inkonu hans, Herdísi Jónsdótt-
ur, sem lést árið 2011. Dóri og
Dísa voru sérlega samrýnd hjón
og þegar Dísa lést má segja að
þá hafi lífslöngun Dóra minnkað
til muna. Hann náði sér aldrei á
strik eftir andlát hennar og
markaði það líf hans það sem
eftir var.
Við Dóri vorum jafnaldrar og
hófust kynni okkar í Vogaskóla
fyrir 60 árum. Snemma á skóla-
göngunni myndaðist með okkur
góður vinskapur sem hélst allt
til enda. Dóri var margbrotinn
persónuleiki. Hann hafði mikla
kímnigáfu, var stundum kald-
hæðinn en ávallt heiðarlegur.
Hann var félagslyndur en
Halldór Snorri
Gunnarsson
✝ Halldór SnorriGunnarsson
fæddist 21. nóv-
ember 1953. Hann
lést 17. febrúar
2020.
Útför hans fór
fram 28. febrúar
2020.
stundum dulur.
Gat verið skapmik-
ill en samt yfirveg-
aður. Minnimáttar-
kenndin háði
honum ekkert sér-
lega mikið. Hann
var mikill vinur
vina sinna.
Talandi um
kímnigáfuna þá
langar mig að
nefna tvö dæmi:
Eitt sinn vorum við í golfi við
þriðja vin okkar, sem var ný-
byrjaður í sambandi við konu
sem ekki var golfari. Þar sem
nýja kona vinarins var ekki
með golfbakteríuna neyddist
hann stundum til að sinna
áhugamáli hennar sem var að
fara í berjamó. Í umrætt sinn
sló þessi vinur okkar langt út
fyrir brautina, týndi kúlunni og
leitaði lengi. Þá spyr Dóri: „Er
hann nú hættur í golfinu og
kominn í berjamó?“ Nú nýverið
var Dóri í matarboði hjá okkur
Stínu ásamt öðrum æskuvinum
okkar. Lyfjagjöf Dóra hafði
valdið beinþynningu sem gerði
hann svolítið hokinn. Einn úr
vinahópnum spurði Dóra hvað
væri hægt að gera við þessu og
ekki stóð á svarinu frá Dóra:
„Meira kynlíf,“ sagði Dóri að
bragði.
Dóri var mikill félagsmála-
maður. Tók virkan þátt í starfi
fyrir Knattspyrnufélagið Vík-
ing og var sæmdur æðstu heið-
ursorðu sem það félag veitir.
Hvað golfið varðar þá má segja
að hann hafi einnig verið þar á
kafi. Hann stofnaði sína eigin
mótaröð sem hann kallaði
V.V.D. eða Vinir Vors og Dóra.
Undir því nafni skipulagði hann
mót, bæði innanlands og erlend-
is. Hann sá um allar verðlauna-
afhendingar og sinnti þessu
áhugamáli sínu alveg til dauða-
dags. Við Stína stóðum árum
saman fyrir tveggja daga golf-
móti í Úthlíð. Um var að ræða
boðsmót með öllu tilheyrandi
þar sem mikil vinna var lögð í
allan undirbúning og utanum-
hald. Dóri sá ávallt um alla
mótstjórn, annaðist allt skipu-
lag og var einstaklega skemmti-
legur við verðlaunaafhendingar.
Við mótshaldarar kunnum hon-
um bestu þakkir fyrir. Án hans
hefði þetta aldrei verið eins
skemmtilegt og vel heppnað.
Við Stína sendum innilegar
samúðarkveðjur til barna Dóra,
tengdabarna, barnabarna og
annarra ættingja. Minningin
um góðan dreng mun lifa.
Rúnar Jón Árnason.
Kveðja frá Getrauna-
klúbbnum ABBA
Nú er aftur stórt skarð
höggvið í vinahópinn ABBA
sem nokkrir vinnufélagar á
vinnustaðnum Skýrr stofnuðu
árið 1986. Halldór Snorri var
lykilmaður í hópnum enda ákaf-
lega hugmyndríkur, orðheppinn
og góður félagi. Hópurinn hefur
gegnum tíðina farið í fjölmarg-
ar golfferðir og hefur Halldór
sjaldan látið sig vanta þar. Var
hann enda titlaður yfirmaður
Evrópuferða ABBA og átti ein-
att drýgsta þátt í skipulagningu
ferðanna. Síðasta ferð hópsins
var til Póllands í september
2019 en í þá ferð fór Halldór
Snorri eftir að hafa gengið í
gegnum erfiðar lyfjameðferðir
sem gengu mjög nærri honum.
Þrátt fyrir það var Halldór
Snorri hrókur alls fagnaðar í
ferðinni og styrktist ótrúlega
hratt með degi hverjum. Hann
var ekki maður sem lagði árar í
bát þó á móti blési.
Við vottum fjölskyldu Dóra
okkar dýpstu samúð.
Garðar, Guðfinnur, Gunn-
laugur, Halldór, Hendri-
cus, Pétur og Þorlákur.
Dóri var mikill og góður fé-
lagi í vinnunni okkar á 4. hæð í
BSRB-húsinu þar sem hann
starfaði sem sérfræðingur á
kjarasviði, fyrst hjá
Starfsmannafélagi Reykjavík-
urborgar og síðar Sameyki eft-
ir sameiningu við SFR. Hann
var alltaf til í að hjálpa sam-
starfsfólki við útreikninga og
túlkun kjarasamninga og
standa með félagsmönnum í
réttindamálum þeirra. Rök-
hugsun og greind Dóra varð
öllum ljós þegar kom að talna-
vinnu enda varð hann fljótt
sjálflærður snillingur í Excel-
forritinu. Þó Dóri hafi oft á tíð-
um verið ómissandi í verkefna-
vinnunni gat hann ekki stillt sig
um að taka tíma í að segja
langar og ítarlegar skemmti-
sögur. Þannig gátum við sam-
starfsfólkið lent í bullandi
vandræðum þegar tíminn var
naumur en Dóri var fljótur að
vinna hann upp með því að
reikna eða túlka hluti sem vöfð-
ust fyrir öðrum.
Dóri tók að sér sjálfskipað
hlutverk félagsmálastjóra í
vinnunni og hafði einstakt lag á
að gera hvern dag skemmti-
legan. Hann skipulagði fjöldann
allan af uppákomum, spurn-
ingakeppnum og getraunaleikj-
um í kringum íþróttamót og
Eurovision.
Auk þess var hann mikill
hrekkjalómur og grínisti og
fannst fátt skemmtilegra en að
smygla USB-móttakara í tölv-
urnar hjá samstarfsfólki og
taka síðan yfir stjórnina á
tölvumúsunum.
Öll hans hrekkjabrögð og
fimmaurabrandarar fyrirgáfust
á staðnum því Dóra var fyrst
og fremst annt um að gleðja þá
sem í kringum hann voru. Til
að mynda hélt hann uppi reglu
um svokallaðan „bíla-ís“ og bar
hann ófáa lítrana af ís og sæta-
brauði upp á 4. hæðina.
Það varð ekki hjá því komist
að lifa sig inn í líf Dóra þar
sem Víkingur, Southamton og
tippleikir skipuðu stóran sess.
Þegar kom að Dóra sjálfum og
íþróttum var ljóst að hann
hafði einstakt lag á að beita
kylfum og spaða á íþróttavöll-
unum. Hann virtist óþreytandi
við að elta golfkúlur um allar
jarðir en í badmintoni gat hann
leikið sér að því að senda and-
stæðinga sína hlaupandi horna
á milli en standa sjálfur róleg-
ur og brosandi í miðju vall-
arins. Mannkostir Dóra voru af
ýmsu tagi og eftir hann liggja
bæði skopteikningar og mál-
verk. Þá naut Dóri þess að tala
um og miðla tónlist þar sem
ábreiðum var m.a. gert hátt
undir höfði.
Þó Dóri hefði vítt áhugasvið
og væri margt til lista lagt var
ljóst að Dísa heitin stóð hjarta
hans alltaf næst.
Dóri talaði alltaf af mikilli
ást og umhyggju um börnin sín
og Dísu sína og hafði gaman af
að sýna myndir af þeim hjón-
um frá liðinni tíð. Söknuðinn
frá andláti Dísu bar hann með
sér fram að eigin andláti og
þegar talið barst að alvarleika
sjúkdómsins var hann fljótur
að slá á létta strengi og segja
að það væru þá að minnsta
kosti helmings líkur á að hann
hitti Dísu aftur. Við vitum síð-
an öll að það urðu fagnaðar-
fundir hjá þeim Dísu og Dóra
daginn sem hann lést.
Við sem unnum með Dóra
verðum alltaf þakklát fyrir
þann tíma sem við áttum með
honum og allt það góða sem
hann gaf vinnustaðnum með
vinnuframlagi sínu og glað-
værð. Það er óhætt að fullyrða
að það þótti öllum afar vænt
um Dóra. Við vottum börnum
hans og fjölskyldum þeirra
okkar dýpstu samúð.
F.h. starfsfólks Sameykis á
4. hæðinni í BSRB-húsinu,
Guðmundur Freyr
og Jakobína.
Þá hefur Dóri Gunn vinur
minn kvatt okkur. Þrátt fyrir
veikindi undanfarin misseri
kom andlát hans flatt upp á
okkur. Hann var ekki að ræða
veikindi sín mikið að fyrra
bragði. Halldór var gegnharður
Víkingur sem hefur reynst fé-
laginu ákaflega vel í gegnum
tíðina. Hann stýrði lengi vel
getraunastarfinu og hefur und-
anfarin ár ávallt verið reiðubú-
inn til aðstoðar hafi þess verið
óskað. Gullmerki Víkings hlaut
hann fyrir störf sín á 110 ára
afmæli félagsins í apríl 2018.
Halldór var harðasti South-
ampton-maður sem ég þekkti.
Raunar sá eini! Ég náði að
draga hann með mér á Anfield
haustið 2017 á leik liða okkar.
Hann vissi að það yrði erfiður
róður en naut þess að sjá sitt
lið í góðum félagsskap. Minn-
ingarnar ylja.
Nú þögn er yfir þinni önd
og þrotinn lífsins kraftur
í samvistum á sæluströnd
við sjáumst bráðum aftur.
(Ingvar N. Pálsson, fv. fm. Vík-
ings.)
Fyrir hönd Knattspyrnu-
félagsins Víkings sendi ég
börnum, tengdabörnum og
barnabörnum Halldórs innileg-
ustu samúðarkveðjur. Minning
um góðan dreng lifir.
Haraldur V. Haraldsson,
framkvæmdastjóri Víkings.