Morgunblaðið - 12.03.2020, Síða 46

46 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. MARS 2020
✝ Dagbjört Guð-mundsdóttir
fæddist á Efri-
Steinsmýri í Með-
allandi, V-Skafta-
fellssýslu, 14. októ-
ber 1931. Hún lést
23. febrúar 2020 á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði. Foreldrar
hennar voru Guð-
mundur Bjarnason
bóndi, f. 21. mars
1891, d. 7. júní 1964 og Emilía
Pálsdóttir húsfreyja, f. 1. maí
1888, d. 28. október 1964. Systk-
ini Dagbjartar, sem öll eru látin,
voru: Jóhanna Sigurbjörg, f.
1914, Sigurður, f. 1915, Páll, f.
1917, Jóhanna, f. 1918, andvana
sveinbarn, f. 1920, Rannveig
Jónína, f. 1922, Hjalti, f. 1924,
Pálína, f. 1926, Þuríður, f. 1929
og Halla, f. 1930.
Dagbjört giftist Eyjólfi Þór
Jónssyni, f. 15.5. 1933. Þau
skildu 1983. Börn Dagbjartar
eru: 1) Guðmundur Unnarsson,
f. 27.5. 1949, maki Kristín
Sveinsdóttir, f. 22.3. 1956. Sonur
Guðmundar er Kristján Geir, f.
8.8. 1973. Börn Guðmundar og
Kristínar eru: a) Unnar Þór, f.
21.1. 1975, maki Helga L. Jó-
hannesdóttir Thoroddsen, f.
21.1. 1980. Sonur þeirra er Unn-
ar Hrafn en börn Unnars Þórs
eru Gísli Már og Sveindís Ósk. b)
þór Mikael, Veronika Von og
Patrekur Þorri.
4) Emil Þór Eyjólfsson, f. 4.3.
1957, maki Kristbjörg Jónína
Valtýsdóttir, f. 23.3. 1954. Dæt-
ur þeirra eru: a) Valdís María, f.
14.8. 1982, maki Ólafur Daní-
elsson, f. 15.10. 1979. Börn
þeirra eru Sandra Dís, Heiðar
Örn og Katrín Eva. b) Karen, f.
23.9. 1985, maki Hilmir Heiðar
Lundevik, f. 2.5. 1982. Börn
þeirra eru Emil Gauti, Embla
María og Tómas Dagur.
5) Erla Eyjólfsdóttir, f. 14.2.
1958, maki Ingi Gunnlaugsson,
f. 19.5. 1954. Börn þeirra eru: a)
Helga Björt, f. 6.11. 1979, maki
Ingibjörn Pétursson, f. 11.10.
1978. Börn þeirra eru Júlían
Ingi, Ísabella Björt og Tristan
Ingi. b) Harpa Mjöll, f. 15.3.
1986, maki Hjalti Þór Guð-
mundsson, f. 14.5. 1983. Börn
þeirra eru Kristófer Ingi og
Karitas Mjöll. c) Gunnlaugur
Jón, f. 9.1. 1992, unnusta Kristín
Óskarsdóttir, f. 2.10. 1992.
6) Eydís Eyjólfsdóttir, f. 5.5.
1960, maki Stefán Guðlaugur
Einarsson, f. 24.9. 1957. Börn
þeirra eru: a) Andri Freyr, f.
23.4. 1983, maki Ásthildur Ósk
Brynjarsdóttir, f. 4.10. 1987.
Börn þeirra eru Tristan og Júlía
Sif. b) Stefán Guðlaugur, f. 30.7.
1987, d. 31.7. 1987. c) Einar Þór,
f. 26.6. 1988, unnusta Harpa Rós
Jónsdóttir, f. 5.3. 1996. d) Guð-
rún Mjöll, f. 11.12. 1991, unnusti
Sindri Þrastarson, f. 10.9. 1991.
Sonur þeirra er Hilmir. e)
Lovísa Íris, f. 26.1. 2000. f) Tóm-
as Elí, f. 19.7. 2002.
7) Ómar Þór Eyjólfsson, f.
10.4. 1962, maki Þórey S. Þórð-
ardóttir, f. 17.9. 1967. Börn
þeirra eru: a) Oddný, f. 18.4.
1992, maki Ólafur Axel Kára-
son, f. 11.10. 1991. Sonur þeirra
er Kjartan Axel. b) Ómar Þór, f.
6.12. 1993, unnusta Sigrún
María Valsdóttir, f. 30.1. 1992.
Sonur þeirra er Elvar Krist-
berg. c) Agnes, f. 19.10. 1998,
unnusti Kristján Helgi Bryde, f.
2.5. 1991. Sonur Agnesar og
stjúpsonur Kristjáns Helga er
Alexander Thor Gabrielsson.
Dagbjört flutti ásamt for-
eldrum sínum til Reykjavíkur
þegar hún var á 17. ári en síðan
til Keflavíkur er hún hóf búskap
með Eyjólfi, eiginmanni sínum.
Þar starfaði hún m.a. í Ragn-
arsbakaríi um nokkurra ára
skeið, við Sjúkrahús Keflavíkur
og hjá Varnarliðinu samhliða
því sem hún sinnti uppeldi barna
sinna.
Árið 1986 flutti Dagbjört aft-
ur til Reykjavíkur er hún kynnt-
ist sambýlismanni sínum til
margra áratuga, Eiríki Jóns-
syni, f. 28.5. 1931 á Meið-
astöðum í Garði, d. 19.10. 2015,
en börn hans eru: Helgi, Martha,
Diðrik og Inga Rós. Í Reykjavík
starfaði Dagbjört um árabil sem
saumakona hjá Áklæði og
gluggatjöldum eða allt þar til er
starfsævi hennar lauk.
Dagbjört og Eiríkur færðu
sig til Hafnarfjarðar og héldu
þar heimili um nokkurra ára
skeið en fluttu á Hrafnistu í
Hafnarfirði árið 2014.
Dagbjört verður jarðsungin
frá Garðakirkju á Álftanesi í
dag, 12. mars 2020, kl. 13.
Sveindís Ósk, f.
30.7. 1979, d. 7.12.
1996. c) Brynjar
Már, f. 27.11.
1983, maki Arna
Guðný Valgarðs-
dóttir, f. 17.11.
1986. Dætur
þeirra eru Árdís
Ósk og Eydís
Embla.
2) Guðfinna
Eyjólfsdóttir, f.
7.11. 1954, maki Sigurður Geir
Marteinsson, f. 3.12. 1953. Börn
þeirra eru: a) Dagbjört Linda, f.
8.3. 1975, maki Óskar Hart-
mannsson, f. 30.8. 1972. Börn
þeirra eru Gígja, Róbert Elvar,
Viktor Geir og Aníta Björt. b)
Marteinn Brynjólfur, f. 17.11.
1982, maki Kimberly Lao Sig-
urðsson, f. 30.7. 1984. Börn
þeirra eru Ava Rósalind, Mila
Reyn og Jakob Gunnar.
3) Jón Þór Eyjólfsson, f. 29.3.
1956, maki Kolbrún Ögmunds-
dóttir, f. 21.3. 1957. Börn þeirra
eru: a) Eyjólfur Örn, f. 22.8.
1978, maki Hjördís Inga Guð-
mundsdóttir, f. 9.11. 1978. Börn
þeirra eru Birta Malín, Kamilla
Þyrí og Lúkas Frosti. b) Emil
Örvar, f. 3.12. 1981. Sonur hans
er Ólíver Jack. c) Berglind Ösp,
f. 1.11. 1988, maki Helgi Bjartur
Þorvarðarson, f. 4.10. 1979.
Börn þeirra eru Sara Mist, Jón-
Að minnast góðrar móður
er mannsins æðsta dyggð
og andans kærsti óður
um ást og móðurtryggð.
Hjá hennar blíðum barmi
er barnsins hvíld og fró.
Þar hverfa tár af hvarmi
og hjartað fyllist ró.
(Freysteinn Gunnarsson)
Hvíldu í friði elsku mamma í
ljósinu eilífa.
Minning þín mun ætíð lifa í
huga mér og þú eiga stað djúpt í
mínum hjartarótum.
Þar til næst – þinn sonur,
Ómar Þór.
Í dag kveð ég móður mína Dag-
björtu Guðmundsdóttur. Margt
hefur breyst frá því að hún lék sér
lítil stúlka í Meðallandinu, en
sveitinni sinni unni hún mikið. Í
ferð okkar með henni og Eiríki
þangað austur fyrir nokkrum ár-
um var gleðin mikil við að vera
komin með okkur börnin sín og
maka á þennan stað bernsku sinn-
ar.
Þegar við bjuggum í Hátúninu í
Keflavík vorum við Jón bróðir
vanir að vera upp á Jónsmið sem
var fyrir ofan heimili okkar og
kennt við afa, Jón Eyjólfsson. Þar
eyddum við heilu sumrunum í fót-
bolta og mamma vissi alltaf af
okkur þar og það var í lagi því nið-
ur í fjöru máttum við ekki fara. Ég
minnist þess þegar hún kallaði á
okkur í mat eða kaffi og við heyrð-
um ekkert, þannig að köllin urðu
oft æði mörg en hún vissi að tíma-
skyn okkar var ekkert og boltinn
var númer eitt, en hún var af-
bragðskokkur og matartíminn
ekki endalaus.
Á stóru heimili var að mörgu að
hyggja og mamma var sífellt með
eitthvað á prjónunum eða að
sauma eitthvað á okkur krakkana
á milli þess sem tekið var slátur og
unnið í netagerð í skúrnum.
Mamma var frábær bakari og
bakaði mikið tertur, snúða, vínar-
brauð o.fl. þannig að hjá henni var
veisluborð alla daga.
Eitt atvik er oft rifjað upp
vegna prakkarastrika minna í
æsku og það var í eitt af fáu skipt-
unum sem mamma reiddist og var
það vegna mín. Þá braut hún
flottu vatnsbyssuna mína sem ég
hafði farið með í skólann og Krist-
ján frændi kennari minn kvartaði
yfir framferði mínu við mömmu en
ég held að pabbi hafi aldrei frétt af
þessu því þá hefði ég aldeilis legið í
því.
Þegar mamma og Eiríkur
fluttu í Hafnarfjörðinn dvöldu þau
á heimili okkar Jónínu um tíma
áður en þau fengu íbúð sína á
Lækjargötunni afhenta og minn-
umst við þeirra tíma með hlýhug.
Ó, mamma mín, nú leiðir skilja að sinni
og sorgartárin falla mér á kinn,
en hlýjan mild af heitri ástúð þinni
hún mýkir harm og sefar söknuðinn.
Í mínum huga mynd þín skærast ljómar
og minningin í sálu fegurst ómar.
Þú, móðir kær, þér aldrei skal gleyma
þinn andi fylgi mér á lífsins strönd.
Ég vil í hjarta heilræðin þín geyma
og halda fast í Drottins styrku hönd.
Með huga klökkum kveð ég góða móður.
Ó, mamma mín, þú lífs míns stærsti
sjóður.
(Árni Gunnlaugsson)
Sú ást, gjafmildi og alúð sem
mamma sýndi okkur fjölskyldunni
eru þær minningar sem við berum
í hjarta okkar alla tíð.
Guð geymi þig, elsku mamma
mín.
Þinn sonur,
Emil Þór Eyjólfsson.
Fyrsta ástin í lífi barns er móð-
irin milda og góða, hún heldur í
hendur þess fyrstu skrefin en
hjarta alla ævi. Hún er sú sem
nærir, huggar og vakir yfir velferð
þess og gefur því líf. Ég var hepp-
in að eignast bestu mömmuna,
sem alltaf var til staðar fyrir mig
með umhyggju sinni og elskaði
mig skilyrðislaust. Mamma var
sveitastelpa sem unni náttúrunni,
litlu blómunum og fuglunum, sem
hún gat auðveldlega greint út frá
hljóðunum einum. Hún var góð
kona, trúuð og réttsýn, sem ekk-
ert aumt mátti sjá. Húsmóðir var
hún af gamla skólanum og jafnan
eldsnögg að galdra fram veislu-
borð á augabragði með bros á vör.
Matargerð og bakstur átti hug
mömmu og tertuskreytingar voru
hennar sérsvið. Allt virtist leika í
höndunum á henni og saumavélin
aldrei langt undan, var oftast með
eitthvað á prjónunum á milli þess
sem tekið var í útsaum og margt
fallegt sem eftir hana liggur. Hún
gekk í öll verk, var ótrúlega af-
kastamikil og kláraði allt sem hún
tók sér fyrir hendur hratt og
örugglega. Mamma hafði alla tíð
gaman af því að punta sig og klæð-
ast fallegum fötum sem hún hann-
aði og saumaði gjarnan sjálf. Aldr-
ei man ég eftir því að hafa séð
elsku mömmu leggja sig um miðj-
an dag heldur vaknaði hún
snemma og notaði tímann til ým-
issa verka enda nóg að gera á
stóru og barnmörgu heimili. Hún
var sérlega vinnusöm, stundvís og
ólöt, auk þess að vera greiðvikin
og alltaf var hægt að treysta á
hana og hennar góðu ráð, sem hún
átti við öllu. Mamma var glæsileg
og kærleiksrík kona, vel liðin af
sínu samferðafólki og hef ég alltaf
verið mjög stolt af henni. Söngur
átti hug hennar og kunni hún alla
texta utanbókar og hafði fallega
og bjarta söngrödd. Hún ferðaðist
mikið bæði innanlands og utan og
fór í margar ævintýraferðir, hafði
einnig gaman af að dansa og gleðj-
ast í góðra vina hópi. Hún var
lengst af heilsuhraust og gekk alla
tíð mikið, þrátt fyrir að hafa tekið
bílpróf á miðjum aldri. Síðustu ár-
in dvaldist hún á Hrafnistu í Hafn-
arfirði og naut þar einstaklega
góðrar umönnunar starfsfólksins
þar, sem nú ber að þakka af heil-
um hug. Það var friðsæl stund að
halda í fallegu hendurnar á henni
ásamt systur minni og leiða elsku
mömmu okkar inn í sumarlandið
þar sem sólin endalaust skín. Með
þakklæti og virðingu kveð ég nú
elsku hjartans mömmu eftir ynd-
islega samferð og bið Guð að
blessa minninguna um fyrstu ást-
ina í mínu lífi.
Ég elska þig, mamma mín, og
mun alltaf sakna þín.
Þín dóttir
Erla.
Ef væri ég söngvari, syngi ég ljóð,
um sólina vorið og land mitt og þjóð.
En mömmu ég gæfi mín ljúfustu ljóð,
hún leiðir mig verndar og er mér
svo góð.
(Páll J. Árdal)
Mamma, fyrsta orðið og falleg-
asta og mamma mín Dagbjört var
svo góð og einfaldlega best. Þegar
dauðinn knýr dyra er erfitt að
kveðja en endalaust þakklæti fyll-
ir hjartað, þakklæti fyrir ómælda
umhyggju, óeigingjarna ást og
yndislegar stundir sem varðveit-
ast sem dýrmætar perlur minn-
inganna. Bilið á milli lífs og dauða
er svo hárfín lína og segja má að
fléttist saman. Það má líkja bið-
inni eftir að kallið komi þegar við
bíðum eftir barnsfæðingu, við vit-
um að barnið mun fæðast en ekki
hvenær og við vitum að kallið
kemur en ekki hvenær. Stundin er
heilög. Ég er þakklát fyrir að við
systur fengum að halda í fallegu
hendurnar á henni elsku mömmu
og leiða hana friðsæla síðasta spöl-
inn.
Hún mamma var dugnaðar-
forkur. Hún fór fyrst á fætur og
síðust í bólið. Hún var listakona,
bæði við hannyrðir, saumaskap,
bakstur og eldamennsku. Sam-
band okkar mömmu var alla tíð
yndislegt og aldrei bar þar skugga
á. Mamma var glæsileg kona og
elskaði að klæða sig upp og punta
enda fór henni allt vel. Hún var
smekkleg og þegar við systkinin
vorum lítil bæði prjónaði hún á
okkur og saumaði, við stelpurnar
vorum í stíl og síðan strákarnir
líka. Ef mann vantaði útvíðar bux-
ur sem voru nýkomnar í tísku fyr-
ir næsta diskótek var hún ekki
lengi að græja það.
Mamma ólst upp í Meðallandi
og var sveitastelpa og hestakona.
Hún sagði mér oft frá hestinum
sínum og hvað hún naut sín í sveit-
inni sinni. Alltaf var yndislegt að
fara á hennar bernskuslóðir og
þegar við nálguðumst keyrandi
frá Klaustri að bernskuheimili
hennar, gleymi ég aldrei þegar
mamma hóf upp sína fallegu rödd
og söng „Blessuð sértu sveitin
mín“.
Þegar mamma var hætt að
vinna, kom hún nánast vikulega
hingað suðureftir með rútunni og
eyddi deginum með okkur hér í
Heiðarbólinu, steikti kleinur, bað-
aði yngstu krílin, fylgdist með
hvað þau eldri væru að fást við og
var til staðar eins og hún var allt-
af. Það er skrítið að vera ekki að
fara til hennar og síðustu daga
stend ég mig að því að vera komin
með hugann við að koma við á
Hrafnistu og knúsa elsku mömmu
þar sem hún undi hag sínum vel.
Enda var hún í miklu uppáhaldi
hjá starfsfólkinu og því verður
seint fullþakkað fyrir ástúð og um-
hyggju í hennar garð og ómælda
virðingu, en hún var alltaf svo
þakklát fyrir allt sem fyrir hana
var gert, brosti sínu fallega brosi
og þakkaði fyrir sig eins og hún
lagði áherslu á við okkur systkini í
okkar uppvexti.
Stefán minn þakkar yndislega
umhyggju og fyrir að elsku
mamma hafi reynst honum sem
besta móðir frá því fyrst hún kall-
aði á hann í kaffi og sínar ljúffengu
kræsingar, þegar hann var að
vinna við smíðar í húsinu á móti og
við rétt búinn að kynnast. Þeirra
samband var fallegt og innilegt.
Elsku mamma mín, takk fyrir
að hafa alltaf staðið með mér og
alltaf verið mér svo góð.
Ást að eilífu, þín dóttir
Eydís.
Þá er komið að stundinni sem
ég vissi að kæmi en vonaði að
kæmi aldrei, hún mamma er farin.
Á lífsleiðinni upplifir maður
öðru hverju stundir og atvik sem
verða til þess að manni finnst
maður vera svo agnarsmár. Senni-
lega þó aldrei eins og þegar náinn
og kær ástvinur er kvaddur. Þá
verða orðin svo vanmáttug og ná
engan veginn að túlka þær tilfinn-
ingar sem búa í brjósti manns.
Ótal myndir og minningar liðins
tíma streyma fram í hugann sem
dýpka söknuð og sársauka nútíð-
arinnar en veita um leið gleði yfir
því að vita að minningin verður
aldrei frá manni tekin og með
henni er hægt að upplifa aftur og
aftur fallegu stundirnar.
Ég held að enginn sé nákomn-
ari en móðir manns. Ekki bara að
hún gaf mér lífið sjálft heldur
studdi hún við bak mitt á allri lífs-
leiðinni. Leiddi mig fyrstu sporin,
fylgdist með þroska og vakti yfir
velferð minni. Það er ekki ofsög-
um sagt að enginn kærleikur er
jafn sterkur og móðurkærleikur-
inn.
Þótt sonurinn flýi úr fátækt og þröng,
samt fellir hann tár og er hljóður,
ef aðeins hann skilur þar eftir á braut
sína ástríku, hjartfólgnu móður.
Þótt eignist hann vini um víðan heim
og virðing hans aukist og sjóður,
hann veit engin ást er eins einlæg og
heit
og ástin hjá trygglyndri móður.
(Ragnar Jóhannesson)
Ef ég ætti eina ósk þá væri það
að labba inn á æskuheimili mitt,
ganga inn í eldhús og sjá mömmu
önnum kafna við að útbúa eitt-
hvert góðgæti. Sjá hana brosa til
mín, breiða út arma sína og faðma
mig. Meira þyrfti ég ekki – bara
eitt faðmlag í viðbót.
Ég get ekki sagt að móðir mín
hafi verið áberandi kona í daglegri
umgengni en þó var það nú þannig
að það vantaði eitthvað þar sem
hún var ekki. Veganestið sem er
mér ofarlega í huga og hefur oft
hjálpað mér á lífsleiðinni var
nokkuð sem hún mamma var vön
að segja: „Vertu þú sjálfur.“ Hún
kenndi mér það að hver og einn
ætti verðleika sína í sjálfum sér.
Enskt orðatiltæki segir: „Höndin
sem vaggar vöggunni er sú hin
sama og stjórnar veröldinni.“ Á
þann hátt á hún heiðurssæti í
mínu lífi sem á sinn hógværa hátt
leiðbeindi mér í gegnum lífið, fyrir
það er ég þakklátur. Það er mikið
fagnaðarefni fyrir mig að hafa
fengið að upplifa það að njóta leið-
sagnar ástríkrar móður sem alltaf
hafði hag sinna nánustu í huga.
Elsku mamma, takk fyrir allt.
Tómið sem þú skilur eftir þig
verður aldrei fyllt.
Jón Þór.
Því fylgir mikill söknuður að
kveðja hana Dagbjörtu ömmu
sem var svo kærleiksrík og góð.
Amma var einstaklega dugleg
hvort sem var við bakstur eða við
saumavélina. Þegar maður kom í
heimsókn var hún alltaf tilbúin
með heimabakstur og fyrir jólin
bakaði hún margar sortir af smá-
kökum og íbúðin hjá þeim Eiríki
afa breyttist í sannkallað jólaland.
Mömmukökurnar og brúna rúllut-
ertan voru í miklu uppáhaldi og
svo bakaði hún bestu flatkökurn-
ar.
Ef það þurfti eitthvað að gera
við eða laga flík þá gerði amma
það og gerði það í hvelli. Það var
alltaf svo skemmtilegt að koma í
heimsókn á Rauðalækinn í
Reykjavík og leika sér í stiga-
ganginum sem var svo spennandi.
Einnig var svo notalegt að koma í
fallegu íbúðina við Lækinn og sitja
í fínu sólstofunni og heyra hljóma
„Útvarp Saga“. En amma var
söngelsk og kunni alla texta við
gömlu og góðu dægurlögin.
Amma var mikill þátttakandi í
lífi okkar systkina og var dugleg
að heimsækja okkur til Keflavíkur
og eftir að hún hætti að vinna kom
hún oft með rútunni og eyddi deg-
inum með okkur. Við fórum líka
oft saman í sumarbústaði með
ömmu og Eiríki og þau létu sig
ekki muna um að bruna norður á
Akureyri og dvelja með okkur þar
og voru þetta einstakar gæða-
stundir.
Okkur elstu bræðrum er sér-
staklega minnisstætt þegar við
fórum ásamt mömmu og ömmu til
Bandaríkjanna í brúðkaup í LA.
Þar lék amma á alsoddi og gerði
frábæra ferð enn betri. Við keyrð-
um vítt og breitt á milli ríkja um
alla vesturströndina og amma
naut sín svo vel í sólinni og hældi
mömmu á hvert reipi fyrir hvað
hún væri góður bílstjóri, sem var
nú alveg nýtt, þar sem henni
fannst hún nú stundum soldið
mikill glanni. Í Boston á leiðinni
heim pantaði amma bjór eftir
verslunarleiðangur og regluhlýð-
inn barþjónninn bað hana um skil-
ríki fyrir kaupunum og hafði hún
gaman af þótt vissulega hlyti hann
nú að sjá það að hún væri ekki
undir aldri.
Hún amma var alltaf svo smart
og hafði líka áhuga á tískunni og
að vera vel til höfð. Hún hrósaði
manni óspart ef henni líkaði en
sagði líka sína skoðun umbúða-
laust eins og t.d. þegar rifnar
gallabuxur voru í tísku, það fannst
henni ekki flott.
Nú er komið að kveðjustund.
Við erum þakklát fyrir allt, elsku
amma okkar, og munum sakna
þín.
Andri Freyr, Einar Þór,
Guðrún Mjöll, Lovísa Íris
og Tómas Elí.
Allt líf hefur upphaf og endi. Nú
er lífi tengdamóður minnar lokið á
þessari jörð en engill sem hún
mun ætíð lifa í huga okkar sem
eftir lifum og til þekktum. Það er
ómetanlegt fyrir alla þá sem
kynntust Dagbjörtu að hafa átt
með henni stund. Þeir eru ekki
margir englarnir á meðal okkar
sem afkasta jafn miklu en fara sér
á sama tíma hægt eins og Dag-
björt gerði. Aldrei státaði hún sig
af eigin gjörðum en var afar
hreykin af fjölskyldu sinni og
stóra barnahópnum.
Dagbjört var mikil húsmóðir og
ræktaði af alúð allt sem hún kom
nærri. Gaf endalaust af sér en vildi
aldrei þiggja neitt á móti. Þjón-
ustulund hennar gekk svo langt að
vakti hjá mér furðu við fyrstu
kynni. Hún bakaði, saumaði, ann-
aðist allt og alla af sinni einstöku
eðlisávísun. Nú er hún farin en
eftir standa minningar um afar
góða og ljúfa konu.
Dagbjört var mikil hannyrða-
kona og húsmóðir eins og þær
gerðust bestar hér á árum áður! Í
mörg ár komum við hjónin með
börn okkar í heimsókn til ömmu
Dagbjartar og þar var alltaf
heimabakað brauð og kökur. Þeg-
ar hún svo kom í heimsókn til okk-
ar hafði hún oftar en ekki eitt-
hvert góðgæti meðferðis. Fyrir
hver jól breyttist heimili Dag-
bjartar í bakarí þar sem hún bak-
aði fyrir alla stórfjölskylduna. Tek
fram að börnin voru ófá og fórum
við öll heim með dunka fulla af
smákökum ásamt flatkökum, lag-
tertum, rúllutertum og áfram
mætti telja. Slíkar húsmæður eru
vart til á okkar dögum.
Megi góður Guð fylgja Dag-
björtu inn í nýjan heim en þeir
sem við henni taka þar munu vafa-
lítið fagna komu hennar. Við sem
eftir lifum munum ylja okkur við
allar fallegu minningarnar um
elsku Dagbjörtu sem var svo stór
hluti af lífi okkar allra.
Þórey S. Þórðardóttir.
Dagbjört
Guðmundsdóttir