Morgunblaðið - 12.03.2020, Page 48

48 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. MARS 2020
✝ SteinvörBjarnadóttir
fæddist 2. ágúst
1930 í Reykjavík.
Hún lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði 5.
mars 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Elín Guð-
mundsdóttir, f. í
Ívarshúsum á
Hvalsnesi 1. októ-
ber 1897, d. 18.
október 1974, og Bjarni Bjarna-
son vélstjóri, f. 18 júlí 1890 á
Þingeyri við Dýrafjörð, d. 2.
apríl 1945. Steinvör var fimmta
í röð sjö systkina. Elst var
Klara, f. 1918, d. 1997, Bjarni
Guðbrandur, f. 1921, d. 1982,
Pálína f. 1925, d. 1997, Guð-
mundur, f. 1927, d. 2017. Tveir
yngri bræður eru Þórir, f. 1931,
d. 2009, og Már, f. 1933. Stein-
vör kvæntist þann 28. mars
1959 Ragnari Þorsteinssyni, f. 4
nóv. 1934, d. 31. október 2018.
Börn þeirra voru fimm. 1)
Bjarni, f. 27. nóv. 1950, d. 25.
nóv. 2010. Kona hans er Sig-
urveig Helga Hafsteinsdóttir og
steinn Kristján, f. 19. júní 1971.
Kona hans er Paula A. Sánches.
Börn þeirra eru a) Snæfríður
Adda, f. 1992, móðir hennar er
Kristín Gunnarsdóttir, b) Angé-
les Steinvör, f. 2016 c) Mateo
Bjarni, f. 2019. Barnabarna-
börnin eru 19 talsins og að auki
er eitt barnabarnabarnabarn.
Steinvör og Ragnar hófu bú-
skap í Reykjavík en fluttu til
Hafnarfjarðar árið 1970 þar
sem þau áttu heimili æ síðan,
lengst af á Miðvangi 89 en síð-
ustu æviárin var heimili þeirra
á Berjavöllum 2. Steinvör ólst
upp á Bergþórugötu 12 í
Reykjavík. Hún lauk barna-
skólanámi og hætti námi 14 ára
þegar faðir hennar féll frá.
Listrænir hæfileikar hennar
leiddu til starfa fyrir Leðuriðj-
una og Hattabúðina Huld þar
sem hún sinnti hönnun frá unga
aldri. Steinvör fór á fyrsta
myndlistarnámskeiðið 16 ára
gömul og sinnti listinni í frí-
stundum. Uppeldi barna tók
síðan við samhliða heimavinnu
við saumaskap. Eftir að börnin
voru komin á legg vann Stein-
vör síðan í um 20 ár til starfs-
loka á saumastofu ÍSAL í
Straumsvík og stundaði málara-
list í frístundum.
Útför Steinvarar fer fram frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfirði í
dag, 12. mars 2020, klukkan 11.
eiga þau tvö börn,
a) María f. 1975, b)
Steinar f. 1980.
Fyrir átti Bjarni
Anettu Rós, f.
1971, móðir hennar
er Hulda Björg Sæ-
dal Lúðvíksdóttir.
2) Guðmundína, f.
28. okt. 1958. Mað-
ur hennar er Viggó
Valdemar Sigurðs-
son. Börn Guð-
mundínu eru a) Margrét Elín, f.
1977, faðir hennar er Sigurður
Grettir Erlendsson, b) Þórður
Eric, f. 1984, c) Bjarni Aron f.
1988, faðir þeirra er Þórður Er-
ic Hilmarsson, d) Uni Marinó, f.
1999, faðir hans er Karl Mar-
inósson. 3) Guðbjörg Elín, f. 6.
júní 1960. Maður hennar er
Bragi Þorsteinn Bragason.
Börn þeirra eru a) Ragnar, f.
1977, faðir hans er Þórður Ein-
arsson, b) Bragi, f. 1981, c)
Rakel Dögg, f. 1986. 4) Ragn-
heiður, f. 10. jan. 1967. Dóttir
hennar er Giovanna Steinvör, f.
1996. Faðir hennar er Arc-
angelo Mario Cuda. 5) Þor-
Í dag fylgi ég mömmu til hinstu
hvílu. Ég er sorgmædd en þó svo
þakklát því það er ekki sjálfgefið
að fá svona langan tíma með móð-
ur sinni eins og ég fékk.
Það eru svo margar minningar
sem skjóta upp kollinum þegar ég
horfi til baka að erfitt er að setja
saman heilsteypta mynd. Mamma
var sterk kona með mikinn per-
sónuleika sem ekki verður lýst
með fáum orðum. Hún var mörg-
um gáfum gædd, víðlesin og lista-
maður af Guðs náð. Hún hafði
einstakt minni og var hafsjór
fróðleiks. Hvort sem um var að
ræða örnefni, heiti plantna í ís-
lenskri náttúru eða ættartengsl.
Hún hreinlega mundi allt sem
hún hafði einhverju sinni lesið eða
heyrt.
Ég ylja mér við fallegar æsku-
minningar. Kvöldkaffi og sögu-
stund á hverju kvöldi, mamma
syngjandi við heimilisstörfin og
falleg röddin fyllti herbergið og
oftar en ekki dillaði hún sér með.
Hún kunni alla texta allt fram í
andlátið. Það eru ekki nema örfá-
ar vikur síðan ég söng með henni
úr vasasöngbók og það var ég
sem þurfti að styðja mig við text-
ana, hún mundi þá alla. Minnis-
stæðar eru útilegurnar bæði í
æsku og á fullorðinsárum. Óþétt-
ur bíllinn fylltist ryki en við syst-
urnar alsælar í aftursætinu. Við
hlökkuðum til þess að gista í A-
tjaldinu og skottast um á grænum
bala á meðan mamma renndi fyr-
ir silung. Síðustu útileguárin voru
mamma og pabbi á hjólhýsi og
nutu þess að vera úti í náttúrunni.
Fyrir nokkrum árum vorum við á
ferðalagi saman og fórum út úr
bílunum til þess að njóta útsýn-
isins. Þá bendir mamma á fjöllin
og dásamar litadýrðina. Ég upp-
götvaði þarna að mamma sá dýpri
liti og skarpari skil en flestir. Hún
benti á fjólubláar rendur í fjalls-
hlíðinni sem hún sá svo skýrt en
mér tókst óljóst að sjá með tals-
verðu rýni. Hún sá líka smávaxn-
ar plöntur sem rétt náðu upp fyrir
steinana í hrjóstrugu landslagi.
Hún vissi hvað þær hétu og hún
dáðist að dugnaði þeirra. Mamma
var mikið náttúrubarn og leið vel
þegar hún hafði fjöllin og gróð-
urinn í kringum sig. Hún var líka
veisluglöð, hún naut þess að halda
veislur og gerði það með glæsi-
brag. Mamma var barn að aldri
þegar listrænir hæfileikar hennar
komu í ljós og níu ára seldi hún
fyrstu verkin sín, sem voru ösku-
pokar sem hún málaði á. Þegar
hún var 12 ára málaði hún dömur
í sundfatnaði á hálsbindi og var
stundum röð fyrir utan Berg-
þórugötu 12 þar sem ungir menn
biðu eftir að panta hjá henni! Í
Reykjavík stríðsáranna var vöru-
úrval af skornum skammti og að-
eins hægt að fá svört einlit bindi.
Myndlistin skipaði stóran sess í
frítíma mömmu og mikill fjöldi ol-
íu- og vatnslitamynda liggur eftir
hana. Síðustu myndirnar málaði
hún eftir að hún fór á Hrafnistu
Hafnarfirði í byrjun síðasta árs.
Nú er mamma búin að sameinast
pabba á ný sem lést fyrir 16 mán-
uðum og söknuðurinn var mikill
við missi lífsförunautarins. Ég er
viss um að hann hefur tekið á
móti henni með laginu þeirra sem
endar á þessum línum: „Ég er
nóttin þögla þín og þú ert eina
stjarnan mín.“
Blessuð sé minning elsku
mömmu minnar.
Guðbjörg Elín.
Elsku hjartans mamma mín.
Þá er lífsbókin þín fullskrifuð en
ég hélt svo innilega að það væru
enn nokkrir kaflar eftir. Þótt liggi
fyrir öllum að yfirgefa þessa jörð,
þá kemur dauðinn alltaf á óvart
þegar hann hrifsar ástvini í burtu.
Það er sárt að horfa á eftir þér en
er ég sannfærð um að þú ert nú
komin á betri stað, í Sumarlandið
með pabba og Bjarna bróður.
Stórt skarð er nú höggvið í fjöl-
skylduna sem erfitt verður að
fylla. Þú varst duglegasta mann-
eskja sem ég hef þekkt, sterk,
heiðarleg, ósérhlífin og sérlega
kraftmikil, eins og nafnið þitt gef-
ur til kynna. Þú varst ótrúlega
fjölhæf, listræn, fylgin þér og úr-
ræðagóð og hafðir að ætíð að leið-
arljósi að ekkert er ómögulegt, að
hægt er að gera allt sem maður
vill. Þú varst ótrúlega fróð um allt
sem hugast getur, landið, gróður,
ættir, kunnir alla texta, lög og
ljóð. Þú varst gæfusöm að eiga
stóran og samheldinn systkina-
hóp og ég á ótal ljúfar minningar
úr æsku með þeim og systkina-
börnum, af Bergþórugötunni og
elsku Ellu ömmu. Í minningunni
varst þú sífellt að og oft fram á
nótt. Það lék allt í höndunum á
þér, þú saumaðir nær allan fatnað
á okkur systkinin og bjóst meira
að segja til nýjar flíkur úr þeim
sem hætt var að nota. Þú varst
frábær og útsjónarsamur kokkur,
eins og mamma þín sem var kokk-
ur á Hótel Íslandi. Sú kunnátta
var ómetanleg á stóru heimili,
þegar efni voru lítil. Þú varst svo
félagslynd, elskaðir veislur og að
bjóða heim þar sem ekkert var
sparað í mat og drykk. Þegar við
systkinin ólumst upp söngstu við
heimilisstörfin en þú varst afar
söngelsk og með fallega söng-
rödd. Ég á ótal minningar um að
syngja með þér, pabba og fjöl-
skyldunni, sérstaklega á góðum
stundum í sumarbústaðnum í
Grafningnum. Þú varst fjörug
„skellibjalla“ og það var aldrei
lognmolla í kringum þig. Þið
pabbi voruð samhent og ákaflega
gestrisin; heimilið stóð jafnan op-
ið öllum og alltaf hægt að bæta
við. Þið höfðuð gaman af því að
halda veislur og fagna með veg-
legum veitingum, bæði með fjöl-
skyldunni og góðum vinum.
Heimilið ykkar var fallegt og hlý-
legt, sem þú varst afar stolt af
enda þurftuð þið að vinna hörðum
höndum til að eignast hlutina. Ég
er ótrúlega þakklát fyrir að hafa
getað verið hjá þér síðustu dag-
ana, þar sem þú varst umvafin ást
og umhyggju fjölskyldunnar.
Elsku mamma, þakka þér fyrir
allt sem þú gafst mér og kenndir
mér. Það er ómetanlegt að hafa
fengið jafngott veganesti út í lífið.
Ég veit að þú munt lifa með okkur
í anda og fylgja okkur um ókomna
tíð. Þú lifir að eilífu í hjarta mínu.
Ég hef þá trú að við hittumst á ný
síðar og syngjum saman með
pabba öll uppáhaldslögin. Þangað
til get ég glaðst yfir öllum minn-
ingunum um þig.
Og þó þú sért horfin héðan burt
og hönd þín sé dauðakyrr,
í ljósi þessu er líf þitt geymt,
— það logar þar eins og fyrr.
(Jóhannes úr Kötlum)
Þín dóttir
Guðmundína (Dína).
40 ár eru liðin frá fyrstu kynn-
um af Steinvöru tengdamömmu
sem ég kveð í dag. Að sjálfsögðu
var mannfagnaður og glaumur og
gleði, nokkuð sem var einkenn-
andi fyrir tengdó. Snemma varð
ljóst að mitt hlutverk í þessari eð-
alfjölskyldu yrði að hlusta og alls
ekki að leggja mikið til málanna.
Sá á Ragga tengdapabba þegar
augu okkar mættust að við vorum
nokkurn veginn á sömu blaðsíð-
unni með það. Enda frásagnar-
gleðin með slíkum eindæmum að
Steinka gat haldið tíu mismun-
andi hliðarsögum í gangi á sama
tíma og hún var að segja frá tilurð
einhvers frænda eða kunningja.
Og aldrei ruglaðist hún á aðal-
sögu og hliðarsögum þótt klukku-
tími væri liðinn frá upphafsstef-
inu. Reyndar var það þannig að
hún ekki einasta ól upp börn sín
með sögustundum, söng, glensi
og fræðslu heldur tókst henni líka
bókstaflega að tala gróður upp úr
örfoka landi í Grafningnum hvar
hún og Raggi áttu yndislegar
stundir í sumarbústaðnum sínum
með afkomendum og tengdum
aðilum. Þar voru búnar til minn-
ingar fyrir allan hópinn í
skemmtilegu samneyti, fyrir
barnabörnin um miðja nótt við
veiðiferðir við Þingvallavatn og í
öllum tilefnunum sem fjölskyldan
kom saman til að hafa gaman.
Steinka talaði líka við fuglana,
fiskana og annað dýralíf. Meira að
segja mýsnar. Bauð þeim reyndar
upp á brauð vætt í heimalöguðum
landa sem endaði auðvitað í miklu
skralli hjá músafjölskyldunni sem
dansaði á veröndinni fram á nótt í
reikulum sporum við háværan
skellihlátur Steinku. Allt líf var í
augum Steinku skemmtilegt.
Tengdó var með djúpvitrari
manneskjum sem ég hef þekkt og
á sama tíma barnslega einlæg í
öllum samskiptum sem oftast var
svo gott og skemmtilegt á sama
tíma. Listrænir hæfileikar henn-
ar voru einstakir. Geta hennar til
að hanna, sauma, sjá heiminn og
liti hans með öðrum augum en
meðalmaðurinn, mála málverk,
þekking hennar á náttúrunni,
flóru Íslands, þekking á fuglum
og fiskum, þekking á landafræði
og örnefnum var með eindæmum
og sterkur fræðimaður og lista-
maður hefði hún orðið ef tækifæri
hefðu gefist í gamla samfélaginu.
Og svo var hún auðvitað mann-
vinur hinn mesti og svo fróð um
ættfræði og skyldleika fólks að
Íslendingabók hefði þurft hana
sem prófarkalesara. Meira vissi
Steinka um faðerni ýmissa Reyk-
víkinga en kemur fram í þeirri
bók og flest tengdist það auðvitað
Bergþórugötunni og litla gula
bárujárnshúsinu sem hún ólst
upp í. Tengdó á ég að þakka ein-
staklega vel gerða og fallega eig-
inkonu, lífsförunaut í blíðu og
stríðu, og svo auðvitað alla fjöl-
skyldu Steinku sem öll eru svo lík
foreldrum sínum í orðanna hljóði.
Fyrir það ber auðvitað að þakka
og það var gert í síðasta hitting
þótt aldrei verði fullþakkað. En
ég held áfram að hlusta. Blessuð
sé minning Steinvarar Bjarna-
dóttur.
Bragi Bragason.
Elsku amma mín.
Nú er afi kominn að sækja þig
og taka þig til sín. Ég er viss um
að þú hefur gengið sátt frá borði
og spennt að vitja hans og Bjarna
frænda á ný. Enda hefur þú lifað
tímana tvenna og hafðir frá svo
mörgu að segja. Það var hægt að
sitja með þér tímunum saman og
hlusta á sögurnar þínar. Þú gast
sagt frá svo mörgu spennandi og
svo vissirðu líka allt. Þú þekktir
hvert einasta blóm, plöntu eða
laufblað sem vex á Íslandi, hvern
einasta fuglasöng, hvert einasta
fjall, fjörð eða þúfu á Íslandi. Þú
þekktir fólk úr öllum landshlut-
um og gast sagt skemmtilegar
sögur frá hverju landshorni. Ein-
hvern veginn tókst þér alltaf að
tengja sögurnar við þínar æsku-
stöðvar, Bergþórugötu í miðbæ
Reykjavíkur. Þegar ég ólst upp
þá hélt ég hreinlega að allt merki-
legasta fólkið á Íslandi hefði búið
á Bergþórugötu.
Ég er svo þakklát fyrir tímann
sem við fjölskyldan áttum saman
í sumarbústaðnum ykkar afa.
Það voru mínar allra bestu stund-
ir í æsku. Ég gleymi ekki spenn-
unni þegar ég fékk að fara í
fyrsta skipti ein með ykkur afa
upp í bústað. Hörkukonan sem
þú varst slakaðir ekki á í eina
mínútu. Það var farið beint í
vinnugallann og þessi risastóra
lóð þrædd í gegn og hlúð að öllum
trjám og plöntum. Svo þurfti auð-
vitað að bera á pallinn, slá grasið
og dytta að hinu og þessu. Ekki
mátti gleyma fuglunum. Við
þurftum að gefa þeim og meira að
segja mýsnar fengu brauðmola á
kvöldin. Þú vildir nú ekki fá þær
inn í hús en ekki fannst þér gott
að vita til þess að þær hírðust úti í
kuldanum svangar og allslausar.
Best var svo þegar þú pikkaðir
í öxlina á mér rétt fyrir miðnætti
og spurðir hvort ég vildi koma
með þér niður að vatni að fara
veiða. Ég, 8 eða 9 ára, átti auðvit-
að fyrir löngu að vera farin að
sofa og fannst því þetta boð meira
en lítið spennandi. Við keyrðum
niður að vatni og það var fullkom-
in kyrrð. Björt sumarnótt, algjört
logn og pínulítill úði í loftinu. Þú
sagðir að þetta væru langbestu
aðstæðurnar til að veiða fisk, nú
myndi sko bíta á. Og auðvitað
hafðirðu rétt fyrir þér. Við þurft-
um ekki að bíða lengi eftir að fisk-
ur biti á og spennan hjá mér varð
óbærileg. Þetta augnablik og
þessa stund mun ég alltaf varð-
veita. Þessi staður okkar við
Þingvallavatn er uppáhaldsstað-
urinn minn á Íslandi. Ólýsanleg
fegurð og endalausar minningar.
Ég keyri ennþá reglulega þangað
þó að það séu komin mörg ár síð-
an þið selduð bústaðinn. Ein-
hvern tímann mun ég svo fara
með strákana mína þangað,
kenna þeim að veiða og segja
þeim sögur af ykkur afa.
Sofðu rótt, elsku amma mín.
Þín
Rakel Dögg.
Það er alltaf jafn erfitt að
missa einhvern nákominn jafnvel
þótt maður viti að tíminn sé kom-
inn. Elsku amma mín, tíminn
þinn var kominn. Það er svo sárt
að hugsa til þess að geta ekki
heimsótt þig meir þegar við kom-
um í heimsókn til Íslands. Sökn-
uðurinn er mér einstaklega sár
því tími okkar saman taldi ekki
eins mörg ár og hann hefði átt að
gera. Ég kynntist þér fyrst þegar
ég var tuttugu og fimm ára rétt
áður en ég flutti út til Noregs.
Tilfinningin var sú að við
myndum eiga nægan tíma saman
til þess að kynnast. Minningarnar
sækja á og ég sakna þess að hafa
ekki átt með þér tíma meðal ann-
arssem lítið barn þar sem ég hefði
hlaupið um íbúðina þína og kallað
þig ömmu, fengið ráð frá ömmu
oglitið upp til þín því þú varst svo
góð fyrirmynd. Þegar ég kynntist
þér varstu einmitt sú manneskja
sem ég hefði viljað alast upp með
og geta litið upp til og lært af. Þú
varst sterk, ákveðin, hörkudugleg
o gerðir það sem þú ætlaðir þér
og ég tala nú ekki um þegar þínir
nánustu áttu í hlut. Þó svo að ég
haf komið inn í líf þitt seint þá
léstu mig og börnin mín alltaf
finna að við værum ein af þínum.
Hlýjan og góðmennskan skein
í gegnum brosið þitt. Þrátt fyrir
að ég sé ekki tilbúin að sleppa af
þér takinu þá veit ég og trúi að þú
sért komin á góðan stað hjá pabba
og Ragnari afa. Þín er sárt sakn-
að.
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir)
Anetta, Sunna, Telma
Oliver og Erik Haukur.
Steinvör og Ragnar.
Straumsvík, saumaskapur,
snillingar, stoð og stytta, seigla,
söngur, skemmtun, sögur, sköp-
un, samheldni, samhliða, samein-
ing, Sumarlandið.
Við bjóðum góða nótt,
á meðan húmið sig hjúpar hljótt,
lát söngs ljúfa mál, strengja stál,
stilla sál.
Lát söngsins enduróm
yrkja í hjartanu fögur blóm,
að skapar lífinu léttan dóm.
Nú hljóðnar harpan mín
hún til þín,
kveðju ber.
En brátt með fjör á ný
við fögnum því
finnumst við hér.
Á meðan húmið hljótt
breiðir sinn faðm yfir frjálsa drótt,
við bjóðum öllum, öllum góða nótt.
(Ágúst Böðvarsson)
Ásta og Þorleifur.
Mig langar til að minnast
kærrar vinkonu, Steinvarar
Bjarnadóttur (Steinku), sem lést
hinn 5. mars síðastliðinn.
Ég kynntist Steinku 1972 þeg-
ar ég var nýflutt í Hafnarfjörð og
við Siggi gengum í ferðaklúbb
sem Steinka og Raggi voru í
ásamt þrennum öðrum hjónum.
Seinna bættust tvenn hjón í við-
bót í hópinn. Við ferðuðumst sam-
an vítt og breitt í 40 ár, um fjöll og
firnindi innanlands og á framandi
slóðir erlendis svo sem til Spánar
og Taílands. Voru þetta hinar
ánægjulegustu ferðir. Steinka var
skapgóð og glaðlynd og afskap-
lega söngelsk og var oft mikið
sungið í ferðunum okkar. Síðustu
árin hefur kvarnast úr hópnum,
en þeir sem eftir eru halda enn
sambandi eftir bestu getu.
Steinka var dugnaðarforkur og
alla tíð mjög myndarleg húsmóð-
ir. Myndlist var hennar líf og
yndi. Hún málaði fallegar blóma-
og landslagsmyndir og bar heim-
ilið vott um listfengi hennar.
Steinka og Raggi voru höfðingjar
heim að sækja.
Ég vil þakka Steinku fyrir
góða viðkynningu og skemmtileg-
ar stundir og mun minnast henn-
ar og sakna eins og hinna ferða-
félaganna sem farnir eru úr
ferðaklúbbnum okkar.
Börnum hennar og fjölskyld-
um þeirra sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur.
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir)
Sigrún Helga (Rúrý).
Steinvör
Bjarnadóttir
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Helga Guðmundsdóttir,
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna