Morgunblaðið - 12.03.2020, Blaðsíða 72

ILVA Korputorgi, s: 522 4500 - www.ILVA.is
laugardaga og sunnudaga 12-18
mánudaga - föstudaga 11-18:30
FLUENTE SÓFI
3ja sæta sófi með gulu velúr áklæði. L 197 cm. Áður 159.900 kr.
NÚ 127.920 kr. SPARAÐU 31.980 kr.
20-40%
Sparadu-
af öllum sófum,
sófaborðum
hægindastólum
og mottum
5. - 23 mars
25%
Sparadu-
af öllum mottum
Tónleikasögustund verður í menn-
ingarhúsinu Hannesarholti við
Grundarstíg í kvöld kl. 20 með Gísla
Helgasyni blokkflautuskáldi og Her-
dísi Hallvarðsdóttur bassaleikara.
Þau hafa lengi fengist við tónlist,
meðal annars með Grýlunum og
Hálft í hvoru. Með þeim verða gítar-
leikararnir Guðmundur Benedikts-
son og Hafsteinn Guðfinnsson.
Tónleikasögustund
með Gísla og Herdísi
FIMMTUDAGUR 12. MARS 72. DAGUR ÁRSINS 2020
Sími: 569 1100
Ritstjórn: ritstjorn@mbl.is Auglýsingar: augl@mbl.is
Áskrift: askrift@mbl.is mbl.is: netfrett@mbl.is
Í lausasölu 697 kr.
Áskrift 7.530 kr. Helgaráskrift 4.700 kr.
PDF á mbl.is 6.677 kr. iPad-áskrift 6.677 kr.
Birkir Bjarnason, landsliðsmaður í
knattspyrnu, er enn á Ítalíu og óvíst
er hvort eða hvenær honum verður
heimilað að fara til Íslands vegna
landsleiksins gegn Rúmeníu 26.
mars. Hann var stöðvaður í fyrra-
kvöld þegar hann var að leggja af
stað þegar læknar ítölsku A-
deildarliðanna ákváðu að leikmenn
fengju ekki að yfirgefa landið. »60
Læknar á Ítalíu stöðv-
uðu heimferð Birkis
ÍÞRÓTTIR MENNING
Söngkonan María Magnúsdóttir
kemur fram á hádegistónleikum í
Borgarbókasafninu í Grófinni í dag
kl. 12.15. Yfirskrift tónleikanna er
„Vorið og vonin í jazzperlum“ og á
efnisskránni er tónlist eftir mörg
kunn tónskáld úr heimi djass- og
söngleikjatónlistar. Með Maríu
leika Gunnar Hilmarsson á gítar og
Leifur Gunnarsson á kontrabassa.
Þau koma aftur
fram í bóka-
safninu í
Gerðubergi í
hádeginu á
morgun kl.
12.15 og í
Spönginni
á laugar-
dag kl.
13.15.
María syngur í hádeg-
inu um vorið og vonina
en baslið og fátæktin hverfi fyrir
öðru jákvæðara. „Ég minnist helst
hins góða og hef bara þekkt gott fólk.
Lundarfarið er aðalatriðið, ég var
glaðlyndur krakki og gat alltaf bjarg-
að mér út úr vandræðum,“ segir hún
og fer með afmæliskveðju til Ingi-
bjargar Lúðvíksdóttur:
Aprílperla vorsins varstu
valin af þeim best er kunni,
að vera söngur, ljóð og leikur,
lífsins krydd í tilverunni.
Augljós standa upp úr merkin,
arður þinna glæstu vona.
Þú hefur löngum vandað verkin,
verðug móðir þriggja sona.
Hreysti hefur alla tíð fylgt Guð-
rúnu. „Læknir sagði við mig að ég
hefði sérlega góða byggingu og mér
yrði aldrei misdægurt. Svo tók ég
upp á því að fá flensuna á gamals
aldri, fyrir þremur árum.“
Vinnusemin hefur verið ríkur þátt-
ur í lífi Guðrúnar en letin einn daginn
varð henni að yrkisefni:
Ekki dugar annað par
en að fara á lappirnar,
klukkan níu orðin er,
en það bannsett slór á mér.
Ótal margt í ólestri
er á þessu heimili,
húsmóðirin heldur löt
hirðir lítt um biluð föt.
Sjón er farin að gefa sig og Guðrún
segir það hafa dregið úr handavinn-
unni. „Ég saumaði mikið og prjónaði
á fjölskylduna, fletti gömlum flíkum,
jökkum og öðru, í sundur til þess að
sauma aðrar á krakkana. Gömlu flík-
urnar voru fundið fé og mörg konan
hefur bjargast á þeim.“
Guðrún hefur aldrei keyrt bíl.
„Maðurinn minn sagðist geta keyrt
mig þangað sem ég þyrfti að fara og
mig langaði ekkert til þess að keyra.“
Hún segist samt ekki hafa farið allt
sem hana hafi langað til að fara en
ekki þýði að tala um það. „Lífið hefur
verið ánægjulegt og áfallalítið miðað
við aðstæður.“
Steinþór Guðbjartsson
steinthor@mbl.is
Guðrún Valdimarsdóttir frá Teigi í
Vopnafirði er 100 ára í dag. „Árin
líða eins og dagur eftir dag,“ segir
hún, þar sem hún býr við gott atlæti
á Sólvöllum á Eyrarbakka.
Foreldrar Guðrúnar voru Guð-
finna Þorsteinsdóttir, sem orti undir
skáldanafninu Erla, og Pétur Valdi-
mar Jóhannesson.
„Ég er fædd í Brunahvammi,
gömlum torfbæ á Vopnafjarðarheiði,
annað barn af níu börnum foreldra
minna,“ segir Guðrún. Langt var á
milli bæja í heiðinni og í upphafi árs
1920 var tíð á landinu afar erfið með
miklum umhleypingum og kalsa-
veðri. „Í Brunahvammi gat norðan-
áttin orðið stríð með fannfergi á
vetrum. Upphitun í bænum var lítil
sem engin önnur en frá hlóðaeld-
húsinu og svo kalt gat verið í bæn-
um, sagði mamma mér, að jafnvel
blekið sem hún notaði til skrifta
fraus í byttunni. En þetta voru að-
stæðurnar sem fólki buðuðst í upp-
hafi síðustu aldar.“ Er Guðrún var
tveggja ára að aldri fluttist fjöl-
skyldan af heiðinni niður í dali
Vopnafjarðar.
„Eins og hrat úr hrafni“
Guðrún hefur ort töluvert, ljóð eft-
ir hana hafa birst í bókum og tímarit-
um og 2011 sendi hún frá sér ljóða-
bókina Bláklukkur. „Ég hef aldrei
gert það að atvinnu minni að yrkja,
þetta dettur bara eins og hrat úr
hrafni, eins og kellingin sagði. Þor-
steinn, eldri bróðir minn, lagði skáld-
skap fyrir sig og gaf út ljóðabækur
og flest systkini mín gátu ort.“
Hún var tvo vetur í Húsmæðra-
skólanum á Hallormsstað og að nám-
inu loknu fór hún að vinna hér og
þar. Um tvítugt flutti Guðrún suður í
atvinnuleit. Hún og Þorsteinn Sig-
urðsson trésmíðameistari byrjuðu
búskap saman í Reykjavík en fluttu
á Selfoss um miðjan fimmta áratug-
inn. Eignuðust þau fimm börn og var
Guðrún heimavinnandi meðan þau
voru að komast á legg. Síðan fór hún
út á vinnumarkaðinn og vann lengi í
eldhúsi Sjúkrahúss Suðurlands.
Guðrún er mjög minnug, kann öll
ljóð sín og mörg önnur utanbókar og
minnist æskuáranna fyrir austan.
Ekki hafi auðnum verið fyrir að fara
Blekið fraus í byttunni
 Guðrún Valdimarsdóttir frá Teigi í Vopnafirði er 100 ára
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Á Eyrarbakka Guðrún Valdimarsdóttir frá Teigi man tímana tvenna.