Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1970, Blaðsíða 6

4 ÍSLENZKAR LANDBÚNAÐARRANNSÓKNIR
var í kringum 1963 nokkuð tekið að bera
á kvörtunum neytenda um ófullnægjandi
bragð- og geymslugæði kartaflnanna. Því
var hlutföllum áburðarins breytt lítillega
árið 1963.
Til þessara breytinga lágu ýmsar rök-
serndir. Köfnunarefnið var það áburðar-
efni, sem talið var geta haft einna neikvæð-
ust áhrif á bragð- og geymslugæði. Því þótti
rétt að minnka hlutdeild þess lítils háttar
í blandaða áburðinum, og þá því fremur
sem tröllamjöl var rnikið notað til eyðing-
ar á arfa.
Enn fremur var talið óhætt að minnka
hlutdeild kaliums í áburðinunt lítillega, þar
sem íslenzkur jarðvegur hafði jafnan verið
talinn tiltölulega mjög kalíum-auðugur.
Átti þetta ekki sízt við helztu kartöflurækt-
unarsvæðin. Þá var enn fremur orðið ljóst
úr fjölmörgum grasræktartilraunum, að
jarðvegur hér á landi er yiirleitt mjög fos-
fórsnauður.
Þess vegna var talið æskilegt að auka
fosfórinnihald áburðarins nokkuð, sérstak-
lega þar sem talið var, að fosfór hefði bæt-
andi áhrif á rótarvöxt og gæti að einhverju
leyti dregið úr neikvæðum áhrifum köln-
unarefnis á þroska plantnanna og sjálfrar
kartöflunnar.
Ef til vill má segja, að þessar breytingar
á hlutföllum tilbúna áburðarins hafi nteira
verið reistar á fræðikenningum en raun-
verulegum innlendum tilraunum. Ástæðan
fyrir því er sú, að í engum tilraunum, sem
hér hafa verið gerðar varðandi áburðar-
notkun við ræktun kartaflna, hefur bein-
línis verið leitað eftir, í hvaða hlutföllum
hin einstöku áburðarefni skuli vera.
Flestar áburðartilraunir á sviði kartöflu-
ræktunarinnar liafa í fyrsta lagi beinzt að
notkun búfjáráburðar ásamt vaxandi
magni köfnunarefnis, í öðru lagi að notk-
un vaxandi magns þess blandaða áburðar,
sem hér liefur verið á boðstólum hverju
sinni og í þriðja lagi að notkun ákveðins
magns af alhliða blönduðum áburði að við-
bættum aukaskömmtum af köfnunarefni.
Aldrei virðist hins vegar hafa verið leitað
beinlínis eftir hæfilegum hlutföllum milli
aðalnæringarefnanna, þ. e. milli köfnunar-
efnis, fosfórs og kalís.
Því var það árið 1964, að hafizt var
handa um að gera áburðartilraunir við
ræktun kartaflna gagngert með það í huga
að leita eftir æskilegum hlutföllum milli
köfnunarefnis, fosfórs og kalís. Var þetta
miklu umfangsmeiri áburðartilraun en
áður hafði verið gerð hér.
Tilraunin hefur verið gerð á tveimur
stöðum, á Korpúlfsstöðum í þrjú ár og í
Þykkvabæ í fjögur ár.
LÝSING STAÐHÁTTA
Á Korpúlfsstöðum var tilraunin á svo til
sama stað öll árin. Jarðvegur þar er frekar
leirborinn og þéttur. Fjórum árum áður
en tilraunin hófst höfðu verið ristar þökur
af landinu, sem var gamalt tún, því bylt,
en staðið opið síðan.
I Þykkvabæ var tilraunin hins vegar flutt
úr stað á hverju ári, en þó alltaf verið í
hreinum og heldur grófum sandjarðvegi,
sem allsráðandi er í vesturhluta hverfisins.
Árið 1964 var tilrauninni valinn staður
á skurðbakka. Landið var þurrt, grófsend-
ið og nokkuð vikurblandað og hafði ekki
verið ræktað fyrr. Engin lífræn efni voru
í jarðveginum.
Árið 1965 var tilraunin á töluvert rakara
landi, en grófsendnu og vikurblönduðu
sem fyrr. Þarna var sæmilega gróið, og því
lítils háttar af lífrænum efnum í jarðveg-
inum.
Árið 1966 var svipað land notað undir
tilraunina, en þó miklu jafnara að öllu
leyti. Sem fyrr hafði landið ekki verið rækt-
að áður.
Árið 1967 var tilraunin hins vegar gerð
í garðlandi, sem notað hafði verið í þrjú
ár á undan. Virtist það svipað að gæðum