Skessuhorn - 03.06.2020, Blaðsíða 37

MIÐVIKUDAGUR 29. MAÍ 2019 37
Horft yfir liðið ár og litið til þess nýjaSjómannadagurinn
TRAUST OG FAGLEG ÞJÓNUSTA - ALLA LEIÐ
Rafgeymar í húsbíla og hjólhýsi
fyrir ferðalagið í sumar
Startaðu ferðasumarið
með
Bíldshöfða 12 • 110 Rvk • 577 1515 • skorri.is
Maggi segist alltaf kunna best við sig á minni bátum. „Líklega 90% af mínum
sjóferli hefur verið á trillum,“ segir hann. Hér er Maggi að veiðum á Manga á
Búðum fyrir rúmum áratug síðan. Ljósm. af.
Skarðsvík ehf.
Magnús SH 205
Óskum sjómönnum og fjölskyldum þeirra
til hamingju með sjómannadaginn
SK
ES
SU
HO
RN
2
01
5
www.hafkaup.is
Við flytjum fiskinn til þín
Þorskbitar, ferskir og frosnir
Ýsa, roð- og beinlaus
Pantanir í síma 895 5525 eða
á facebooksíðu Hafkaups
Erum með fleiri tegundir
af fiski, endilega hafið samband
samlega örmagna og ég rétt náði að
drösla honum inn í gúmmíbátinn.
Ég held að þeir hefðu báðir látist ef
ég hefði ekki farið í þennan róður.
En það var eitthvað sem sagði mér
að ég ætti að fara út þennan dag,“
segir Maggi. Báturinn sem um ræð-
ir hét Ármann og sökk út af Snæ-
fellsnesi 1990.
Beygði mastrið niður
á rekkverkið
„Svo var ég einu sinni að róa með
Finni Gærdbo, pabba Fonsa vinar
míns, á Pétri jakobi SH. Þá heyr-
ist neyðarkall í talstöðinni. Það var
bátur að sökkva bara rétt hjá okk-
ur, í kolvitlausu veðri. Við siglum
upp að honum þar sem hann er að
fara niður. Ég kalla til þeirra að þeir
verði að blása upp gúmmíbátinn og
fara í hann svo við næðum þeim. Þá
höfðu þeir bundið björgunarbát-
inn fastan með spotta og gátu ekki
losað hann,“ segir Maggi. Það end-
aði með því að ég sagði við Finn að
keyra bara á bátinn. Ég reif í mastr-
ið og beygði það niður á rekkverkið
á bátnum okkar að framan. Strák-
urinn sem var með okkur náði að
rífa mennina um borð til okkar rétt
áður en mastrið rifnaði af bátnum
og þá sökk hann um leið,“ segir
hann. Skyldi engan undra að Maggi
telji einhvern halda hlífiskildi yfir
sér. „Eftir að Ármann sökk fór ég
aftur á sjóinn með kunningja mín-
um bara örfáum dögum seinna. En
Rikki, sem var með mér, fór ekki út
fyrr en löngu síðar. Hann höndlaði
það aldrei almennilega eftir það.
Afi sagði við mig að ég ætti að fara
strax út aftur, til að ná skrekknum
úr mér. Ég gerði það, en maður
er alltaf var um sig og ekki að taka
neinar áhættur, það lærist líka bara
með reynslunni og aldrinum,“ seg-
ir Maggi. „Svo skiptir miklu máli
að hugsa vel um bátinn, hann er líf-
lína sjómannsins. Hann verður að
vera í lagi. Ekki vera að skítaredda
hlutum, heldur gera við jafnóðum
ef bilar og reyna að fyrirbyggja bil-
anir,“ bætir hann við.
Tamdi kríurnar
Til stendur að róa á Rán og Oli-
ver fram í júní, en þá kemst Maggi
í langþráð sumarfrí. „Það verður
nánast í fyrsta skiptið í minni sjó-
mannstíð sem maður tekur alvöru
sumarfrí. Þetta hefur bara verið
dagur og dagur, löng helgi hér og
þar. En núna er búið að ganga vel
og þá var ákveðið að taka frí. Bát-
urinn verður tekinn upp og yfirfar-
inn og svo förum við á makrílinn í
ágúst,“ segir Maggi og bætir því við
að hann hafi gaman af makrílveið-
unum. „Það finnst öllum þetta leið-
inlegt en mér finnst þetta skemmti-
legasti veiðiskapurinn. Maður er
með 50 pínulitla króka á slóðan-
um og fimm rúllur, lendir stundum
í því að taka fimm tonn á hálftíma,
af pínulitlum fiski,“ segir hann.
„Þó maður sé ekkert búinn að fiska
klukkan fjögur, fimm á daginn kem-
ur maður oft heim með fullan bát,
því ef maður finnur makrílinn þá
fyllist báturinn bara kviss, bæng,“
bætir hann við. Vitaskuld skemmir
það ekki ánægjuna að Magga hefur
oft gengið vel á makrílnum. Ég hef
verið að veiða með tengdasyni mín-
um, við fiskuðum 470 tonn af mak-
ríl í ágúst eitt árið, fórum allt upp í
35 tonn á dag þegar við náðum að
fylla þrisvar á einum degi. Þegar
ég var einn í þessu, ár eftir ár, var
ég yfirleitt að fiska um 110 tonn í
ágúst, bara í rólegheitunum,“ seg-
ir hann og bætir því við að á þeim
tíma hafi hann ekki notað sónar
við veiðarnar, heldur elt kríurnar.
„Ég fór bara þangað sem þær voru
að gogga, því þær éta það sama og
makríllinn. Karlarnir vildu meina
að ég hefði tamið kríurnar til að
finna makrílinn fyrir mig. Sem er
auðvitað alveg rétt hjá þeim,“ segir
Maggi og brosir.
Synt eftir lyftidufti
Maggi segist alltaf hafa verið upp-
átækjasamur og þann eiginleika
hefur hann oftar en ekki tekið
með sér á sjóinn. „Einu sinni var
ég skipstjóri á 200 tonna báti, fyr-
ir kunningja minn. Það voru tómir
guttar með mér á bátnum, þar sem
við vorum á netum undir Rauða-
sandi. Yfirleitt vorum við búnir
um hádegið og strákarnir fóru að
stökkva í sjóinn, veiða á veiðistöng
og svoleiðis. En það var einn sem
sat bara í tölvunni allan daginn.
Þarna þurfti ég að skila inn æfinga-
skýrslum og tíminn var oft nýtt-
ur til að æfa í flotgalla og svoleið-
is. En hann vildi ekki fara í flotgall-
ann. Svo einn daginn sagði ég hon-
um að ég ætlaði að baka hveitikök-
ur fyrir okkur en vantaði lyftiduft.
Hann yrði að synda í land, fara upp
á bóndabæ og fá lánað lyftiduft,“
segir Maggi. „Strákurinn æstist all-
ur upp. Við stungum skreið og fiski
inn á hann til að eiga í skiptum fyr-
ir lyftiduftið. Hann stökk út í og
synti í land. Bóndinn kom á Land
Rovernum alveg á fleygiferð niður
að sjó, hélt náttúrulega að við vær-
um strandaðir. Þar segir hann við
bóndann „Heyrðu, ég er kominn að
skipta á fiski og lyftidufti.“ Bónd-
inn sagði ekki orð heldur skrúf-
aði upp rúðuna og keyrði heim á
bæinn og drengurinn hljóp á eftir
honum. Svo kom hann aftur niður
í fjöru og við biðum eftir honum.
Það var smá brim þannig að hann
gat ekki synt út, aldan henti hon-
um alltaf upp í land aftur. En loks-
ins komst hann út til okkar aftur.
Og með lyftiduftið,“ segir Maggi
og hlær við. „Þannig að ég bakaði
hveitikökurnar fyrir strákana,“ bæt-
ir hann við.
Hrekkjótti kokkurinn
Maggi hefur orð á því að þeg-
ar hann var kokkur hafi hann haft
best tækifæri til að stríða félögun-
um. „Þá þurfti ég ekkert að vinna
á dekkinu og hafði nægan tíma til
að sprella,“ segir hann. „Einu sinni
var strákur með mér á bát, nýbyrj-
aður á sjó. Skólabróðir minn var þá
nýlega búinn með vélstjóraskólann
og var vélstjóri. Ég var búinn að
skræla kartöfluhýði í stóra skál. Ég
kallaði á strákinn, rétti honum skál-
ina og sagði honum að fara og gefa
kjölsvíninu. „Hvar er það?“ spurði
hann. „Það er kýraugað þarna aft-
ur í,“ sagði ég. Hann hljóp aftur í
með skálina og sturtaði ofan í vél-
arrúmið, allt saman yfir vélstjórann
sem kom alveg brjálaður fram í,“
segir Maggi og hlær við. „Stundum
lét ég strákana líka blóðga fiskana
í fötu, sagði þeim að ég ætlaði að
búa til blóðpönnukökur. Svo lét
maður fötuna bara hverfa en setti
rauðan matarlit út í deigið svo þær
biðu alveg eldrauðar þegar strák-
arnir komu í kaffi. Sumir alveg kol-
féllu fyrir þessu,“ segir Maggi létt-
ur í bragði að endingu.
kgk