Skessuhorn - 28.10.2020, Blaðsíða 26

12
Ég flyt í Borgar-nes haustið 1970, rétt áður en dvalar-
heimilið var opnað og ég
var ráðin þangað í vinnu,“
segir Þorgerður Þorgils-
dóttir, fyrrum starfsmaður
í Brákarhlíð. Þorgerður er
sjúkraliði og var ein þeirra
fyrstu til að starfa á heim-
ilinu. „Það var mjög gam-
an að fá að vera svona al-
veg frá upphafi. Heimilis-
fólkið kom þarna inn eitt
af öðru og maður náði að
kynnast öllum mjög vel al-
veg strax. Anna Gestsdótt-
ir var forstöðukona á þess-
um tíma og hún var svo
indæl og góð kona. Svo
kom Bessý á eftir henni og
það var náttúrulega algjör
skörungur. Hún var bara
stórkostleg manneskja og
sinnti öllum svo vel. Hún
gerði allt af líf og sál og
var einstök manneskja á
allan hátt,“ segir Þorgerð-
ur og rifjar upp hversu
hjálpsöm Bessý var. „Ég
man, þegar ég var að láta
ferma eitt af mínum börnum, kom
hún með þrjá dunka með smákök-
um og sagði að þetta væri svo gott
svona með kaffinu,“ segir hún og
hlær. „Þetta var bara Bessý í hnot-
skurn,“ bætir hún við.
Einvalalið starfsfólks
Þorgerður vann á dvalarheimilinu
í 16 ár með þremur
barneignarfríum, áður en hún
flutti til Akureyrar þar sem hún
býr í dag. „Ég fór með miklum
trega og ég hef alltaf saknað
dvalarheimilisins mikið,“ segir
hún. „Það var alveg einvalalið
starfsfólks á þessu heimili og
starfsandinn alltaf svo góður.
Það sem mér þótti í raun best
var hversu náið við unnum
saman, alveg óháð okkar störfum.
Hvort sem þú varst í eldhúsinu,
að þrífa eða eitthvað annað þá
vorum við alltaf einn hópur, þó
vissulega ynnum við hver og ein
okkar verk,“ segir Þorgerður
og bætir við að hún eigi ekkert
nema góðar minningar frá tíma
sínum á heimilinu. „Við vorum
líka duglegar að hittast fyrir utan
vinnu og gera eitthvað saman svo
það eru til alveg ótrúlega margar
góðar minningar frá þessum tíma.
Þetta var einstakur hópur,“ segir
hún.
Tók sumarfrí á heimilinu
Þorgerður segist alltaf hafa saknað
dvalarheimilisins í Borgarnesi
og eitt sumarið fyrir nokkrum
árum ákvað hún að koma í þrjár
vikur í afleysingu á heimilinu,
í eigin sumarfríi. „Það var líka
bara sumarfrí fyrir mig að koma
þarna,“ segir hún og hlær.
„Ég hef alltaf kíkt á heimilið
þegar ég stoppa í Borgarnesi
og í einni heimsókninni kíkti
ég niður í handavinnuna hjá
Möggu Sigurþórs. Bjarki kom
þarna niður og Magga segir við
hann að hafa bara samband við
mig þegar það vanti í
afleysingu og ég sagði
að það væri í góðu lagi.
Svo bara hringdi Bjarki
í mig fyrir næsta sumar
á eftir og spurði hvort
ég hefði meint þetta. Ég
hélt það nú og var mjög
spennt að koma. Þetta var
allt öðruvísi en þegar ég
var að vinna þarna fyrst.
En þetta var rosalega
skemmtilegt sumar og gott
að komast í Borgarnes
aftur og á dvalarheimilið,“
segir Þorgerður. „Þetta
heimili á svo mikið í mér.
Börnin mín hafa alltaf
kallað það elliheimilið
hennar mömmu og nú eru
barnabörnin farin að gera
það líka. Þegar við keyrum
í gegnum Borgarnes
segja þau alltaf; „þarna er
elliheimilið sem amma á.“
Ég meina það af heilum
hug að þetta var alveg
yndislegur vinnustaður,“
segir Þorgerður.
Þakklát
Í einni aðventumessu á heimilinu
ákvað Þorgerður að láta skíra
yngstu dóttur sína svo starfsfólk
og heimilisfólk gæti verið með
þeim. „Svo var haldin heljarinnar
veisla á eftir, með heimilisfólkinu
og starfsfólkinu. Við vorum
líka bara alltaf eins og ein stór
fjölskylda og ég held að það hafi
að stórum hluta verið Bessý að
þakka. Þegar fólk er í þessu af
einlægni og áhuga eins og hún
þá verða allir á svona heimili
svo nánir og andinn góður.
Bessý lét líka öllum líða vel og
gerði allt fyrir bæði starfsfólk og
heimilisfólk,“ segir Þorgerður.
„Eitt sem hún gerði alltaf var
að taka vakt af einni okkar á
aðfangadagskvöld svo þær sem
áttu lítil börn gætu verið heima
með þeim. Ég er svo innilega
þakkát fyrir tímann minn á
dvalarheimilinu í Borgarnesi,“
segir Þorgerður að endingu.
arg
Vignir Helgi Sigurþórsson hefur í rúmlega tvo áratugi starfað í Brákarhlíð sem
húsvörður og allsherjar „reddari“
á ýmsum sviðum, en áður
starfaði hann lengi í áhaldahúsi
Borgarneshrepps. Það var fyrir um
það bil tíu til tólf árum sem Vignir
tók að sér að sjá um söngstundir á
heimilinu. „Þetta var nú eiginlega
bara óvart,“ svarar Vignir spurður
hvernig það hafi komið til að hann
byrjaði með þessar söngstundir.
„Hreggviður, þáverandi meðhjálpari
í kirkjunni og Jón Björnsson
heitinn, tónlistarkennari og
orgelleikari, komu vikulega og lásu
eða sungu með íbúum í mörg ár.
Svo hættu þeir og ég tók við. Ég
var eiginlega bara dæmdur í þetta
því ég hafði spilað í hljómsveit,“
segir Vignir og hlær. Hann er með
söngstund í hverri viku með íbúum
Brákarhlíðar og segir þær stundir
alveg einstakar. „Þetta gefur mér
mikið, ekki síður en íbúunum,“
segir hann. „Það er alveg ótrúlega
magnað að sjá fólk sem er kannski
með skert minni og getur jafnvel
varla talað taka undir og syngja
gömlu lögin af þvílíkri gleði. Oft
er þetta fólk sem kannast ekkert
við lögin þegar það er spurt en svo
þegar maður byrjar að syngja tekur
það undir og man hvert orð. Þetta
kveikir svo mikla gleði hjá þeim
og það gefur mér kraft til að halda
þessu áfram,“ segir Vignir.
Fyrst og fremst
gömlu lögin
Vignir leggur mesta áherslu
á að syngja gömlu lögin með
íbúum Brákarhlíðar og segir
hann að Litla flugan og Játning
séu í mestu uppáhaldi. „Þá taka
alltaf allir undir,“ segir hann.
„Stundum tröllum við bara og
það er mjög gaman líka. Þá þarf
ekki að kunna textann og allir
geta verið með. Fyrst og fremst
snýst þetta um léttleika og þá er
gaman,“ segir hann. Auk þess að
hafa söngstundir með íbúum hefur
Vignir einnig tekið upp gítarinn
og sungið og spilað á ýmsum
viðburðum í Brákarhlíð eins og á
kaffihúsadögum. „Þá er ég kannski
í svona aðeins nýrri lögum í bland
við þetta gamla,“ segir hann. „En
gömlu lögin eru þau sem henta
íbúum heimilisins best því það eru
þau sem kveikja hjá þeim sönginn.
Ég get eiginlega ekki útskýrt hvað
það er frábært að sjá alla taka
undir,“ segir Vignir.
arg
Ég er þakklát fyrir tímann minn
á dvalarheimilinu í Borgarnesi
Þorgerður Þorgilsdóttir átti góð ár í Brákarhlíð.
Ótrúlega magnað að
sjá íbúana taka lagið
Vignir Helgi Sigurþórsson skemmtir gestum á kaffihúsi í Brákarhlíð.
Ljósm. frá síðasta kaffihúsadegi/ mm.
Til hamingju með 50 árin!
ÚTFARARÞJÓNUSTA
VESTURLANDS
www.borgutfor.is