Skólavarðan - 2017, Qupperneq 31

VOR 2017 31
viðkvæma svæði sem kjaramál eru alltaf.
Við vorum svolítið á milli tveggja elda, eins
og þið vitið, í þessu SALEK umhverfi öllu
saman. Við hjá borginni vorum að vinna að
því með kennarafélögum að hækka kennara
umfram aðra gegn því að sýna fram á
ákveðna hagræðingu þar á móti. Þess vegna
var sú hagræðing ekkert launungarmál
þegar við vorum að tala um þetta. En við
fengum engu að síður gusurnar hinum
megin frá fyrir að kennarar væru að hækka
miklu meira en aðrir. En við fengum hvergi
fram hóp sem sagði – já, kennarar voru
hækkaðir og það er gott fyrir samfélagið.“
Aukinn stuðningur
Umræðurnar stóðu í rúma klukkustund og
margt var þar nefnt. Eitt af því var aukið
álag á kennara sem meðal annars stafaði
af sífellt auknum foreldrasamskiptum.
Fyrirspurn um hvað hægt væri að gera til
að minnka það álag var beint til fram-
kvæmdastjóra Heimilis og skóla. Hrefna
sagði í því sambandi að þar hefði „Skóli án
aðgreiningar“ mikil áhrif en að ný úttekt
á skólastefnunni, og vinnuhópur sem ætti
að fara ofan í saumana á henni, vektu
bjartsýni um breytingar. „Að farið verði að
vinna að frekari lausnum og að það verði
betri stuðningur inni í skólunum. Margir
foreldrar upplifa það sem svo að það sé
ekki nægur stuðningur við börn sem þurfa
sérúrræði og að það þurfi jafnvel fleiri
sérkennara eða námsráðgjafa, eða einhvers
konar betri og markvissari stuðning sem ég
held að myndi létta álaginu af kennurum
og foreldrum til jafns. Við erum auðvitað
öll að vinna að sama markmiðinu, sem er
að koma börnunum okkar til manns,“ sagði
Hrefna.
Förum ekki leið markaðarins
Dagur B. Eggertsson benti einnig á að
menntakerfið einkenndist um of af boð-
valdsaðferðum sem ekki endurspegluðu það
traust sem kennarar þyrftu að njóta.
„Ég held að við séum að sumu leyti föst
í menntapólitík sem grasseraði alþjóðlega
fyrir 15 árum, þar sem talað er um að hið
opinbera geti aldrei gert neitt rétt. Því þurfi
að innleiða hugmyndafræði markaðarins og
mælikvarða einhverrar fyrirtækjamenningar
þar sem meginatriðið er að geta sagt skóla-
stjórum hratt upp ef þeir eru ekki að standa
sig. Og það er talað um að það sama eigi við
um kennara og ég held að við þurfum að
gera svolítið upp við þetta. Því að ef PISA
hefur sýnt okkur eitthvað alþjóðlega er það
að þau skólakerfi sem hafa hoppað á þessa
hugmyndafræði, fóru að einkavæða skóla í
stórum stíl, að staðla og stytta kennaranám
og svo framvegis, þau skólakerfi hafa verið í
frjálsu falli.“
Eins og að stýra skipi
Það er kannski ágætt að enda þetta á orðum
menntamálaráðherra sem sagði að verkefnið
sem biði væri kannski ekki óáþekkt starfi
skipstjórans:
„Ég hef staðið í þeirri stöðu að stýra
skipi, járnhólki með 15 karlpunga innan-
borðs og vélin byrjar að hiksta og það er
skítabræla. Í þeirri stöðu blasir við það
verkefni að við ætlum að komast heilir í
höfn. Þá verða allir að ganga til verka og
nýta alla þá þekkingu sem þeir búa yfir til
að drusla okkur heim. Þetta er bara ekkert
öðruvísi verkefni. Við höfum verk að vinna.
Það gengur ekki að einhver einn úr þessari
15 manna áhöfn eigi að leysa það. Við eigum
að standa saman.“
Þátttakendur í pallborðsumræð-
um á þingi KÍ. Frá vinstri; Kristján
Þór Júlíusson menntamála-
ráðherra, Dagur B. Eggertsson
borgarstjóri, Þórður Á. Hjaltested,
formaður KÍ, Hrefna Sigurjóns-
dóttir, framkvæmdastjóri Heimilis
og skóla, og Svandís Ingimundar-
dóttir, skólamálafulltrúi Sam-
bands íslenskra sveitarfélaga.
„Mjög margt í umhverfi kennslunnar, kennara
og skólastarfs einkennist af átökum og
ákveðnu vantrausti og í þessum hörðu átökum
þá tapast svolítið fljótt þessi jákvæða mynd af
áhugaverðu og skapandi starfi.“