Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1965, Síða 157

— 155 —
1965
telja, að vistun hans hér á spítalanum hafi verið bein afleiðing líkams-
árásarinnar.
Ýmis einkenni fundust hér við rannsókn, sem bentu til vefrænna breyt-
inga í heila, en voru að nokkru eða verulegu leyti horfin, er hann fór
héðan 17. nóvember eftir hálfsmánaðardvöl.
Var honum ráðlagt að leggja ekki að sér næstu tvær vikurnar.
Um það atriði, hve varanlegur sá bati sé, sem J. hefur hlotið eða
hvort ástæða sé til að óttast, að hann hafi beðið varanlegt heilsutjón af
árásinni, verður ekki annað sagt en að um þetta atriði verður ekkert
fullyrt. Talið er, að þessi sjúklingur hafi hlotið heilamar og jafnvel
höfuðkúpubrot, en afleiðingar af slíkum meiðslum koma jafnvel stund-
um í ljós eftir nokkurt árabil.
Á þessu stigi málsins verður því varla fleira um þetta sagt.“
Þriðja vottorðið er frá..........lækni í Reykjavík, sérfræðingi í
skurðlækningum, sem fylgdist með J. J-syni fyrstu mánuði eftir að
hann útskrifaðist af sjúkrahúsi, og mun hafa verið heimilislæknir
hans þann tíma. Vottorð............. [sérfræðingsins], sem er dagsett
15. jan. 1967, er svo hljóðandi:
„Vottorð fyrir J. J-son, f. 12. desember 1940, til heimilis.......
Undirritaður fylgdist með J. nokkrum sinnum, eftir að hann var út-
skrifaður af Kleppsspítalanum þ. 17. nóvember 1964.
Hann mun þá hafa verið algjörlega óvinnufær í þrjá mánuði, og
hann upplýsir nú, að næstu 3—4 mánuði þar á eftir hafi hann ein-
ungis getað unnið hálfa vinnu. Hann vann við erfiðisvinnu.
Síðan í byrjun árs 1965 og þar til í dag hefur undirritaður ekki séð
J., en hann telur, að hann hafi, síðan hann lá á Kleppsspítalanum, þjáðst
af höfuðverk lengi framan af, en höfuðverkurinn hafi þó farið minnk-
andi, og síðastliðið ár hafi hann engan höfuðverk haft. Þess í stað
hefur hann oft haft þyngslatilkenningu í höfði og jafnvel svima. Hann
telur sig vera mun þróttminni en áður og telur ennfremur. að minni
sé verra en það var. Hann kveðst ekki þola áfengi síðan og hefur
engin lyf notað.
Við skoðun í dag er ekkert óeðlilegt að sjá á J., en líklegt er, að
óþægindi þau, sem hann hefur haft, stafi af áverka þeim, sem hann
er talinn hafa fengið 2. nóv. 1964. Ekki er hægt að segja að svo stöddu,
hvort þessi einkenni hverfi með tímanum eða hvort eftir muni verða
einhver varanleg óþægindi/1
J. J-son kom til viðtals hjá undirrituðum hinn 16. ágúst 1967. Hann
skýrir frá árás á sig hinn 31. október 1964 á sama veg og fram kemur
í framlögðum málsskjölum. Man ekki nákvæmlega, hve lengi hann var
á Kleppsspítala, en kvaðst hafa verið frá starfi alveg í 3 mánuði eftir
áverkann og hafi unnið hálfa vinnu 3—4 mánuði þar á eftir.
Hann telur, að fyrstu mánuðina, eftir að hann útskrifaðist af Klepps-
spítala, hafi hann verið mjög heilsuveill, einkum hafi hann átt bágt