Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1965, Qupperneq 165

— 163 —
1965
skálans undir morguninn og var þá illa til reika. Hann segir, að ein-
manakenndin og lífsleiðinn hafi oft gripið sig áður án víns, en aldrei
náð svo sterkum tökum á sér sem þetta kvöld. Nú telur hann, að
þessar lífsleiðakenndir séu að mestu horfnar. Næst gerist það s.l.
sumar og haust, að hann fer að finna hjá sér ástríðufulla löngun að
stela bílum, þegar hann er undir áhrifum víns. Aldrei segist hann
verða var við þessa löngun án áhrifa víns. 1 hvert sinn sem hann lenti
á kendiríi, var hann nú á höttum eftir bíl, sem væri opinn eða hvort
lyklar stæðu í honum, og loks var það í september s.l., að hann stal
bíl og ók Þingvallahringinn og var þá gripinn. Hann telur sig muna
vel eftir öllu ferðalaginu, en þar er hann einn til frásagnar, svo ekki
verður vitað, hvort minni hans um það ferðalag er eins gott og hann
sjálfur heldur. Þessi löngun til þess að stela bílum hélzt svo fram eftir
hausti, en hann segist hafa barizt mjög við hana og telur nú, að henni
sé útrýmt með öllu. Þessi bílstuldur verður að teljast næsta óeðlilegur
af manni af hans gerð. Það skal einnig tekið fram, að hann átti greiðan
aðgang að bíl föður síns. Þriðja atvik, sem telja verður næsta óeðlilegt,
gerðist í júní s.l. I. var þá á skemmtiferð á skipi og hafði drukkið
nokkuð. Hann hafði verið að lesa morðsögu, og um kvöldið fannst hon-
um, að morðinginn hlyti að vera á skipinu. Þessi hugmynd var svo
lifandi og sterk, að hann fór að leita um allt skipið eða þar, sem hann
þorði að leita, í eldhúsi, búri, skápum o. s. frv. Þegar hann hafði
leitað af sér allan grun, sofnaði hann, en þó man hann mjög óljóst,
hvernig þessi grunur hvarf af honum.
Þá er röðin komin að nóttinni, sem I. fekkst við íkveikjuna, og verð-
ur margt af því, sem hér er sagt, endurtekning á skýrslu lögreglunnar,
því I. segir mér frá atburðunum mjög í samræmi við það, sem hann
sagði við yfirheyrslur. Þetta kvöld fékk hann sér nokkra sjússa heima
hjá sér, en tók svo leigubíl niður að Hótel Borg og kom þar rétt fyrir
lokun. Hann hélt, að þar væri ball, en svo var þó ekki, enda fimmtu-
dagur. Hann settist við barinn og tók þar næsta mann tali, þótt hann
þekkti hann ekki áður, ekki keypti hann vín, en bauð manni þessum
vín, ef hann hefði húsnæði til að drekka það í. Það varð úr, að þeir fóru
heim til I. og náðu þar í flösku og fóru með hana í hús á Njarðargötu,
en þar átti þessi maður heima. Þeir komust seinna í kunningsskap við
2 félaga úr næsta herbergi og fóru að drekka með þeim. Hann segist
svo að lokum hafa staðið upp til þess að fara og verið þá með fullri
rænu og ekki verulega drukkinn. Hann man það síðast, að hann stóð
við stigaopið og spurði félaga sinn, hvort hann hefði verið í frakka,
og neitaði hinn því. Eftir þetta man hann ekki neitt, sem gerðist um
nóttina, þar til lögreglan tók hann í annað sinn, utan óljósa hugmynd
að einum eða tveimur atburðum, sem seinna verður sagt frá. Hann
fullyrðir, að hann hafi verið einn, þegar hann fór úr húsinu á Njarðar-
götunni, og aldrei verið í fylgd með neinum. Þetta er þó alrangt, eins