Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1965, Qupperneq 166

1965
— 164 —
og síðar verður frá sagt. Hann man alls ekki eftir, þegar lögreglan
tók hann í fyrsta sinn þessa nótt laust eftir klukkan 3 við Útibú Lands-
bankans við Laugaveg 77, en hún ók honum niður að Hreyfli við Kalk-
ofnsveg, en þar sagðist hann mundu fá sér leigubíl heim til sín. Einn
lögregluþjónninn segir svo frá í rannsóknarskýrslunni, að honum hafi
ekki fundizt maðurinn ölvaður, en vel ferðafær. Þetta gerist eftir
klukkan 3, en klukkan 4 um nóttina er I. svo tekinn uppi á Hverfisgötu
eftir að hafa kveikt í 4um sinnum, svo augljóst er, að hann hefur farið
beina leið frá Hreyfli og að fyrsta húsinu, sem hann kveikti í hjá Trað-
arkotssundi, og er því auðvelt að rekja feril hans alla þessa umræddu
nótt. Eins og áður er sagt, man I. ekki af afskiptum lögreglunnar af
honum fyrir íkveikjuna, en hann telur sig hafa rankað eitthvað við sér
í Skuggahverfinu og að hugmynd hafi skotið upp hjá honum að kveikja
í einhverju við húshorn, man næst, að hann er kominn að kassaflekum
og finnst þá, að hann sé að taka þátt í mótmælaaðgerðum verkalýðs-
samtaka um að brenna niður óíbúðarhæf hús, og sagði eins og við sjálf-
an sig, „nú læt ég ekki stanza mig“. Hann sá sig í anda borinn um
borgina í gullstól fyrir unnin afrek. Hann telur, að þetta hafi verið
við fyrsta húsið, en ef svo er, þá er eyða á milli, eða hann slengir öllu
saman, því allt í einu sér hann mann, sem stóð í næstu dyrum. Honum
brá mjög við og hljóp upp eitthvert sund og, að því er honum fannst,
beint í flasið á lögregluþjóninum, sem handtók hann síðar. Þessi
minniseyja, sem kemur þarna fram hjá I., hlýtur að hafa gerzt á
Smiðjustíg 11, en þar fór S. G-son sem snöggvast út í dyrnar til að
vita, hvað um væri að vera, en flýtti sér inn aftur til þess að hringja
á slökkviliðið. Ég átti tal við S., og segir hann, eins og kemur fram
í rannsóknarskýrslunni, að hann hafi séð mann álengdar, en ekki vissi
hann, hvort þessi maður tók eftir honum, er hann kom út í dyrnar. ,
Hann telur þó, að vel geti svo verið. I fyrsta húsinu í Traðarkotssundi,
sem I. kveikti í hjá, mun enginn hafa orðið var við hann og hann senni-
lega ekki orðið var við neinn. Eins og kemur fram í rannsóknarskýrsl-
unni, þá hljóp 1. alls ekki í flasið á lögregluþjóninum í þetta sinn, held-
ur fór hann bak við hús að Hverfisgötu 72 og byrjaði þar að safna og
kveikja í rusli. Kom lögreglan þar að honum, og flýði hann undan,
klifraði yfir vegg og girðingar, en ekkert minni virðist vera til hjá I.
af þessum atburðum. Við handtökuna segist 1. alveg hafa rankað við
sér og man nú allt, sem skeði eftir það. I fangageymslunni hafði hann
óljósa hugmynd um eina íkveikju, og er það mjög í samræmi við það,
sem áður hefur verið sagt. Hann hafði það á tilfinningunni að hafa
gert eitthvað hræðilegt af sér, og kom honum þá til hugar, að eina
úrræðið væri að svipta sig lífi, og eru tilraunir hans til þess í rann-
sóknarskýrslunum. Hér skal svo stuttlega rakinn ferill og atferli I. um-
rædda nótt, frá því hann fer af Njarðargötunni um klukkan að ganga