Börn og menning - 01.09.2006, Síða 24

Börn og menning
22
Brynja Baldursdóttir
Sagan af undurfögru prinsessunni
og hugrakka prinsinum hennar
eftir Margréti Tryggvadóttur og Halldór Baldursson.
Þessi bók er allt öðruvísi en þær bækur sem
undirrituð hefur skoðað og ætlaðar eru
litlum börnum. Fyrst er það æði skrautleg
kápumynd þar sem háorgandi smábam og
örvæntingarfullir foreldrar prýða myndina.
Lesandinn horfir ofan í vögguna og þess
vegna er eins og barnið sé á haus. Strax
finnur lesandi efann og vantrúna vaxa í hjarta
sér og spyr sjálfan sig hvar hún sé þessi fagra
prinsessa sem titillinn gefur til kynna. En
auðvitað eru allir foreldrar stoltir af barninu
sínu og finnst sinn fugl fegurstur af öllum.
Saurblöð eru gul að lit en á titilsíðu má sjá
mynd af prinsessu með mann um öxl. Ja,
hérna, hvað á maður í vændum?
Sagan um prinsessuna og hugrakka
prinsinn er sögð á sextán opnum. Stuttur
hnitmiðaður texti Margrétar og gamansamar
og stundum groddalegar myndir Halldórs
koma sögunni örugglega til skila.
Prinsessan kemur til foreldra sinna með
storkinum og miðað við svipinn á fuglinum
er þetta gríðarlega erfið ferð og mikil byrði
og hann er sko guðslifandi feginn að losna
við hana. Sagan er fyndin, a.m.k. skelltu
nemendur undirritaðrar upp úr þegar sagan
var lesin fyrir þá um leið og myndirnar
voru sýndar. Hvað í sögunni fannst þeim
fyndið? Það er sú staðreynd að textinn segir
eitt og myndirnar allt annað. Vissulega eru
texti og myndir samstíga en textinn segir
einhvern veginn allt annað en myndirnar
sýna. Prinsessan er sögð undurfögur, stillt og
prúð, kurteis og elskuð af öllum en myndin
með þessum texta sýnir heljarinnar skass sem
hefur bitið handlegg af einum starfsmanni
hirðarinnar.
Nemendurnir hlógu mikið þegar þeir sáu
myndina af drekanum sem gætir turnsins.
Hann er óttalega ræfilslegur og með
englavængi að þeirra mati. Og þeir skemmtu
sér konunglega yfir orðaleiknum á sjöundu
opnu. Þar stendur: „En þegar á hólminn
var komið lagði enginn í það [að bjarga
prinsessunni] því drekinn ógurlegi var ekkert
lamb að leika sér við." Á myndinni sem fylgir
textanum er lamb og drekinn að spila á
spil í mestu makindum! Prinsessunni er svo
„bjargað" en ekki skal fara nánar út það til
að eyðileggja ekki spennuna fyrir lesendum!
Eins og fram hefur komið eru myndir
Halldórs bráðskemmtilegar og gætt er að
öllum smáatriðum. Til dæmis má geta þess
að aumingja maðurinn sem missir handlegg
í kjaft prinsessunnar fær hann bróderaðan
á sig aftur og kemur það í Ijós á myndum
síðar í bókinni og er hann þá með saumför á
erminni. Sem sagt, engu gleymt!
Hér er á ferðinni afar áhugaverð og
forvitnileg bók og verður gaman að sjá
hvernig viðbrögðin verða þegar hún er komin
í hendur hins fullorðna og barnið bíður
spennt í kjöltunni.
Höfundur er framhaldsskólakennari og í
ritnefnd Barna og menningar