BSRB blaðið - 01.04.1986, Blaðsíða 22

Kristján Thorlacius.
Alþingi geti varla sett lög þar sem tek-
in eru réttindi af fólki vegna stefnu
ákveðinna samtaka í kjaramálum.
„Ég tel að þetta sé mannréttinda-
skerðing. Hvorki okkar samtök né
önnur samtök launafólks geta samið
mannréttindi af öðrum þorgurum
landsins,“ sagði Kristján Thorlacius,
þegar undirritaðir ræddi þessi mál við
hann. Þó taldi hann að tæki fyrst stein-
inn úr ef Alþingi ætlaði sér að setja lög
sem gengu í sömu átt.
LENGING í SNÖRUNNI
Sérstakur kafli er í tillögunum um
hvernig eigi að leysa bráðavanda
þeirra sem nú eiga í erfiðleikum vegna
misgengisins undanfarin ár. Er ætlunin
að veita 300 milljónir til viðbótar við
þær 200 milljónir sem áður hafði verið
ákveðið að veita í þessi neyðarlán.
í umræðum á Alþingi vorið 1985
var talað um að alls skyldi afla einnar
milljónar til að leysa vanda þessa
fólks, 300 milljónir átti að lána árið
1985 og 700 milljónir árið 1986. Þessi
upphæð var svo skorin niður í 200
milljónir en nú munu lífeyrissjóðimir
koma með 300 milljónirtil viðbótar.
Sigtúnshópurinn svokallaði hefur
lagt áherslu á að raunhæf lausn fáist á
þessu vandamáli, að misgengið verði
leiðrétt með þeinum aðgerðum t.d.
með endurgreiðslum í gegnum skatta-
kerfið. Þá leggur hópurinn áherslu á
að þeir sem lent hafa í misgenginu síð-
ustu ár geti gengið inn í nýja húsnæðis-
kerfið, en samkvæmt tillögum Al-
þýðusambandsins og atvinnurekenda
er slíkt ekki með inn í myndinni.
Sigtúnshópurinn vill líka að allir
þeir sem misst hafa íbúðir sínar á síð-
ustu árum vegna misgengisins fái full
lán hjá Húsnæðisstofnun eins og um
Ögmundur Jónasson.
fyrstu kaup væri að ræða. Þá gerir hóp-
urinn kröfu um að raunvextir af lán-
unum lækki og verði ekki hærri en 2%.
Undirritaður hafði samband við Ög-
mund Jónasson, fréttamann, til að for-
vitnast um afstöðu hópsins til þessara
tillagna. Ögmundur taldi að það væri
enn einu sinni verið að lengja í snör-
unni og hér væri bara um að ræða
áframhald á þeim aðgerðum sem ráða-
menn hafa verið að gera.
„Ef þeir hefðu gert eins vel við okk-
ur og Bensumboðið þá hefðum við
orðið nokkuð ánægð. Þeir veittu Bens-
kaupendum skattaafslátt upp á 300
þúsund krónur á hvern bíl. Ef við
hefðum fengið svipaða greiðslu fyrir
hverja fjölskyldu sem staðið hefur í
húsnæðiskaupum, þá hefðum við mátt
vel við una.
Það sem nú er gert er einfaldlega að
auka eina ferðina enn viðbótarlán til
þeirra sem komnir eru á heljarþröm.
Þetta hefur verið gert síðustu árin með
reglulegu millibili eða alltaf þegar
fólkið hefur látið svo hressilega frá sér
heyra að ekki hefur verið komist hjá
því að gera eitthvað. Viðbótarlánin
hafa vissulega hjálpað fólki til þess að
komast úr vanskilum um stundarsakir,
en síðan hefur sótt í sama horfið og
sagan hefur margendurtekið sig.
Ástæðan er einföld, lánin eru orðin of
há miðað við greiðslugetu.
Þetta á að sjálfsögðu fyrst og fremst
við þá launamenn sem vinna sam-
kvæmt kauptaxta. Þess vegna höfum
við líka alltaf sagt að ekki megi nota
þessi mál sem skiptimynt í samning-
um um kaupið, því þá yrði sú hætta
jafnan fyrir hendi að þær ráðstafanir
sem gripið yrði til yrðu á kostnað
kauptaxtans, eða með öðrum orðum,
að frá hendi atvinnurekenda og ríkis-
valds yrði það skilyrði sett fyrir hvers-
kyns ráðstöfunum, að kaupið hækkaði
ekki.
Við megum aldrei gleyma því að
misgengið varð einmitt til þegar kaup-
taxtarnir fóru að standa í stað miðað
við annað verðlag.
Það sem mér finnst ónotalegast í
sambandi við þessar ráðstafanir eru
fagnaðarlætin og húrrahrópin,' sem
borist hafa úr sölum Alþingis og
beggja vegna samningaborðsins. Mað-
ur spyr hversvegna þarf að hugsa
svona smátt fyrirhönd þess fólks sem
allir eru sammála um að hafi verið
beitt órétti. Manni verður ennfremur
spum, hvernig getur það gerst, að einn
forsætisráðherra geti talað um stór-
pólitísk mistök, sem verði að leiðrétta
og að heil ríkisstjórn taki í sama streng
með beinum eða óbeinum hætti, að
heil stjórnarandstaða taki höndum
saman og krefjist leiðréttingar á mis-
genginu, að leiðarahöfundar allra
dagblaða landsins taki undir þessar
kröfur og síðan sé allt svikið.
Hvernig getur þetta gerst og það
meira að segja undir húrrahrópum.
Menn eru nú með miklar æfingar í
sambandi við bílverð og annað til að
koma vísitölunni niður og þá ekki síst
lánskjaravísitölunni. Þetta kostar að
sjálfsögðu mörg hundruð milljónir en í
þessu sambandi má ekki gleyma því að
á lánskjaravísitöluna má hafa áhrif
með öðrum hætti en í gegnum Bens-
umboðið. Það má breyta henni með
einum blekpenna í fjármálaráðuneyt-
inu. Það er nú allt sem til þarf auk vilj-
ans að sjálfsögðu," sagði Ögmundur
Jónasson.
BÚSETIOG VERKAMANNA-
BÚSTAÐIR
í húsnæðispakkanum er ekki stafur
um húsnæðissamvinnufélög og búseta-
formið. Hinsvegar er kafli um verka-
mannabústaði og á að auka fé til Bygg-
ingarsjóðs verkamanna um 200 mill-
jónir á árinu. Á að hækka lánshlutfall-
ið úr 80% í 85% og veita þeim sem
eiga í erfiðleikum með útborgunina
sérstök lán til tveggja ára.
„Það má segja að verkalýðshreyfing-
in hafi siglt fram úr sér með verka-
mannabústaðakerfið, því að í raun eru
íbúðir í verkamannabústöðum orðnar
það dýrar að það borgar sig engan veg-
inn að fjárfesta í þeim,“ sagði einn við-
mælandi greinarhöfundar og bætti því
svo við, að allur kaflinn um félagslegt
húsnæði væri hálf kauðslega unninn.
Nú er það vitað að meirihluti al-
þingismanna er hlynntur því að Bú-
setakerfið verði haft sem valkostur í
húsnæðiskerfinu, en þar sem ákveðin
öfl innan Sjálftæðisflokksins mega
ekki heyra minnst á Búseta án þess að
22 BSRB-blaöið