BSRB blaðið - 01.04.1986, Blaðsíða 60

„....reyndist þá sendingin koma frá húsi Sjálfstæðisflokksins við Háaleitisbraut 1." (Úr skýrslu Radíó-
eftirlits landsímans, 4.10. 1984).
Fljólt kom á
daglnn með
hvaða hœltl þetta
skyldi gert. Séð
yrði til þess að
Ríkisútvarpinu yrði
haldið lokuðu í
verkfalllnu og
þannig skapaður
jarðvegur fyrir
ólöglegan
útvarpsrekstur,
eða þann anga
„mannréttinda-
baráttu sem er
haflnn yfir lítil -
slgldan orðhengils-
hátt um lögbrot,
rétt ríkislns til
einhvers sem það
getur ekki staðið
undir“, eins og
Ellert B. Schram
komst að orði við
hlustendur sína.
skoðuð. Fyrstu þrjá daga októbermán-
aðar — þá daga sem kæran í garð
starfsmanna ríkisútvarpsins nær til —
var haldið uppi nákvæmlega sömu
þjónustu og sjálft ríkisvaldið hafði lagt
til að yrði í verkfallinu. Með öðrum
orðum, farið var í einu og öllu eftir
úrskurði opinberra aðila í þessu efni.
Þegar af þessari ástæðu má draga þá
ályktun að það var ekki vegna
óábyrgrar lokunar útvarps og sjón-
varps að ákveðið var að stofna til
málaferla.
Það var ekki heldur vegna meintra
ólöglegra verkfallsaðgerða starfs-
manna Ríkisútvarpsins að ákveðið var
að draga þá fyrir dómstóla. Ef svo
hefði verið hefði að sjálfsögðu átt að
láta hið sama ganga yfir þúsundir ann-
arra.
HÉR FÆDDUST
ÚTVARPSMÁLIN
Það sem hér var að gerast má hverju
barni vera augljóst: í fæðingu voru út-
varpsmálin. Þar gekk allt út á það að
gera starfsmenn Ríkisútvarpsins að
eins konar skiptimynt í hagsmunabar-
áttu aðstandenda hinna ólöglegu út-
varpsstöðva. Þessa aðila hafði útvarps-
stjóri kært fyrir brot á útvarpslögum,
en þeir svarað fyrir sig með því að
krefjast þess að starfsmenn Ríkisút-
varpsins yrðu sóttir til saka. í bréfi eig-
enda og ritstjóra DV til ríkissaksókn-
ara er það harðlega gagnrýnt, að út-
varpsstjóri hafi ekki beitt starfsmenn
ríkisútvarpsins „aga“, en í þess stað
beint spjótum sínum að þeim aðilum
sem á „þessum örlagatímum hafi tekið
að sér að veita almenningi þá þjónustu
sem ríkisvaldinu hafi reynst um megn
að tryggja." Með öðrum orðum, reynt
er að réttlæta ólöglega útvarpsstarf-
semi í ljósi verkfallsaðgerða í Ríkisút-
varpinu og koma allri sök yfir á þá sem
þar áttu hlut að máli.
í verkfallinu var því stundum hreyft
að með því að leggja niður vinnu
hefðu starfsmenn Ríkisútvarpsins auð-
veldað frjálshyggjumönnum áróðurs-
stríðið og töldu sumir að þetta myndi
án efa flýta fyrir afnámi einkaréttar
Ríkisútvarpsins. Þetta létu starfsmenn
Ríkisútvarpsins sér hins vegar í léttu
rúmi liggja, enda voru í þeirra hópi
deildar meiningar um framtíð útvarps-
rekstrar á Islandi. Með aðgerðum sín-
um voru menn ekki að taka afstöðu til
þessa heldur einfaldlega að taka þátt í
lýðræðislegri réttindabaráttu. Þeir
voru ásamt þúsundum annarra ríkis-
starfsmanna að mótmæla valdanf $iu
ráðamanna. í þessu tilviki var þa5 al-
gert aukaatriði hver starfsvettvangur
þeirra var: Útvarp eða sjónvarp, skóla-
stofa eða Þjóðleikhús. Mótmælin áttu
að sjálfsögðu ekkert skylt við löglegan
eða ólöglegan útvarpsrekstur.
. . . STOFNANIR SAMFÉFAGSINS
Það kom hins vegar mörgum á óvart
hve fúslega sumar stofnanir samfélags-
ins tóku þátt í áróðursstríði fijáls-
hyggjumanna og beinum aðgerðum
þeim til aðstoðar, svo sem í útvarps-
ráði og í menntamálaráðuneyti. Ragn-
hildur Helgadóttir menntamálaráð-
herra varð æf þegar hún frétti að út-
varpsstjóri hefði kært stöðvamar
ólöglegu og í lok verkfallsins mun hún
hafa beitt sér fyrir því í ríkisstjóminni
að aðgerðimar fyrstu þrjá daga októþer
yrðu ekki inni í almennu uppgjöri eftir
60 BSRB-blaöið