Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.05.1946, Qupperneq 38

32
Tafla VI. Árangur af sáðtímatilraun 1921—1926 í Reykjavík. Dönnesbygg.
Uppskera kg af hektara Rannsóknirnar á korninu
1. sáðtið 1. mai 2. sáðtið 10. maí 3. sáðtíð 15.—20. mai 1. sáðtið 2. sáðtið 3. sáðtíð
A r u U S s e c hc C3 s c £ *> 2 •O^ d bC C3 U O U ÖC — 2 -c •q’* Só c = M 2 hc •q-
í- u, •2 u o •'éð ‘2 - o hC « QC •ö — o hc Íy & •o o QC 2 “c
« « O c. S > S > O & 2 > E > o S. S’? a "
1923 )) » » )) » )) 90.5 32.0 )) 36.0 24.0 )) )) )) ))
1924 2470 6040 2380 5000 2600 5740 92.5 37.4 55.0 85.0 35.2 53.0 74.5 33.9 53.0
1925 1500 4000 1070 5000 1070 5000 90.0 )) )) 85.0 » » 78.0 )) ))
1926 2200 4140 1900 4400 1370 4970 85.0 )) » 85.7 )) )) 80.7 )) »
Meðallal í 3 ár 2057 4727 1750 4800 1680 5237 89.5 34.7 55.0 72.9 29.6 53.0 73.4 33.9 53.0
tíina verða gerð i'yllri skil við tilsvarandi tilraunir á Sámsstöðum,
verður ekki rætl um þetta til hlýtar hér. Það, sein þessar tilraunir
sýndu var, að með því að sá byggi snemma vors, náði það betri þroska
en við að draga sáningu fram eftir vori; en af því leiddi það, að upp-
skeran varð mest í korni fyrir 1. sáðtíð og svo minnkandi eftir því sem
sáning var dregin. (Sjá þó 2. og 3. sáðtíð 1925, sem báðar gefa nákvæm-
lega jafn mikla kornuppskeru.) Þetta kemur og greinilega fram í korn-
þvngdinni þau 2 ár, sem hún var mæld. Grómagnið er líka alltaf mest
l’yrir 1. sáðtíð, en lækkar, eins og kornþyngdin eftir því, sem síðar er
sáð. Að grómaghið verður ávallt lægst fyrir síðustu sáðtið stafar af því,
að hyggið hefur eltki náð nægilegum þroska til þess að þola næturfrost
eða kuldatíð. Næturfrost hafa skaðvænni áhrif á linþroskað korn en
vel þroskað. Korn 1. sáðtíðar nær fremur að safna mjölvi sinu yfir
heitustu mánuði ársins en hitt, er verður að nota síðustu daga ágústs
og fyrri hluta september til mjölvissöfunarinnar, en svo er einmitt
farið með það, sein síðast er sáð. Hektolitirþyngdin var aðeins ákveðin
1924. Varð hún mun lægri, en á norsku bvggi sömu tegundar. Kemur
])að eflaust af því, að þetta islenzka bygg var lengra en erlent, ekki
eins vel fágað (körnet) og jafnvel ekki eins fastbyggður kjarninn. Svo
vel var það þurrt, að það geymdist ágætlega til næsta vors. Uppskeran
er að meðtali, eins og' tafla VI sýnir, mest fyrir 1. sáðtíð og' bezt að
gæðum, er því ekki einungis uppskerumunurinn í kg af ha er hér kemur
til greina, heldur það að kornið eftir snemmsáið bygg er verðmætara Lil
allra nota. Við þær athuganir, sem gerðar voru á sáðtíðunum, kom
]>að í Ijós, að t. d. vorið 1924 var sáð i 1. sáðtíð í mjög klakabundna
jörð, og virtist það ekki gera bygginu neitt verulega til. Fyrsta sáðtíð
reyndist þá bezt að korngæðum, þótt uppskerumagnið væri örlítið minna
en íyrir 3. sáðtíð. Nokkur brögð voru að því í frostum þeim, sem alltaf
voru annað veifið fyrri hluta maí það vor, að 1. sáðtíðarplöntur sködd-
uðust, þó náði kornið sér vel, en varð örlítið gisnara en þar, sem sáð