Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.05.1946, Qupperneq 75

69
Tafla XXa. Sáðaðferðatilraunir með Dönnesbygg á Sámsstöðum árin 1930—1936.
Sprettutími, hitamagn og úrkoma fyrir .'5 aðf. 1. aðferð, breiðsáð 2. aðferð, raðsáð 3. aðferð, sáð á kamba
Á r Sprettutími, dagar u fcc c « DC 0 5 g S S £ w —< x/l Xi Úrkoma, mm Grómagn, pct 1000 korn j vega Grómagn, pct 1000 korn vega, g Grómagn, pct 1000 korn vega, g
1930 )) » » » » » » » »
1931 119 1226 227.5 56.0 29.8 35.0 25.3 56 0 31.0
1932 » » » » » » » » »
1933 123 1376 432.1 86.6 32.1 82.0 32.2 88.0 32.7
1934 110 1225 234.4 96.0 33.4 100.0 33.9 99.0 34.6
1935 129 1305 329.2 94.6 26.6 90.0 25.0 88.0 22.2
1936 117 1255 277.6 38.0 32.8 70.0 33.5 76.0 32.5
Meðaltal 120 1277 300.2 74.2 30.9 75.4 30.0 81.4 30.6
1. Sáðaðferðir.
Frá 1930 til 1936 voru gerðar tilraunir með 3 mismunandi sáð-
aðferðir. 1) Breiðsáð, 2) sáð með sáðvél. 12 cm bil milli raða og 3) dreif-
sáð á uppplægða kamba um 20 cm háa. Útsæðismagn var 180 kg Dönnes-
bygg á ha. Reitastærð 2X10 = 20 m2 og samreitir 3. í tilraunirnar er
sáð frá 16.—21 maí öll árin. Rannsóknir á kornþyngd og grómagni
hafa aðeins verið gerðar í 5 ár. Kornþyngd er misjöfn eftir árum, skiptir
hér mestu hvernig viðrar síðari hluta vaxtartímans, og eins er með gró-
magnið. Það er lágt 1931 og 1936. Hin árin 3 er grómagnið ágætt og
það meir að segja haustið 1935, þó kornþyngdin sé þá aðeins 22—26 gr.
Skal nú vikið að hinum einstöku árum. Sumarið 1930 gefur breið-
sáð mesta uppskeru í korni og hálmi, en 2) og 3) mun minni uppskeru.
Stafar þetta nokkuð af kornfalli og er því samanburðurinn ekki öruggur.
1931 gefur raðsáð mesta uppskeru og er þá allgott samræmi í tilrauninni
og einnig árin 1932, ’33 og ’35, en 1934 og ’36 varð nokkurt kornfok í
1) og 2) reitum, er gerir tilraunirnar þá nokkuð óábyggilegar þessi
2 ár og svo 1. árið. Það virðist vera einna bezt að raðsá, ef þurrkasamt
er fyrstu 2—3 vikurnar eftir sáningu, eins og var vorin 1931, ’32, ’33
og ’35, en einmitt þessi 4 ár virðist vera allgott Samræmi i tilraunun-
urn. Meðaltal jiessara 'i ára sýnir, að raðsáð gefur 7.6% meira korn
cn breiðsáð, og 8% meiri hálm. Aftur á móti gefur sáð á kamba minni
kornuppskeru en breiðsáð á flatan akur, en 5% meiri hálm. Meðaltal
allra áranna 7, víkur lítið frá meðalniðurstöðum fjögurra ára meðaltalsins
eins og tafla XX b ber með sér. Yfirleitt hefur kornið úr raðsáðu reit-
unum ekki verið útlitsbetra né þyngra en úr breiðsáðu reitunum.
Kornið úr nr. 3 reitum hefur jafnan verið misjafnara. Má því telja,
að breiðsáning, ef hún er vel framkvæmd, geti verið því sem næst eins