Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.05.1946, Qupperneq 80

74
lilið er á uppskeruna hin einstöku ár má segja, að árangurinn sé ágæt-
ur. Fyrsta árið gefur 1) minnsta uppskeru og bendir það til þess, að bú-
fjáráburður komi verr að notum í nýbrotinni jörð en þeirri, sem er farin
að rotna og' mvldast, því hin 4 árin er munurinn á kornuppskeru injög
litill, þó tilbúni áburðurinn hafi vinninginn, einkum hvað háhnuppskeru
snertir. Að vísu má ætla að einhver eftirverkun sé eftir 1. árs kornrækt
með tilbúnum áburði, og komi jiess vegna búfjáráburður betur að notum
en fyrsta árið, en þetta er jafnt fyrir alla liði tilraunarinnar, því for-
ræktun er söm fyrir alla áburðarskammtana. Sprettutimi var hafður
jafn fyrir alla 3 liði tilraunarinnar. Við athugun kom í Ijós, þegar
kornið var skorið, að hrossataðsreitirnir voru ekki alveg eins vel þrosk-
aðir og þeir, sem tóman tilbúinn áburð fengu, en hér munaði þó litlu,
eins og kornþyngdin ber vott um.
Á grómagni er enginn teljandi munur, það er svo að segja eins í öllum
liðum tilraunarinnar þau 4 ár, sem það var rannsakað.
1928 leggst kornið ekki á reitunum, enda þurrviðrasöm tíð mestan
hluta sumars, en hin árin öll liggur kornið æði mikið og allt 1929. Bendir
þetta til þess, að köfnunarefnið hafi verið helzt til mikið, á jafn frjóum
jarðvegi, en eigi að síður nær byggið góðum þroslca og gefur mikla upp-
skeru. Að kornið leggst ekki meira i legu 2 siðustu árin, kemur af því,
að þá er tilraunin á mýri, sem ekki var vel framræst, og efnaupptaka
því ekki eins ör og þar, sem jörð hefði verið þurrari. Þó tilraunin sýni
ekki hvað mikið fæst af korni og hálmi fyrir hvern áburðarskammt,
miðað við áburðarlaust, þá gefur hún þó luigmynd um, að vel má nota
hrossatað til framleiðslu á byggi, og sá áburðarskammtur virðist gefa
lítið eftir ríflegum skammti af tilbúnum áburði.
Ef gert er upp, hvort hér hali verið borið eins mikið á og uppskeran
tók úr jarðveginum að meðaltali, þá er það svo að ætla má, eftir erlend-
um efnagreiningum á korni og' hálmi, að í tilbúna áburðinum hafi kalí
verið rúmlega það, sem uppskeran tók að meðaltali, fosforsýra helmingi
meiri í áburði en uppskeru, en köfnunarefni 20—30 kg minna áborið en
uppskeran tók. Viðkomandi búfjáráburðinum er þetta töluvert á annan
veg. Þar hefur uppskeran ekki tekið meir en % af því, sem reiknað er að
hafi verið í 20 smálestum hrossataðs af köfnunarefni. Fosforsýran er
um það bil helmingi meira en reiknuð þörf og kalí Vz meiri en reiknuð
þörf uppskerunnar. Fyrsta ár tilraunarinnar hefur köfnunarefnið ekki
verið of mikið, vegna þess að þá er hún á nýplægðu landi. Hin árin 4
virðist köfnunarefnið vera of mikið og lýsir það sér í því, að þá liggur
kornið allt meira og minna. Hefur því of mikið verið borið á af því, þar
sem urn forræktaðh niyfdna jörð er að ræða.
Þessi tilraun bendir til þess, að á 1.—3. ára forrækt niegi komast af
með minni tilbúninn og búfjáráburð til byggræktar, og — einkum hvað
tilbúinn áburð snertir — minna köfnunarefni. Hún bendir einnig til
þess, að hrossatað er vel nothæft við byggframleiðslu, ef tilbúinn
áburður er ekki til.