Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.05.1946, Qupperneq 91

vegna þess að kartöflur voru ræktaðar árið á undan korninu, og kemur
þetta ljóslega fram í hálmuppskerunni.
Sprettutíminn var 138 dagar og varð lengri vegna þess hvað kornið
Jagðist mikið.
Eigi að síður liefur dreifingartími saltpétursins haft töluverð áhrif
á kornþyngd og uppskeru. Athyglisvert er það, hvað vöxtur kornsins er
háður dreifingartímanuni, keinur þetta fyrst fram í því hvenær kornið
liyrjar að skríða, og munar hér hvorki meira né minna en 9 dögum hvað
síðar skríður eftir síðustu dreifingu en þá fyrstu. Hefur þetta mikil
áhrif á það, hvenær kornið nær þeirn þroska, er sumarið og önnur skil-
yrði skapa því i hvert skipti. Kornið er að vísu skorið á saina tíma, 30.
september fyrir alla dreifingartíma, en við athugun á reitunum voru
síðustu 2 dreifingartímarnir siðast þroskaðir og hálmur og korn grænna
frain eftir sumri en hinna tveggja fyrstu, og kornið þroskaðist þar
aldrei eins vel. Má því drnga þá álijktun nf þessum athugunnm, að
bezt sé, ef köfnunarefnisáburöur er borinn á bggg eða hafra, sem eiga að
þroskast, að dreifa honum um eða rétt eftir sáningn, og alls ekki síðar
en um það legti, sem kornið er að koma upp, venjulega 10—16 dögum
eftir sáningu. Notkun á blönduðum áburði bendir einmitt í sömii átt.
Með því að bera allan áburð á uin leið og sáð er, fá korntegundirnar
straks skilyrði til að nota sér áburðarefni til vaxtar þegar spíran brýzt
lit úr fræinu og fer að lifa sjálfstæðu vaxtalífi á jörðinni, þá þarf að
vera búið að fá kímplöntunni þann mat, sem hún á að vaxa af, að svo
iniklu lej'ti sem þörf er að bera á í það og það skiptið. Eftir erlendum
rannsóknum þarf t. d. bygg' að fá köfnunarefnið sem fyrst eftir sáningu,
vegna þess að á fyrstu 3—5 vaxtarvikunum tekur byggplantan til sín
40—50% af því köfnunarefni, sem hún þarf til fulls þroska. Þessar at-
huganir og tilraunir benda nokkuð ákveðið á að líku máli gegni hér í
þessu efni.
Það hefur nú verið sagt frá niðurstöðum þeirra tilrauna, sem gerðar
hafa verið með áburð til kornræktar. Eru þær, eins og áður er getið,
gerðar á landi, sem hefur verið nýræktarland, venjulega eftir 1 eða 2
ára forrækt með byggi, og vegna þess hefur áburður verið hafður ríf-
Jegri en ef um margræktað akurlendi hefði verið að ræða. Tilraunir
þessar eru því ekki miðaðar við ákveðið sáðskipti, sem hnígur að því
takmarki m. a. að fá sem notadrýgst frjósemdarástand og beztan sáð-
beð fyrir kornið, jiegar að þvi kemur í sáðskiptinu, en þann veg er
sáðskipti háttað þar, sem akuryrkja er komin í fastar skorður.
Við starfsemina hér á Sámsstöðum hefur reynzt vel, á nýplægðri tún-
jörð, að hafa sáðskipti þannig:
1. ár hafra,
2. —- kartöflur,
3. — hafra eða bygg',
4. —- grænfóður með belgjurtum,
5. — bygg