Heilsuvernd - 01.04.1946, Qupperneq 44

42
HEILSUVERND
smyrsl, böð, ljóslækningar o. fI., sem ég hafði haft nægi-
lega reynslu af.
Þrátt fyrir þetta vildi ég gera eina tilraun enn og
lagði leið mína til St. Görans sjúkrahússins í Stokk-
hólmi. Þar skýrði ég frá öllum þeim ráðum, sem við
mig höfðu verið reynd — og fékk nýjan lyfseðil! I þetta
sinn var það stór flaska, og í henni var vökvi, sem vín-
andalykt var af, og eitthvert hvítt duft. Með þessu átti
ég að þvo útbrotin kvölds og morgna, og halda því áfram,
þar til þau hurfu! Ég spurði hvort ég mætti baða mig
í söltu vatni og fékk það svar, að því réði ég sjálfur.
Ég þvoði mér upp úr meðalinu og beið átekta. En ut-
brotin gerðu hvorki að hatna né versna.
Vorið 1934 keypti ég af tilviljun eitt hefti af timarit-
inu „Frisksport“ og svo hvert heftið' af öðru. Þar var
haldið fram nýjum lifsskoðunum og sjónarmiðum, sem
komu mér fyrir sjónir sem hreinasti fagnaðarboðskap-
ur. Ég sneri bakinu við borgarlífinu, og næstu tvö árin
ferðaðist ég mikið, einn míns liðs, fótgangandi með bak-
pokann um öxl, um fjöll og dali, skóga og sléttur. En
ég losnaði ekki við úthrotin. Þau minnkuðu heldur síð-
ari hluta sumars, eins og vant var, en ágerðust svo aftur
að vetrinum. Vegna þeirra var mér fyrirmunað að gariga
í íþróttafélög og taka þátt í íþróttaiðkunum þeirra. Ég
gat átt á hættu að fæla alla burt.
Arið 1935 fór ég til eins sérfræðingsins enn i Stokk-
hólmi, og hann gaf mér þau skynsamlegustu ráð, sem
ég hafði haft af að segja. Hann ráðlagði mér engin
meðul, heldur sagði mér að drekka mikið vatn, baða
mig oft og vera í sólböðum og hafa mikla hreyfingu.
Ég held jafnvel, að hann hafi eitthvað minnst á græn-
meti. En það ráð lét ég fara inn um annað eyrað og út
um hitt. Enginn þeirra mörgu sérfræðinga, sem ég
hafði leilað til, liöfðu minnst cinu orði á mataræðið,