Heilsuvernd - 01.04.1946, Side 47

HEILSUVERND
45
laus, og á lienni sáust engin ör. Ég þakkaði dr. Jönsson
og blessaði hann i hljóði. Hversvegna hafði enginn iæknir
haft vit á að nota þessa aðferð fyrr, í staðinn fyrir öll
smyrslin. Hún var að vísu kvalafull, en hún gerði sitt
gagn.
Ég flýtti mér heim, steig á bifhjól mitt og ók nokkrar
mílur í nóvemberþokunni. En þar fór ég illa að ráði
minu, því að upp úr þeirri ferð hafði ég ekki annað en
það alversta kvef, sem ég hafði nokkru sinni fengið.
Ég hafði ekki verið varaður við því, hve viðkvæm nýja
liúðin mín var. Ég lá með liita í þrjár vikur. En eigi að'
síður var ég ánægður með lífið og hafði í hyggju að
senda dr. Jönsson áletraðan bikar í þakkarskyni fvrir
lækninguna. En það áform varð að engu. Því að einn
morgun er ég vaknaði, klæjaði mig einkennilega í bak
og brjóst. Ég fletti upp skvrtunni og ætlaði ekki að
trúa mínum eigin augum. Gegnum nýju og fallegu húð-
ina voru hin gamalkunnu útbrot að gægjast fram á ný.
Þau komu innan að og átu sig gegnum húðina, mgnd-
uðu bólur, sem fglltust með blóði og greftri — nákvæm-
lega eins og áður.
Og nú er komið að merkilegasta þætti sögu minnar.
Sumarið 1936 birti „Frisksport“ greinaflokk um lieil-
brigðismál eftir Are Waerland. Ég las þessar greinar
upp aftur og aftur, þangað lil ég kunni þær utan að,
Og hinn 17. nóvember 1936 voru hin miklu tímamót
í lífi mínu. Þá lagði ég af stað fótgangandi áleiðis til
Alassio í ítalíu, þar sem Are Waerland bjó. í bakpok-
anum bafði ég hvíta léreftspoka, fyllta hveitihýði, skorn-
um hafragrjónum, rúsínum, kartöflum og gulrótum;
ennfremur dálítið suðuáhald, skaftpott o. f 1., samtals
15 kg. Og i vasanum hafði ég vegabréf til útlanda.
Ég fór á fætur kl. 8 á hverjum morgni og drakk þá
hálfan lítra af volgu vatni, sykurlausu, en blönduðu
safa úr einni sítrónu. Kl. 9 borðaði ég krúska með grá-