Strandapósturinn - 01.06.1968, Qupperneq 13

BRYNJÓLFUR SÆMUNDSSON:
Strandaannáll 1967
Fréttabrot úr Strandasýslu frá árinu 1967
Tíðarfar:
Tíðarfar á árinu 1967 var yfirleitt heldur óhagstætt. Um
áramót 1966—67 var ríkjandi norðanátt og jörð öll í klaka-
böndum. Hélzt svo fram á útmánuði, en þá tók nokkuð að leysa
og var úr því hagsnöp fyrir beitarpening. Varð veturinn því gjaf-
felldur og bætti ekki úr skák, að bændur voru margir vanbúnir að
mæta hörðum vetri. Vorbati kom seint og sauðburður fór allur
fram á húsi. Urðu margir bændur, einkum norðan til í sýslunni,
að gefa lambám inni þar til vika var liðin af júnímánuði. Fén-
aður gekk þó vel fram-
Klaki fór seint úr jörð, og hófust því vorverk seint. Frostnætur
komu um Jónsmessu. Tún voru víða stórkalin eftir veturinn og
varð því alger grasbrestur hjá mörgum bændum, auk þess að flest-
ir urðu fyrir nokkru uppskerutjóni. Sláttur gat ekki hafizt fyrr en
um miðjan júlímánuð, en þá voru tún enn i)la sprottin, þó að
nokkuð rættist úr því síðar þar sem ókalið var. Heyskapartíð var
heldur hagstæð og varð því nýting heyja yfirleitt góð, þó að þau
væru lítil að vöxtum. Mikið var keypt af heyjum úr öðrum héruð-
um, en auk þess voru kjarnfóðurkaup óvenjulega mikil. Sem að
líkum lætur getur þetta ásamt lækkandi verði á afurðum og hækk-
un á rekstrarvörum haft ófyrirsjáanlegar afleiðingar fyrir hag
margra efnaminni bænda.
Uppskera garðávaxta var í rýrara lagi.
Vetur gekk óvenju snemma í garð. Snemma í október snjóaði í
sjó og leysti þann snjó seint norðan til í sýslunni. Vegasamband
við Arneshrepp rofnaði alveg vegna snjóa um miðjan október.
Fénaður kom óvenju snemma á hús, og fádæma svellalög síðari
hluta nóvember og í desember ollu því, að meira gekk á heyforða
11