Strandapósturinn - 01.06.1976, Qupperneq 70

Kirkjan
Sunnan við Goðdalsá, gegnt bænum í Goðdal, er svokallað
„Hraun“. Það liggur milli Húsahjalla og Ófæruhillu. Norðan til
í hrauninu er klettur allmikill, sem kallaður er „Hestur“. Talið
var, að þessi klettur væri kirkja huldufólks og ætti fólk leið þar
hjá, fór það að öllu hljóðlega, því enginn vildi misbjóða huldu-
fólkinu með óþarfa hávaða eða ástæðulausu gaspri. Sögn er um
það, að fólk er eitt sinn bjó í Goðdal hafi heyrt kirkjuklukkna-
hringingu þaðan, og heyrði það allt heimilisfólkið, svo um mis-
heyrn var ekki að ræða.
Svartagil
Sú var gömul sögn, að 20 menn ættu að farast í Svartagili, en
það er vestast af þremur giljum er falla í Goðdalsá. Hin eru
Hestakleifagil og Gimbragil. Svartagil rennur í djúpu gljúfri
með þverhníptum hamraveggjum og er geigvænlegt á að líta.
Þessi gljúfur liggja þvert á leið þeirra, er fara yfir Trékyllisheiði
upp frá Kúvíkum. Því var það, ef menn lentu í stórhríð og
náttmyrkri á þessari leið, að ferðin gat endað í Svartagili, en
þaðan slapp enginn lifandi. Sagt er, að vitað sé um 18 menn, sem
þar hafi látið líf sitt. Samkvæmt því ættu tveir að vera eftir og
vonandi verða þeir ekki fleiri en 18, því nú eru niður lagðar ferðir
yfir Trékyllisheiði, a.m.k. að vetrarlagi, þar sem bílvegur er
kominn norður í Árneshrepp, og þarna eiga varla aðrir leið um
nú orðið en gangnamenn á haustin.
Talið var, að alloft yrði vart við svipi þessara manna, er fórust
í Svartagili, sérstaklega á undan vondum veðrum. Var það helst,
að barið var að dyrum og stundum svo áþreifanlega að hurðir
brotnuðu.
Einn þeirra, sem fórust í Svartagili, hét Ari. Lík hans rak upp á
eyri skammt neðan við bæinn í Goðdal. Þar er allgott vað á ánni,
og heitir það síðan „Aravað“.
Lömbin.
Það var eitt sinn seint á hausti, nýfallinn snjór var á jörðu og
vel sporrækt. Þá sáu heimamenn í Goðdal tvö lömb í fjallinu og
68