Strandapósturinn - 01.06.1976, Qupperneq 86

Jóhannes Jónsson:
A6 kasa
og þurrka
hákarl
Að sjálfsögðu eru margar aðferðir við að kasa hákarl og má
segja um það, að sinn er siður í landi hverju. Sumir grafa hann í
malarkamba, aðrir kasa hann í kössum eða tunnum o.s.frv.
Hér á eftir fer lýsing á því hvernig hákarl var verkaður á
æskuheimili mínu, en hákarl þaðan þótti sérstaklega vel verk-
aður og mjög eftirsóttur.
Þegar hákarl var kasaður, var valin klettagjóta u.þ.b. 2X3
metrar og þar sem hallaði vel frá, svo vökvinn úr hákarlinum
gæti runnið óhindrað burtu. Þessi klettagjóta gat verið ýmist lítil
eða stór. Ef um lítið magn af hákarli var að ræða var hún minni,
en stærri þegar mikið var fyrirliggjandi. Þó var talið verra að
hafa hákarlskasir mjög stórar. I fyrsta lagi þótti óhentugra að
hafa þær stórar vegna umkösunar, sem var venjulega ígripaverk,
þegar frí var frá öðrum störfum, og var þá hægt að taka fyrir eina
kös í einu. Þar sem mikið veiddist af hákarli voru þessarar kasir
því allmargar.
Annað, sem orsakaði það, að kasir voru ekki hafðar stórar, var
blásýruvökvinn, sem pressaðist úr hákarlinum við kösunina.
Væri kösin stór var meiri hætta á, að skál eða lægð myndaðist í
84
i