Strandapósturinn - 01.06.1976, Page 101

í sambandi við frásögn Guðbjargar frá Broddanesi, má vekja
athygb á því hve hún er orðvör í endurminningum sínum og fer
mjúkum höndum um samtíðarmenn sína, meðal annars um
greind og góðmennsku allra, sem hún nafngreinir. Þess vegna
sagði Andrés í Þrúðardal við hana, eftir að fyrsta bók hennar
„Minningar" kom út. „Skelfing ert þú lánsöm Guðbjörg mín, að
hafa aldrei þekkt nema svona gott fólk.u
Einhverntíma barst sú frétt norður á Strandir, að Tómas
víðförli væri dauður og hefði hann drukknað í á einni, sem nú er
ekki vitað hver átti að hafa verið. Þegar Sigurður Bjarnason frétti
lát hans, orti hann eftirfarandi eftirmæli um Tómas.
Dauður er himna hrússi
hann Tómas Guðmundsson.
Veraldar vanur stússi
vantaði sjaldan kvon.
Drukknaði drengur snjalli
drap sig í á hann gat.
Eftirsjá er í kalli
einn var minn kamerat.
Nú reyndist dánarfregn Tómasar ekki á rökum byggð, og er
Tómas nokkru seinna kom norður á Strandir, frétti hann eftir-
mælavísu Sigurðar og svaraði henni með eftirfarandi vísu.
Leirburðar lebru dallur
laggbrotinn hvolfir hér.
Sigurður, orðinn allur,
aurpakinn Bjarnar ver.
Andinn hans ekki gnátti
til œðri heima gá,
harmprunginn hírast mátti
holdsleifum sínum hjá.
J-J■
99