Strandapósturinn - 01.06.1976, Síða 108

Knstín Ragna Árnadóttir:
Sjóferð
Að morgni hins 30. janúar 1941 var allgott veður, svo flestir
bátar reru þennan morgun. Afli var yfirleitt góður um þær
mundir og fiskverð gott. Mun það hafa átt nokkurn þátt í því
hversu fast menn sóttu sjóinn, þó hávetur væri og allra veðra
von.
Annars voru sjóróðrar stundaðir yfirleitt mjög fast og oft af
meira kappi en forsjá, er stafaði af því hve lífsbaráttan var hörð
og aldrei mátti sleppa tækifæri til að draga björg í bú.
Ég átti þá heima í Árneshreppi á Ströndum, en þar hagar svo
víða til út til nesja, að vel sér til skipaferða og heiman frá mér sást
mjög vel til allra báta, er sóttu róðra út á Húnaflóann vestan-
verðan. Einnig sást mjög vel til veðurs og komu því veðrabreyt-
ingar ekki að óvörum þeim er þar bjuggu.
Þennan vetur reru tveir elstu bræður mínir úr Kaldbaksvík
nokkurn tíma. Pabbi gat einhverra hluta vegna ekki farið að
heiman og fékk því annan mann í sinn stað. Gekk svo fram um
hríð að ekkert bar til tíðinda.
Um morguninn áðurnefndan dag 30. janúar, þegar risið var
úr rekkju, sáum við marga báta á leið út flóann til miða, en svæði
það er bátarnir sóttu á, var frá Byrgisvíkurpolli og allt út í
Miðflóadýpi.
Þennan morgun var logn en kominn mikill hafsjór, svo allir
boðar voru farnir að brjóta. Við yngri systkinin spurðum pabba
hvort hann héldi, að bræður okkar hefðu róið um morguninn, en
hann taldi ekki líkur til þess, því að norðan áhlaupsveður væri i
aðsigi, og sagðist hann ekki skilja þá sjómenn, er ekki sneru nú
þegar við og leituðu lands áður en veðrið skylli á. Mamma hafði
106