Strandapósturinn - 01.06.1976, Síða 121

„Víst hef ég gert það, kona“. Hún gellur við: „O, það tel ég ekki
— einu sinni með bláreiptaglsendanum.“
Af börnum Guðmundar var Jón (f. 1842, d. 16. okt. 1915)
mönnum i minni sveit hugstæðastur. Á honum þótti sannast,
þótt vanddæmt sé jafnan um slíkt, að sitt hvað er gæfa og
gervileiki. Má þetta til sanns vegar færa, ef átt er við það, sem
venja er að nefna veraldargengi. En mér finnst æviferill hans
bera framar öllu því ótvírætt vitni, hve blásnauðum manni með
þunga ómegð var torvelt, þrátt fyrir mikið líkamlegt og andlegt
atgervi, að rétta hag sinn á þessum tíma í harðbýlasta hluta
landsins. Jón var í hærra meðallagi, vel vaxinn, bar sig vel og
þótti hið mesta glæsimenni. Allt lék i höndum hans, hverjum
manni var hann verklagnari og afburða sjómaður. Hann var
hvers manns hugljúfi, skapléttur á ytra borði, skemmtinn í við-
ræðum. Hann var góðum vitsmunum gæddur, ákaflega bók-
hneigður, síleitandi fróðleiks og las allt, nýtt og gamalt, sem
hann náði í. Um hann myndi nú sagt, að hann hefði lent á
„rangri hillu í iífinu“. Hann átti ávallt þess einan kost að búa á
örreitiskotum og niðurníddum og var því jafnan mjög fátækur.
All-lengi bjó hann að Bjarnarnesi i Grunnavíkurhreppi, kvænt-
ist ekkju með sex börn, Kristjönu Vagnsdóttur frá Dynjanda.
Þau áttu ekki börn saman, skildu eftir margra ára sambúð, og
munu þá börn hennar hafa verið komin upp eða orðin sjálf-
bjarga. Seinna kvæntist Jón Sigrúnu (d. 1946, 72 ára)
Guðmundsdóttur Sæmundssonar Björnssonar Hjálmarssonar
prests i Tröllatungu Þorsteinssonar. Sigrún var vel gefin dugn-
aðarkona og var hjónaband þeirra Jóns hið bezta. Eignuðust þau
9 börn og komust 5 þeirra upp. Þau hjón áttu sífellt i fátæktar-
basli. Þau bjuggu nokkur ár í Drápuhlið í Helgafellssveit,
kostalausri jörð. Voru öll hús fallin eða komin að falli, þegar Jón
kom þangað og varð hann að byggja allt upp að nýju. Síðan
fluttist hann vestur aftur, var 1—2 ár í Skálavik, en fór þaðan að
Hrafnsfjarðareyri, mjög lélegri jörð. Bjó Jón þar til dauðadags.
Hann er grafinn i Furufirði. Kona hans fluttist til Isafjarðar og
lifði mann sinn mörg ár. Leið henni vel á ísafirði.
119