Bjarmi - 01.04.2021, Page 9

bjarmi | apríl 2021 | 9
1 Sjá nánar grein eftir Janet Sewell um fyrirhugaða ráðstefnu. Greinarnar eru aðgengilegar á lausanne.org.
2 Julia Doxat-Purser starfar hjá Evrópuskrifstofu Evangelical Alliance, fulltrúi félagsstjórnmála og hefur umsjón með málum er lúta að trúfrelsi.
3 Nola Leach er framkvæmdastjóri CARE, kristinna samtaka sem leitast við að tala sannleika í hinu opinbera rými. Hún þekkir vel til lagasetninga og eðli bresks samfélags.
4 Nye var áður ráðgjafi ríkisstjórnar Bretlands og þekkir vel valdakerfi þar í landi og í Evrópu.
5 Víða í Sálmunum og m.a. í Jesaja 58 er talað um baráttu gegn órétti sem sanna tilbeiðslu.
6 Filippíbréfið 2.15.
7 1. Pétursbréf 3.15-16.
8 Michael Mutzner er Svisslendingur og Frakki með doktorspróf í alþjóðasamskiptum. Vann 10 ár fyrir EA í Sviss en hóf nýverið störf hjá Christian Public Affairs, kristin
málsvarasamtök og einnig er hann fulltrúi WEA hjá SÞ í Genf.
9 World Evangelical Alliance
10 Matt 16.24 og Jóh. 15.20.
11 Post. 4.12.
eru hvert öðru háð. Við getum ekki barist
fyrir trúfrelsi og skeytt ekkert um önnur
réttindi. Ef yfirvöld fara ekki að lögum,
dómstólar eru ekki óháðir, ef jafnræði
er ekki tryggt öllum, ef tjáningarfrelsi er
heft, þá verður heldur ekkert trúfrelsi. Við
getum því aldrei einangrað trúfrelsið eða
metið mannréttindi út frá því einu. Ef við
viljum mannkyni gott, sem vonandi er
reyndin, keppum við eftir því að verja öll
mannréttindi.
Eins megum við ekki rugla saman því
sem við væntum frá ríkinu og því sem
við væntum frá kirkjunni. Við væntum
þess að ríkið tryggi frelsi þar sem allir,
þar á meðal kristnir menn, njóta sömu
réttinda og frelsis. Við sjáum fyrir okkur
ríki sem ástundar réttlæti, berst gegn
spillingu, tryggir frelsi, jafnvel óvinsælum
minnihlutahópum og að engir borgarar
séu annars flokks. Hlutverk kirkjunnar
er að efla Guðs ríki, vitna um kærleika
hans í verki og í sannleika og boða
fagnaðarerindið og grunngildi þess, sem
er einmitt auðveldast að gera í hinu frjálsa
samfélagi. Ríkið ber ekki ábyrgð á að efla
Guðs ríki þó víða hafi kristnir menn haft
mótandi áhrif á lög og gildi þjóðarinnar
og stofnana hennar. Engu að síður er
sérhvert mannlegt samfélag samansett úr
fjölmenningu á sviði trúarinnar og skylda
okkar sem kristinna manna er að vera trú í
að verja þetta frelsi fyrir alla, hvort sem við
tilheyrum minni- eða meirihluta.
AÐ VERA SPÁMANNLEG RÖDD
Að lokum bendir Munstner á köllun okkar
til að vera spámannleg rödd og forðast
fórnarlambshugsun. Margar rannsóknir
sýna að kristnir menn eru tölfræðilega
ofsóttasti hópur manna á heimsvísu og
þessi tilhneiging fer vaxandi. Þessi veruleiki
er áskorun og ákall til fyrirbænar fyrir hinni
ofsóttu kirkju, að styðja hana og gerast
málsvarar fórnarlambanna og berjast fyrir
frelsi þeirra. En með því fylgir hættan að
þróa með sér hugsunarhátt fórnarlambsins.
Sú hugsun mætir okkur ekki á
síðum Nýja testamentisins. Andspænis
ofsóknum og eftir að hafa verið barðir
með prikum fögnuðu postularnir yfir
því að vera metnir þess verðir að þola
svívirðingar vegna nafns Jesú (Post 5.41).
Ef við metum heiminn og deilur hans
aðeins út frá sjónarhorni ofsókna á hendur
kristnum mönnum eða sem árekstur
menningarheima og trúarbragða hættir
okkur til að misskilja flóknari veruleika
og málsvörn okkar verður ekki næg né
viturleg. Ef við notum fjálglega hugtak
eins og „þjóðamorð/útrýming kristinna“
um deilur þar sem aðrir kraftar og þættir
eru að verki eða þar sem „þjóðarmorð“ er
of sterkt, jafnvel þar sem mikill harmleikur
á sér stað, mun heimurinn ekki taka okkur
alvarlega. Slík hugtakanotkun er að stytta
sér leið og einfalda veruleikann þar sem
rót vandans er flóknari og á sér fjölda
skýringa.
Í stað þess að falla fyrir þeirri freistingu
að fara í fórnarlambshugsunina eða einfalda
flókinn veruleika, eru viðbrögð okkar við
ofsóknum tækifæri til að sinna spámannlegri
köllun og segja sannleikann í visku. Við getum
farið í samræður við þau yfirvöld sem um
ræðir og boðið þeim, ákveðið en af virðingu,
ýmist á opinberum vettvangi eða óforlegum,
að breyta stefnu og að virða réttlæti og
mannréttindi þess fólks sem þau bera
ábyrgð á. Spámannleg málsvörn er einnig
kristinn vitnisburður í takt við fagnaðarerindið
og kærleika Guðs til allrar sköpunar sinnar.
AÐ LOKUM
Þjáning vegna trúar okkar á ekki að koma
okkur á óvart. Jesús kallaði lærisveina sína
til að taka upp kross sinn og bjó þá undir
þjáningu og mótlæti.10 Í þeim aðstæðum
erum við sem viljum fylgja honum hvött til
að ástunda bæn og kærleika. Við eigum að
minnast trúsystkina okkar sem líða vegna
trúar sinnar, biðja fyrir þeim, tala máli þeirra
og boða fagnaðarerindið öllum mönnum.
Ekki er hjálpræðið í neinum öðrum en Jesú
og ekkert annað nafn er okkur gefið um víða
veröld sem getur frelsað.11