Bjarmi

Volume

Bjarmi - 01.04.2021, Page 43

Bjarmi - 01.04.2021, Page 43
nokkuð áhrifaríkan hátt. Auglýst hafði verið að Guðrún Jónsdóttir mundi tala á samkomu hjá KFUK í Hafnarfirði tiltekið kvöld en föðurnafnið hafði misritast og átti að vera Lárusdóttir. En Guðrún Lárusdóttir, sem þá var formaður KFUK í Reykjavík, komst ekki á staðinn vegna ófyrirsjáanlegra atvika. Það sem varð miðpunktur samkomunnar þetta kvöld var það sem fólk kallaði skírn Guðrúnar í heilögum anda. Hér gefum við Salbjörgu orðið: „Skyndilega fellur andinn yfir Guðrúnu og hún fer að lofa Guð hárri raustu í söng og lofgjörð. Krafturinn og dýrð Guðs var þvílík að líkja mátti við frásagnir Ritningarinnar úr Opinberunarbókinni. Þessi kröftugi, unaðslegi ómur af vörum hennar hljómaði í mætti dýrðar Guðs og virtist eins og tónar lofgjörðarinnar skyllu á vegginn og síðan til baka fram og aftur í nokkurn tíma.“ Undir þessum náðarkrafti dýrðar Drottins var Guðrún skírð (helguð) til þeirrar þjónustu að biðja fyrir sjúkum og útlista Guðs orð í nafni Drottins Jesú Krists.4 Hópurinn í Hafnarfirði sem myndast hafði í kringum Sigurð hélt áfram að hittast að heimili Einars Einarssonar og konu hans. Nú var það Guðrún sem útlistaði Orðið og bað fyrir sjúkum. Kraftaverkin gerðust eitt af öðru og margur ílengdist í samfélaginu eftir að hafa læknast af alvarlegum sjúkdómum og öðlast sérstaka blessun í trúnni á Jesú Krist. Margt af þessu fólki varð dýrmætir stólpar í samfélaginu og bundust sterkum böndum í einingu trúarinnar, út frá boðun Guðrúnar.4 Þess ber þó að geta að þessi hópur var ekki sérstakur söfnuður eða trúfélag heldur tilheyrðu flestir innan hans þjóðkirkjunni og sú hefð hélst áfram þó trúaráherslur væru ólíkar á sumum sviðum. STARFIÐ Eins og sagt var frá hér að framan hófst þessi þjónusta árið 1935. Samkvæmt aldarhættinum var það ekki til siðs að kona prédikaði og kenndi Guðs orð. Einkum reyndist það þyrnir í augum þeirra, sem fóru í fylkingarbrjósti vakningarinnar, sem borist hafði til landsins. Fullyrt var að slíkt væri í andstöðu við Ritninguna. Þjónusta og starf þeirra Guðrúnar og Salbjargar mætti því nokkurri andstöðu, af þessum orsökum. Upp í hugann koma margar frásagnir í Ritningunni af útvalningu Guðs. Hvernig ríkjandi hefðir urðu að lúta í lægra haldi fyrir vali Hans og hve andlegum og veraldlegum ráðamönnum þess tíma var sú útvalning bæði ráðgáta og þyrnir í augum. Árið 1943 bættist við samkomuhald að Grettisgötu 43 í Reykjavík en það var þakklát móðir sem opnaði heimili sitt fyrir þjónustunni og þar var oftast fullt út úr dyrum. Sonur þessarar móður hafði átt á hættu að missa annan fótinn vegna ólæknandi sárs en fyrir bæn Guðrúnar hélt hann fætinum. Frásögur sjónarvotta báru að beinflísar hefðu gengið út úr fæti drengsins eftir fyrirbæn Guðrúnar4. HÖRGSHLÍÐ 12 Þann 28. apríl 1959 úthlutaði borgarstjórinn í Reykjavík sjóði til byggingar samkomusalar í Reykjavík til boðunar fagnaðarerindis Jesú Krists og Sigríði Ottósdóttir, Hörgshlíð 12, lóð að Hörgshlíð 12. Undir samninginn skrifar fyrir hönd sjóðsins Vilborg Björnsdóttir formaður hans. Sjóður þessi var stofnaður til minningar um Kristján Ó Sveinsson múrara sem síðast bjó í Hörgshlíð 12 og lagði manna mest til byggingar hússins. Stofnendur sjóðsins voru börn hans, þau Sveinborg Kristjánsdóttir, Ingólfur Kristjánsson, Þórdís Kristjánsdóttir og Sigurður Kristjánsson. Stofnfé sjóðsins var 13.448 krónur. Tilgangur sjóðsins var að standa undir rekstri samkomuhússins Hörgshlíð 12 Reykjavík, með vöxtum af stofnfé og gjafafé sem bærist en höfuðstólinn Samfélagið í Hörgshlíð gaf út tímaritið Fagnaðarboða í 45 ár til ársins 1992. mátti ekki rýra. Samkomuhald hefur verið í húsinu óslitið frá þessum tíma. En þrátt fyrir nýjan samkomusal í Reykjavík héldu samkomurnar í Hafnarfirði þó áfram um margra áratuga skeið. En starfið var þó svo sannarlega ekki bundið við stað né stund því fréttir af kraftaverkunum bárust víða og daga sem nætur voru þær Guðrún og Salbjörg tilbúnar til að svara beiðnum og biðja fyrir þeim sem hringdu. Sömuleiðis var heimili þeirra að Hverfisgötu 6b í Hafnarfirði alltaf opið allan sólarhringinn, þar sem tekið var á móti fólki sem leitaði til þeirra í neyð. Salbjörg arfleiddi Kristniboðs sambandið að húsi sínu, Hverfisgötu 6b í Hafnarfirði, og var húsið selt til að standa straum af kostnaði við boðunarstarfið. Ég lýk greininni með stuttri frásögu af þrem konum sem störfuðu náið með Guðrúnu og Salbjörgu. Ég tel þær upp í aldursröð. KRISTÍN HANNESDÓTTIR FRÁ STÓRU-SANDVÍK (12. JÚLÍ 1899-17. MAÍ 1992) Kristín kynntist fyrst starfi og bænum Guðrúnar þegar maðurinn hennar veiktist af erfiðum sjúkdómi og bar hún vitni um hvernig Drottinn hafði heyrt undursamlegar fyrirbænir Guðrúnar og líknað honum í þjáningum hans. Eftir að Kristín varð ekkja sótti hún samkomur bæði í Hafnarfirði og Hörgshlíð. En þar var hún um árabil, virk í þjónustunni ásamt Margréti tengdadóttur sinni. En Kristín hafði bænir og fyrirbænir á undan prédikun. Einnig

x

Bjarmi

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Bjarmi
https://timarit.is/publication/379

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.