Strandapósturinn - 01.06.1996, Page 80

mikilvægi þess að varðveita frelsi þjóðarinnar. Þá skýrði hann
grundvallaratriði lýðræðisþjóðskipulags og hvernig okkar þjóðfé-
lag væri upp byggt. Eg hef grun um að of mikið hafi verið slakað á
þessari mikilvægu námsgrein hin síðari ár, en það gæti haft
örlagaríkar afleiðingar. Jón Guðnason kenndi íslensku. Tókst
honum með Ijúfmennsku sinni að glæða tímana lífi og léttleika.
Oft rak ég mig á það, og þá sérstaklega í þessum íslenskutímum að
ég stóð höllum fæti með mína sex mánaða barnafræðslu. Mál-
fræði hafði ég nánast ekki séð og var þar að auki skelfilega seinn
að skrifa. Því þurfti ég oft að horfa upp á hraksmánarlegar
staðreyndir eins og þegar við vorum að skrifa stíl og kennarinn
las: „Fyrr rná nú skrifa skakkt en að skrifa eitt g í staðinn fyrir tvö
k.“ Síðan stendur mér þessi setning æ fyrir hugskotssjónum.
Eins og fyrr er getið bar skólagöngu mína að með skjótum
hætti. Af þeim sökum reyndist erfitt að útvega skólasveininum
hentugan fatnað og annað það er skólagöngu tilheyrir.
Fátt var hægt að fá í verslunum á Hólmavík nema helst einhver
efni og þó í litlu úrvali. Móðir mín hafði líka nóg annað að gera í
sláturstíðinni en að sitja við sauma. Var því ákveðið að panta fyrir
mig föt úr Reykjavík.
Sjálfblekung átti ég ekki og þeir fengust ekki á Hólmavík, en þó
var notkun þeirra sem óðast að breiðast út. En ég átti ágæta
pennastöng og fjaðrapenna í hana ásamt forláta blekbyttu. Með
þessi verkfæri hélt ég svo til náms haustið 1939 og er skemmst frá
því að segja að ég notaði þau allan veturinn. Skal ég þó viður-
kenna að ég hafði alltaf nokkra skömrn á þeim, sem kom til af því
að allir í bekknum voru kornnir með þessa nýtísku-sjálfblekunga.
I skólanum var vísir að ritfangaverslun og þangað lagði ég leið
rnína einn daginn og var þá að hugsa um að fjárfesta í sjálfblek-
ungi. Urvalið var tveir pennar, mjög mismunandi dýrir. Ég átti
enga peninga, hafði fengið skólastjóranum þá alla þegar ég kom
og vissi að þeir rnyndu þó ekki duga fyrir skólagjöldunum, en ég
hafði leyfi til að láta skrifa þarna nauðsynlegustu ritföng. Ég bað
nú afgreiðslumanninn að lofa mér að prófa ódýra pennann. Ég
fann strax að hann var mjög feitur og vildi jafnvel leka þegar
maður stoppaði. Ég prófaði ekki þann dýra, hann kostaði 30 klst.
78