Strandapósturinn - 01.06.1996, Qupperneq 89

Matthildur Sverrisdóttir:
Björn Björnsson á Klúku
Matthildur Sverrisdóttir skráði eftir
frásögn ömmu sinnar,
Guðrúnar Finnbogadóttur,
sonardóttur Björns.
Afí minn fæddist í Tröllatungu við Steingrímsfjörð, 8. ágúst
1809, sonur séra Björns Hjálmarssonar prests þar. I Tröllatungu
ólst hann upp í stórum systkinahópi og var hann næstyngstur.
Ungur lærði hann bókband af föður sínum og stundaði það í
hjáverkum. Fyrst fékk hann að binda inn á föstudögum og fékk
aura fyrir það sjálfur og voru það fyrstu inntektir hans. Hann var
samhaldssamur og græddist honum smátt og smátt aurar, sem
hann svo geymdi. Einnig fékk hann afurðir af kindum sem hann
átti. Þegar hann sá að ungir menn í sveitinni áttu ekkert til að vera
í nema prjónaföt er þeir komu til messu, kenndi hann í brjósti um
þá. Þá var hann búinn að koma sér upp þrennum fötum. I bestu
fötunum var hann við messugjörðir og svo lánaði hann venjulega
kunningjum sínurn hin tvenn. Á þessum árum voru prestssetrin
oftast menningarstöð sveitanna. Kom þangað fyrst margt sem
sveitafólkið hafði aldrei séð eins og til dæmis eldspýturnar. Séra
Björn, faðir afa míns, hafði fengið sunnan úr Reykjavík eld-
spýtnahylki. Sýndi hann oft gestum hvernig væri hægt að kveikja
ljós án þess að blása í glóðirnar í eldhúsinu. Eldspýturnar gengu
því upp og varð hann að fá annað hylki. Svo fór þetta að verða
víðar og þótti mikil bót að. Nú þurfti ekki að hlaupa á bæi í hverju
veðri sem var til að sækja eld. Klukkur voru ekki til á bæjum þá.
Séra Björn keypti átta daga verk, sem kallað var; stór klukka sem
87