Strandapósturinn - 01.06.1996, Page 103

var tilnefnt og vildi Guðni alls ekki greiða mismuninn. Og út af
þessum aurum þráttuðu þeir allt til kvölds. Hvorugur vildi láta sig
að því er sagt var. Hvor hafði að lokum sitt fram fylgir ekki
sögunni. Fimmeyringurinn var að vísu meira virði þá en hann er
nú og því hefur þeim ekki verið sama hvoru megin hryggjar hann
lá en lítil upphæð var hann nú samt og langt í frá stælunnar virði.
Þeir áttu báðir bara svo erfitt með að láta af sínu. „Rétt skal vera
rétt“, heyrðist gamli maðurinn tauta um leið og Guðni gekk út úr
höndluninni heim á leið. En ekki varð þessi deila gömlu mönnun-
um að vinslitum. Þeir voru alla tíð hinir mestu mátar og höfðu
ánægju af því að ræðast við um hin ólíklegustu málefni, báðir
fróðir um flest það er þeir leiddu í tal er fundum þeirra bar
saman.
Sjöunda maí Í923 gerði aftaka norðan áhlaup um alla Vestfirði
og leituðu fiskiskip þá vars hvar sem það var að finna. Fimm
þessara skipa náðu með naumindum inn á s.k. Hafnarlag í Horn-
vík og rak fjögur þeirra á land er mest gekk á, bólfærin héldu
þeim ekki. Eitt þessara skipa brotnaði í spón um leið og það nam
við land, tvö komust óskemmd upp í sandfjöruna sem þarna er og
sátu þar föst uns þau voru dregin á flot eftir óveðrið, en fjórða
skipið rak svo að landi mun austar á sandinum og utan við
hafnarsvæðið, veltist þar urn í lengri tíma áður en mannbjörg
tókst og af því fórst einn maður, sá fyrsti er reyndi að fara með
línu í land. Skip þetta hét Róbert og brotnaði hann niður þarna í
sandinum. Það tók hann mörg ár að hverfa með öllu, svo miklu
öflugri hefur hann verið en hinn sem hrundi sarnan urn leið og
hann nam við sandfjöruna. Hin skipin hétu Björninn, Kristjana
og Sigurfari og sá síðastnefndi hefur ekki átt mikið eftir þegar
þetta skeði. Það hefur verið rnikil reynsla fyrir heimamenn að
þurfa að horfa á skipin hrekjast þarna úti fyrir og geta ekkert
aðhafst þeim til bjargar fyrr en brimið bar þau að landi, en þá var
mönnunum líka hjúkrað eftir föngurn, fluttir heirn til bæjar,
klæddir í þurr föt og þeir sem verst voru á sig komnir háttaðir
ofan í rúm. Betúel og börn hans hafa staðið í ströngu þann
daginn og ekki mun sá gamli hafa látið sitt eftír liggja þó tekinn
væri að eldast. Það mun hafa orðið þröngt í bæjarhúsunum þegar
101