Strandapósturinn - 01.06.1996, Blaðsíða 119

Guðmundur G. Jónsson,
Munaðarnesi:
Harður á
köflum
Það er annar apríl 1979, klukkan er tvö eftir hádegi. Vélbátur-
inn Gissur hvíti ÍS er að leggja frá bryggju á ísafirði. Ferðinni er
heitið norður yfir Djúp, inn í Hrafnfjörð. Ætlunin er að fara
fótgangandi þaðan yfir í Furufjörð og allar götur að Munaðarnesi
í Árneshreppi. Samúel bróðir minn búsettur í Hafnarfirði, Birgir
sonur minn 16 ára og undirritaður ætluðum að ganga þessa leið.
Við Samúel höfðum lengi gengið með það í maganum að fara
þessa leið að vetrarlagi. Þó gerðum við okkur grein fyrir að það
gæti orðið erfitt ef við yrðum óheppnir með veður og gangfæri.
Snjólétt hafði verið sem af var vetri. Þegar til Isafjarðar kom gerði
norðan stórhríð, og stóð hún í tvo daga og fennti mikið. Vorum
við því hræddir um að gangfæri hefði versnað á Ströndunum.
Isfirðingarnir kölluðu veður þetta biskupsbyl. Biskupinn var þá
staddur á ísafirði. En þrátt fyrir slæmar horfur, vorum við
ákveðnir að leggja á Strandirnar. Ágætur frændi okkar, Guð-
mundur Guðjónsson, af kunnugum kallaður þari, flutti okkur á
bát sínurn Gissuri hvíta eins og áður sagði. Eftir þrjá og hálfan
klukkutíma stöndum við í fjörunni í Hrafnfírði og virðum fyrir
okkur umhverfið. Ekki er það nú aðlaðandi, allt er á kafi í snjó.
Dimmt er yfir, sést aðeins upp í hlíðarnar. Við horfum á eftir
117