Strandapósturinn - 01.06.1996, Qupperneq 123

í Reykjarfjörð var gott að koma. Þar var allt til reiðu, góð
eldavél, nægur eldiviður, nóg af sængum og öðru til að sofa við.
Áttum við þar góða nótt. Klukkan sex morguninn eftir fórum við
á stjá, stirðir og nokkuð fótsárir. Þennan dag var ætlunin að fara
að Dröngum. Frá Reykjarfirði að Dröngum er venjulega farið
með sjónum fyrir Sigluvíkurnup, yfir Geirhólm, fyrir Skjalda-
bjarnarvík og kringum Bjarnarfjörð. Þessi leið er farin á sex til
átta klukkutímum í góðu færi. Þá er líka hægt að fara yfir Fossár-
dalsheiði og er þá komið ofan í botn Bjarnarfjarðar eða svo til.
Við töldum að fjöruna yrði mjög slæmt að fara þar sem ísinn lá
alls staðar upp að landinu og snjóinn hafði skafið af honum. Eiirs
mátti búast við að heiðin yrði erfið. En það var þó styttri leið og
ákváðum við að fara hana. Mikill snjór var frarn úr firðinum og
upp á heiðina. En þegar á háheiðina kom lagaðist gangfærið og
var sæmilegt á köflum. Ffeiðin er sögð rúmir þrjúhundruð metr-
ar yfir sjó. Hún er talin tveggja tíma gangur við venjulegar að-
stæður en við urðum fimm tíma. Bjarnarfjörður var ísi lagður og
fórum við yfir hann nokkuð fyrir utan botninn. fsinn var ekki vel
traustur og höfðum við band á milli okkar. Komum við að landi
þar sem Langanes heitir. Áðurn við þar og fengum okkur snarl.
Fyrir rúmlega tuttugu árum var ég hér á ferð ásamt Jóni föður
mínum, Einari bróður hans og Magnúsi Jakobssyni úr Reykjar-
firði. Vorum við þá að koma norðan frá Reykjarfírði sem þá var í
byggð eins og Drangar. Þetta var í marsmánuði, veður var gott en
mikið frost. Við sátum þá á sama stað og nú og vorurn að drekka
kaffi. Þá kemur selur syndandi út með landinu. Okkur datt í hug
að skjóta selinn, en sáum þó að það yrði ekki til neins því við
höfðum engin tök á að ná honum. Til þess þurfti bát. Magnús
taldi það ekkert vandamál að sækja selinn ef hann yrði skotinn því
hann skyldi synda eftir honurn. Okkur fannst það vera hið mesta
óráð í þessu frosti að fara að synda í ísköldum sjónum. En Magnús
taldi það ekki vera mikið. Nú selurinn var skotinn og Magnús
fletti sig klæðum og synti eftir honum og kom honum í land. Ekki
varð honum meint af þessu. Varð eitthvað kalt fyrst á eftir en
jafnaði sig fljótlega.
Nú víkur sögunni aftur að okkur ferðalöngunum. Er við höfð-
121