Strandapósturinn - 01.06.1996, Page 128

Jóna Vigfúsdóttir
frá Stóru-Hvalsá:
Minni karla
á þorrablóti
- Karlmenn
fyrr og nú
Það er ekki vandalaust að mæla fyrir minni karla eins og ég var
dæmd til að gera núna. Eg skelf í hnjáliðunum þegar ég horfi á
þessa fríðu sveit vaskra karla og á að gagnrýna þá og segja ein-
hverja aulabrandara á þeirra kostnað. Mig langar mest til að segja
eitthvað fallegt við þessar elskur svo að þeir brosi til mín með
glampa í augunum. Líf okkar kvennanna snýst nú einu sinni
mestallt um þá og afkvæmin frá fyrsta ástarskotinu til grárrar elli.
Þeir, aftur á móti, taka þetta allt rólega, svona eftir að hafa krækt
sér í konu.
Upp á síðkastið hefur þetta breyst og jöfnuður kynjanna orðið
áþreifanlegri. Nú þarf konan ekki að rjúka upp með andfælum á
morgnana til að elda graut, smyrja brauð og hita kaffi — og ræsa
blessaðan húsengilinn — heldur verður hann sér sjálfur úti um sitt
morgunkorn, ristaða brauð og te og stormar svo af stað á fjöl-
skyldubílnum í vinnuna. Eftir stendur konutuskan sem nú þarf
að drösla krökkunum á fætur og í skólann, og kannski mæta í sína
eigin útivinnu — gangandi.
En allt mótlæti gleymist þegar eiginmaðurinn birtist að loknum
vinnudegi, eldhress og brosandi. „Hvað er í matinn hjá þér,
gæska, góð er af því lyktin?“ En svo ef konan biður hann að þvo
126