Strandapósturinn - 01.06.1996, Page 137

Sævari barnabarni sínu á minkaveiðum. Þeir voru búnir að grafa
upp greni og Jón stakk hendinni inn til að ná í minkinn. Minkur-
inn bítur sig þá fastan í fingurinn og hékk þar fastur þegar Jón
dró höndina út. Sævar greip um minkinn og skar af honum
hausinn sem sat sem fastast á flngrinum. Hér grípur Pálína inn í
og segir að þessi saga hljómi alltaf jafn lygilega en hún sé nú samt
sönn. Eg veiddi einu sinni tíu minka á sama degi út á Kambinum
milli VeiðileysuQarðar og Kúvíkur, og svo elturn við einn á trillu
þvert yfir Ingólfsijörð og skutum hann á sundi.
Jón segir að sjónin hafí verið farin að daprast en að hún hafí
lagast mikið eftir uppskurð fyrir þremur árum. En Jón segir að
einn læknirinn hafi dregið í efa hvort réttlætanlegt væri að bæta
sjónina í honum út frá dýraverndunar sjónarmiðum. En Jón er
sjálfur hæst ánægður með aðgerðina og segist ekki hafa séð kon-
una sína almennilega í mörg ár og hafa verið farinn að gleyma
hversu falleg hún er.
Tveir selir í skoti
Eitt sinn skaut ég tvo seli í sama skoti. Eg var á trillu ásamt
Guðmundi syni mínum inni í Ingólfsfjarðarbotni, þegar við sáum
tvo seli stinga sér. Þegar þeir komu upp syntu þeir hvor á móti
öðrum og þegar hausana bar saman hleypti ég af og báðir lágu.
Guðmundur skellihló en ég stóð alveg lamaður og trúði ekki
mínum eigin augum. En þetta er ekki svo merkilegt, langafi minn
Jón Gíslason, sem bjó í Kaldbak, á að hafa skotið sel og tófu í sama
skoti. Það nær auðvitað ekki nokkurri átt að trúa þessu, en hann
var góð skytta.
Tófan skynsamari en minkurinn
Einu sinni sem oftar var ég uppi í fjalli að veiða tófu og heyrði í
yrðlingum. Ég stakk hendinni niður um gat og greip beint í
hnakkann á lægjunni. Hún beit nokkuð og krafsaði en ég náði
henni þó. Það er eins og tófan sé skynsamari en minkurinn, segir
Jón hlæjandi, hún bítur mann ekki eins mikið. Ég man eftir einni
135