Strandapósturinn - 01.06.1996, Side 138

sem var ansi erfið. Hún lék alltaf á mig þar til ég hlóð vörðu og
klæddi hana í jakka og setti á hana húfu. Þá fyrst komst ég niður
fyrir hana og náði að skjóta.
Einu sinni skreið ég inn í hjalla með smáprik. Þegar ég pikkaði
inn í grenið beit tæfan í endann á því. Ég bað þann, sem var með
mér um að rétta mér byssuna. Hann spurði mig hvað ég vildi með
hana og ég svaraði að ég þyrfti aðeins lengra prik. Síðan stakk ég
henni inn og hleypti af. Hjallinn lék allur á reiðiskjálfl og grjótið
hrundi yfir mig. Stuttu seinna heyrði ég kallað „ertu lifandi“? í
því skoti náði ég læðunni og þrem yrðlingum, sá fjórði var lifandi
og ég tók hann með heim. Heimiliskötturinn var nýgotinn svo ég
drap kettlingana og vandi yrðlinginn undir. Við vorum lengi með
hann og ég hafði gaman af, þótt kvartað væri undan pest af
honum. Hann tók iðulega bita frá læðunni og hljóp með þá í felur
- hann faldi þá í stígvélum og víðar. Seinna fór ég með hann út í
girðingu en hann hljóp alltaf heim aftur.
Jón Jens Guðmundsson að koma af minkaveiðum.
136