Syrpa - 01.03.1947, Side 29

hafði eftirlátið ísfjörð kaupmanni jörðina Eski-
fjörð, sem stjúpa hans, maddama Svendsen, hafði
selt Thorlaciusi. Hún hafði flutt sig þangað um
vorið úr kaupstaðnum og bjó nú á parti af jörð-
inni með dóttur sinni.
„Seint í september,“ heldur frú Thorlacius
áfram, „var skipið ferðbúið, og faðir minn varð
að fara. Maðurinn minn var þá ekki heima. Hann
hafði farið í embættisferð upp á Hérað, og nú
skall á hríðarveður með frosti. Hann var búinn
að vera í burtu á þriðju viku, og ég hafði ekkert
af honum frétt. Skilnaðarstundin við föður minn
elskulegan varð ennþá þungbærari af því að
svona stóð á. Tilhugsunin um það, að maðurinn
minn yrði úti á fjöllunum, greip mig ofsatökum,
— mér fannst ég ekki geta afborið það! Eitt kvöld,
skömmu eftir að faðir minn var farinn, sat ég á
tali við bónda nokkurn, og var að fara þess á leit
við hann, að hann tækist ferð á hendur upp á
Hérað til að spyrjast fyrir um manninn minn, þá
opnast dyrnar, og ég veit ekki fyrr til en að hann
stendur þar sjálfur, alsnjóugur og í sveitabún-
ingi! Hestinn hafði hann neyðzt til að skilja eftir
vegna ófærðar, og frakkinn varð honum ekki til
annars en trafala, þessvegna var hann í þessum
klæðnaði. Það voru vatnavextir, sem tafið höfðu
för hans; smærri árnar hafði hann vaðið. Ósköp-
um öllum af lausamjöll hafði kingt niður, og
hafði hann orðið að bjargast við Jrrúgur til þess
að komast leiðar sinnar; þær eru búnar til á þann
hátt, að tekinn er sveigur af kvartéli og innan í
hann riðað net, venjulega úr leðurólum, og er
þetta svo fest á fótinn með reimum, sem fléttaðar
eru úr þvengjum; Jjannig er hægt að komast leið-
ar sinnar án þess að kafa snjóinn, sem annars nær
oft í mittisstað. Nú birti í huga mínum, ég þurfti
ekki lengur að horfa ein og yfirgefin fram á lang-
an og dimman vetur.“
Á þessu sumri hafði frú Thorlacius meiri á-
nægju af garðinum sínum en árið áður, |)ó að
gagnið yrði lítið. Af því að garðrækt var nýlunda
á Islandi og þótti tíðindum sæta, fréttist þetta
víða; lét þá landbúnaðarfélagið skoða garðinn og
veitti frú Gythu silfurorðu. En eins og áður er
sagt, kom frostið og hríðin að óvörum, áður en
búið var að taka upp úr garðinum, enda höfðu
aðrar og alvarlegri áhyggjur dregið athygli frú
Gythu frá þessu starfi, svo að öll uppskeran fór
forgörðum eins og fyrra árið.
Framh.
Samtök kvenna
gegn áfengisneyzlu
Áfengisvarnarnefnd kvenfélaga í Reykjavík og Hafnarfirði
hefur beðið „Syrpu“ fyrir þessa orðsendingu til kvenfélaga um
land allt:
í bréfi okkar 12. desember s. 1. fórum við þess á leit við
kvenfélög landsins, að þau
1. beiti sér gegn því, að áfengi sé um hönd haft á sam-
komum.
2. uppörfi ungar stúlkur til að bindast samtökum um að
dansa ekki við drukkna menn,
3. myndi með sér samtök á svipaðan hátt og hér hefur verið
gert, þar sem staðhættir leyfa,
4. að einstök félög og félagasamtök taki undir áskoranir
nefndarinnar til Alþingis og ríkisstjórnarinnar og sendi
jafnframt bæjarstjórnum eða hreppsnefndum í nágrenni
sínu tillögur til úrbóta, þar sem þörf gerist, og
5. að þau félög, sem ekki hafa sent undirskriftalista sína,
geri það sem allra fyrst.
Loks var mælzt til þess, að félögin sendu nefndinni tilkynn-
ingu um allar framkvæmdir og fundarsamþykktir þessu máli
viðvíkjandi, jafnóðum og þær eiga sér stað, til þess að hægt
verði að afla um það vitneskju í heild, er kvenþjóðin leggur
til þessa máls.
Svar hefur nú borizt frá mörgum félögum, og þökkum við
góðar undirtektir þeirra. Eitt þessara bréfa hljóðar svo:
„Ég hef meðtekið tillögur og áskoranir Áfengisvarnar-
nefndar kvenfélaga í Reykjavík og Hafnarfirði, ásamt bréfi
og lögum nefndarinnar.
Ég boðaði til fundar í Heimilisiðnaðarfélaginu 4. janúar
s. 1. og boðaði ennfremur á þann fund formann Ungmenna-
félagsins og formann Karlakórsins hér i hreppi, sömuleiðis
sóknarprestinn. Málið var lengi rætt, og virtust allir sammála
um að hefja þyrfti baráttu gegn áfengisböli þjóðarinnar. Að
lokum voru lesnar upp og samþykktar svohljóðandi tillögur:
„Fundurinn samþykkir að taka upp eindregna baráttu
gegn áfengisnautn á samkomum í Bólstaðarhlíðarhrepjri
og felur því formanni félagsins að snúa sér til stjórnar
Ungmennafélagsins og Karlakórs hreppsins og skora á þau
félög að samþykkja samskonar stefnu. Jafnhliða kýs fund-
urinn þriggja kvenna nefnd til samvinnu við væntanlegar
nefndir frá þessum félögum til frekari aðgjörða í þessum
málum.
Fundurinn ljýsir sig í höfuðatriðum sammála tillögum
Áfengisvarnarnefndar kvenfélaga í Reykjavík og Hafnar-
firði.
Fundurinn samþykkir að beina því sérstaklega til Áfeng-
isvarnarnefndarinnar að mótmæla því, að nokkur þegn
hins íslenzka ríkis, æðri eða lægri, liafi sérstöðu í áfengis-
kaupum.“
SYRPA
67