Syrpa - 01.03.1947, Side 32

á lágum, heilum skóm, en í stað sokka nota þær
hosur.
Aðal munurinn á búningum íslenzkra og amer-
ískra skólastúlkna finnst mér vera sá, að þær
amerísku klæðast einföldum hversdagsfötum, en
á Islandi sitja stúlkurnar prúðbúnar á skóla-
bekk. Það er einna líkast því, að sumar þeirra
eigi varla til hversdagsflík. Kápur þeirra eru til
dæmis of fínar. Þær eru oft ljósleitar og prýddar
skinnum, og því alls ekki hentugar slitflíkur.
Auk þess eru þær allflestar aðskornar, og er þá
síður hægt að búast hlýjum fötum undir þeim,
svo vel fari. Víðu frakkarnir, sem amerísku stúlk-
urnar klæðast, eru öllu hentugri, auk þess, sem
þá má nota jafnt við kjóla sem dragtir. — Um
kjóla er það að segja, að þeir geta verið ágætir,
ef þeir eru úr sterku efni og með einföldu sniði.
En pils og peysur eru öllu ódýrari og einnig
þægilegri í meðferð. Því er haldið fram, að pils
og peysa sé leiðigjarn búningur, er til lengdar
lætur, en svo þarf þó ekki að vera, því að auðvelt
er að auka fjölbreytni hans með tiltölulega litl-
um kostnaði, ef notaðir eru til skiptis kragar,
festar, nælur, klútar eða belti við peysurnar. —
Eins og fyrr var sagt, eru skólaskór þeirra amer-
ísku yfirleitt lágir og heilir. Þeir eru úr þykku
leðri og oft gúmmísólaðir. Enginn vafi er á því,
að slíkir skór hæfa unglingum betur til hvers-
dagsnotkunar eir háhælaðir, opnir skór, og þá
ekki síður á íslandi en í Ameríku. Því hefur ver-
ið borið við, að hér hafi ekki verið á boðstólum
öðruvísi skór en opnir. Undanfiarið hafa þó
flutzt hingað rnjög góðir enskir götuskór, svo ekki
er hægt að nota þá afsökun lengur. — Hvað sokk-
um viðvíkur, þá mæli ég ekki með því, að íslenzk-
ar stúlkur taki upp þann sið að ganga í hosum
einum — nema ef til vill að sumarlagi. Á hinn
bóginn er ég því eindregið hlynnt, að þær noti
meira bómullar- og ullarsokka en þær hafa gert
til þessa, bæði heilsu sinnar vegna og kostnaðar-
ins. Því að óhemju fé munu stúlkur verja árlega
til kaupa á skjóllitlum, handónýtum en rándýr-
um „rayon“- og „pure“-sokkum til skólanotkun-
ar. —
Ekki má ég ljúka máli mínu án þessa að beina
örfáurn orðum til skólapiltanna. Um klæðaburð
þeirra mætti eflaust skrifa álíka langt mál og
um klæðnað stúlknanna, en ekki verður það
gert hér. Mig langar aðeins til að benda þeim
á, hvort ekki mundi hentugra og kostnaðarminna
einnig fyrir þá að klæðast að einhverju leyti
eftir fyrirmynd amerískrar skólaæsku og nota
stakar buxur, sportskyrtur og peysur, frekar en
manséttuskyrtur og klæðskerasaumuð föt. Slíkur
búningur væri í alla staða þægilegri og frjálslegri,
auk þess sem hann mundi spara margri þreyttri
nróður miklar pressingar og skyrtustrauingar.
Á framanskráðu má sjá, að talsverður munur
er á klæðaburði í skólum lrér og í Bandaríkjun-
um. Ameríski búningurinn er,
að mínum dómi, þeim íslenzka
fremri um margt. Með þessu
á ég að sjálfsögðu einungis við
þann klæðnað amerískra skóla-
stúlkna, sem notaður er al-
mennt og lýst var hér að fram-
an, en ekki við ýmsa þá öfga-
kenndu búninga, er komið
hafa fram í nokkrum fram-
haldsskólum þar vestra. Að
vísu hæfir hinn algengi ame-
ríski skólabúningur okkur
ekki að öllu leyti — okkar
loftslag útheimtir til dæmis
hlýrri nærföt og sokka og
veigameiri hlífðarföt, svo að
eitthvað sé nefnt — en með fá-
einurn breytingum og lagfær-
ingum má samræma hann ís-
lenzkum staðháttum.
„Nú ber eitthvað nýrra við,“ verður senni-
lega einhverjum lesandanum að orði. „Hér er
alltaf og alls staðar hamrað á því, að við íslend-
ingar eigum að vera þjóðlegir í klæðaburði, og
svo tekur einhver upp á því að segja okkur að
herma eftir því ameríska!" — Ég verð að viður-
kenna, að það er einmitt það, sem ég geri. Mín
skoðun er sú, að ef við getum eitthvað lært okkur
í hag, þá má einu gilda, hvaðan það kemur: hvort
það er innlent eða útlent að uppruna. Því skora
ég á íslenzkar skólastúlkur — og pilta líka — að
mynda með sér samtök um að klæðast almennt
einfaldari, hentugri og ódýrari búningi en þau
nú gera, öðrurn æskulýð landsins til eftirbreytni,
og mega þau þar gjarnan taka klæðaburð skóla-
fólks í Bandaríkjunum sér til fyrirmyndar.
1. marz 1947. E. E. G.
☆
70
SYRPA